Gyedu-Blay Ambolley - Gyedu-Blay Ambolley And Hi-Life Jazz

Zoals de titel al duidelijk aangeeft nam de Ghanese highlife-veteraan Gyedu Blay Ambolley voor deze Gyedu-Blay Ambolley And Hi-Life Jazz een aantal klassiekers uit de jazzgeschiedenis opnieuw onder handen. De tracklist bevat echter niet alleen herwerkingen, maar ook originele composities zoals opener Sankumagye-Love Life, Yekor Ye A Yeaba (met lange jazzy trompet- en pianosolo's door Sekondi Band-leden Kuuku Antonio en Isaacs Karikari aka. Young Anim) of Enyidado (met subtiele jazzakkoorden op gitaar door Charles O. Donkor aka. Kwesi Arko en opnieuw die trompet van Kuuku Antonio), die in weinig verschillen van het werk dat we van Ambolley gewend zijn.

Met A Love Supreme wordt een eerst jazzklassieker, origineel van de hand van John Coltrane ("John Coltrane said love is supreme and we heard him in Africa very loud and clear!"), onder handen genomen. Blay vervolgt nog met Footprints van Wayne Shorter, waarin zijn eigen uitmuntende saxofoonwerk natuurlijk perfect op zijn plaats is, en Thelonious Monk's Round Midnite krijgt hier dan weer een meer uptempo ritme aangemeten en geeft Blay de kans om zijn scattalenten te tonen. Met het groovy Asamansudo Groove, krijgen we nog wat uiterst genietbaar eigen werk, en een laatste herwerking volgt met All Blues, een lekker dansbare versie van de klassieker van Miles Davis. Besluiten doen we met het ingetogen Blay's Special, meer dan acht minuten relaxen op de tonen van Blay's saxofoon, de gitaar van Dominic Quachie en de percussie van Peter Mensah Kadesh.

Lees verder

Lucho Bermudez Y Su Orchestra - The Coastal Invasion: Cumbia, Porro, Gaita & Mapalé From Colombia's Caribbean Coast 1946-1961

Met deze The Coastal Invasion: Cumbia, Porro, Gaita & Mapalé From Colombia's Caribbean Coast 1946-1961, waarvoor het Radio Martiko label een reeks van de belangrijkste composities van de Colombiaanse cumbia-pionier Lucho Bermudez verzamelde, krijgen we een unieke inkijk in de ontstaansgeschiedenis van wat uitgroeide tot één van de belangrijkste en meest invloedrijke muziekgenres uit Latijns-Amerika. Lucho Bermudez was zeker niet de enige die tropische genres als cumbia, porro, gaita en mapalé populair maakte bij het grote publiek - