Interview met Alemayehu Eshete @ Addis Abeba
Een echt journalist rust natuurlijk nooit en als je dan tijdens een verblijf in Addis Abeba de kans krijgt om een Ethiopische muzieklegende te interviewen, grijp je die natuurlijk met beide handen. Alemayehu Eshete had ons enkele maanden eerder, in het Antwerpse Zuiderpershuis, al zijn nummer gegeven met de boodschap hem zeker eens te bellen wanneer we in Addis passeerden. Zogezegd zo gedaan en zo kwamen we dus op een zonnige septembermiddag bij een koffietje in het Ras Hotel in hartje Addis tegenover elkaar te zitten voor volgend gesprek.
Alemayehu, jouw muzikale carrière startte al toen artiest worden nog niet echt populair was in Ethiopië. Kan je je nog herinneren wanneer je voor het eerst gebeten werd door het muziekvirus?
Alemayehu Eshete: "Dat moet ergens rond het jaar 1963 geweest zijn. Het was het tijdperk van de rock-'n-roll met artiesten als Elvis, Bill Hailey, Little Richard enzovoort en ik spijbelde vaak om in de bioscoop de films te gaan bekijken waar ze in meespeelden. Maar ook daarvoor zong ik al religieuze muziek in het schoolkoor. Bijna van de ene dag op de andere besloot ik de school voor gezien te houden en het proberen te maken als zanger. Ondertussen sta ik al zowat vijfenveertig jaar op het podium, dus dat zegt wel genoeg zeker?"
Is de Ethiopische muziekscene in al die jaren veel veranderd?
Alemayehu Eshete: "Absoluut! Toen ik mijn carrière als zanger begon waren er nog amper andere artiesten in Addis. De populairste zanger uit die periode was ongetwijfeld Tilahun Gessese, die overleed in 2009. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat hij mijn rolmodel was en vooral in de begindagen probeerde ik zijn zangstijl zo goed mogelijk te kopiëren. Hij zong ook in het Amhaars en niet in het Engels, dus dat deed ik dan ook maar."
Je werd dan zanger bij het Police Orchestra. Ik vermoed dat je in die tijd weinig andere keuze had dan je bij een van die officiële orkesten aan te sluiten?
Alemayehu Eshete: "Ja, dat klopt volledig. Ik sloot me aan bij het Police Orchestra, maar je had ook nog de Imperial Bodyguard Band, de Army Band en het officiële orkest van het Hager Fikir of Nationaal Theater. Die orkesten waren heel populair in die periode en ze waren ook verantwoordelijk voor een moderniseringsgolf in de Ethiopische muziek. Ik was de frontman bij het Police Orchestra, Mahmoud Ahmed bij de Imperial Bodyguard Band en Tamrat Molla bij de Army Band en tussen ons heerste een soort gezonde rivaliteit die ons dwong om het beste uit onszelf te halen."
De glorieperiode van de Ethiopische populaire muziek, eind jaren zestig en begin jaren zeventig van de vorige eeuw, kwam tot een abrupt einde na de communistisch geïnspireerde coup van de Derg in 1974.
Alemayehu Eshete: "Onder het Derg regime was het niet toegelaten om bepaalde nummers te spelen en artiesten werden vaak verplicht om patriottische liederen te zingen ter ondersteuning van de revolutie. Daardoor verlieten heel wat artiesten het land. Zelf heb ik Ethiopië echter nooit verlaten. Ik had een vrouw en kinderen dus zomaar vertrekken was geen optie voor mij. Het was een trieste tijd want we konden niet voluit van onze talenten gebruik maken. Gelukkig is er onder het nieuwe regime veel veranderd en als gevolg groeit de populariteit van de Ethiopische muziek opnieuw wereldwijd."
Een reeks die een cruciale rol gespeeld heeft in de popularisatie van de Ethiopische muziek is natuurlijk Ethiopiques.
Alemayehu Eshete: "Ja, Francis (Falceto, red.) heeft enorm goede dingen gedaan voor de Ethiopische muziek, al is hij er zelf ook niet slechter van geworden hoor! (lacht) Neen, serieus, ik heb veel respect voor het werk dat hij gedaan heeft."
Jouw bijnaam is de "Ethiopische Elvis". Is dat een naam waar je trots op bent?
Alemayehu Eshete: "Niet echt, neen. De mensen begonnen mij "Alemayehu Elvis" te noemen omdat ik in het begin van mijn carrière rock-'n-roll nummers zong, Elvis imiteerde en zelfs mijn haar lang liet groeien om op hem te lijken. We zijn nu echter vele jaren later en mijn manier van zingen is ondertussen heel wat geëvolueerd; ik heb dan ook liever dat ze me nu maar gewoon Alemayahu Eshete noemen."
Er is één nummer dat wel gecoverd lijkt door elke Ethiopische artiest en dat is natuurlijk Tizita (Tizita of Tezeta betekent in het Amhaars zoveel als "nostalgie" of "verlangen". De term wordt ook gebruikt om een bepaald genre van nummers aan te duiden. Soms wordt het woord ook simpelweg gebruikt als de titel van het nummer. In het westen wordt het genre wel eens met de blues vergeleken, red.). Wat maakt dat nummer zo speciaal voor Ethiopiërs?
Alemayehu Eshete: "Wel, eerste en vooral moet je weten dat niemand eigenlijk weet wie dat nummer geschreven heeft. Tizita is vermoedelijk al meer dan twee eeuwen oud en voor veel Ethiopiërs heeft het een enorme sentimentele waarde. Je zult moeilijk een Ethiopiër vinden die dat nummer niet graag hoort!"
Alemayehu Eshete: "Dat moet ergens rond het jaar 1963 geweest zijn. Het was het tijdperk van de rock-'n-roll met artiesten als Elvis, Bill Hailey, Little Richard enzovoort en ik spijbelde vaak om in de bioscoop de films te gaan bekijken waar ze in meespeelden. Maar ook daarvoor zong ik al religieuze muziek in het schoolkoor. Bijna van de ene dag op de andere besloot ik de school voor gezien te houden en het proberen te maken als zanger. Ondertussen sta ik al zowat vijfenveertig jaar op het podium, dus dat zegt wel genoeg zeker?"
Is de Ethiopische muziekscene in al die jaren veel veranderd?
Alemayehu Eshete: "Absoluut! Toen ik mijn carrière als zanger begon waren er nog amper andere artiesten in Addis. De populairste zanger uit die periode was ongetwijfeld Tilahun Gessese, die overleed in 2009. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat hij mijn rolmodel was en vooral in de begindagen probeerde ik zijn zangstijl zo goed mogelijk te kopiëren. Hij zong ook in het Amhaars en niet in het Engels, dus dat deed ik dan ook maar."
Je werd dan zanger bij het Police Orchestra. Ik vermoed dat je in die tijd weinig andere keuze had dan je bij een van die officiële orkesten aan te sluiten?
Alemayehu Eshete: "Ja, dat klopt volledig. Ik sloot me aan bij het Police Orchestra, maar je had ook nog de Imperial Bodyguard Band, de Army Band en het officiële orkest van het Hager Fikir of Nationaal Theater. Die orkesten waren heel populair in die periode en ze waren ook verantwoordelijk voor een moderniseringsgolf in de Ethiopische muziek. Ik was de frontman bij het Police Orchestra, Mahmoud Ahmed bij de Imperial Bodyguard Band en Tamrat Molla bij de Army Band en tussen ons heerste een soort gezonde rivaliteit die ons dwong om het beste uit onszelf te halen."
De glorieperiode van de Ethiopische populaire muziek, eind jaren zestig en begin jaren zeventig van de vorige eeuw, kwam tot een abrupt einde na de communistisch geïnspireerde coup van de Derg in 1974.
Alemayehu Eshete: "Onder het Derg regime was het niet toegelaten om bepaalde nummers te spelen en artiesten werden vaak verplicht om patriottische liederen te zingen ter ondersteuning van de revolutie. Daardoor verlieten heel wat artiesten het land. Zelf heb ik Ethiopië echter nooit verlaten. Ik had een vrouw en kinderen dus zomaar vertrekken was geen optie voor mij. Het was een trieste tijd want we konden niet voluit van onze talenten gebruik maken. Gelukkig is er onder het nieuwe regime veel veranderd en als gevolg groeit de populariteit van de Ethiopische muziek opnieuw wereldwijd."
Een reeks die een cruciale rol gespeeld heeft in de popularisatie van de Ethiopische muziek is natuurlijk Ethiopiques.
Alemayehu Eshete: "Ja, Francis (Falceto, red.) heeft enorm goede dingen gedaan voor de Ethiopische muziek, al is hij er zelf ook niet slechter van geworden hoor! (lacht) Neen, serieus, ik heb veel respect voor het werk dat hij gedaan heeft."
Jouw bijnaam is de "Ethiopische Elvis". Is dat een naam waar je trots op bent?
Alemayehu Eshete: "Niet echt, neen. De mensen begonnen mij "Alemayehu Elvis" te noemen omdat ik in het begin van mijn carrière rock-'n-roll nummers zong, Elvis imiteerde en zelfs mijn haar lang liet groeien om op hem te lijken. We zijn nu echter vele jaren later en mijn manier van zingen is ondertussen heel wat geëvolueerd; ik heb dan ook liever dat ze me nu maar gewoon Alemayahu Eshete noemen."
Er is één nummer dat wel gecoverd lijkt door elke Ethiopische artiest en dat is natuurlijk Tizita (Tizita of Tezeta betekent in het Amhaars zoveel als "nostalgie" of "verlangen". De term wordt ook gebruikt om een bepaald genre van nummers aan te duiden. Soms wordt het woord ook simpelweg gebruikt als de titel van het nummer. In het westen wordt het genre wel eens met de blues vergeleken, red.). Wat maakt dat nummer zo speciaal voor Ethiopiërs?
Alemayehu Eshete: "Wel, eerste en vooral moet je weten dat niemand eigenlijk weet wie dat nummer geschreven heeft. Tizita is vermoedelijk al meer dan twee eeuwen oud en voor veel Ethiopiërs heeft het een enorme sentimentele waarde. Je zult moeilijk een Ethiopiër vinden die dat nummer niet graag hoort!"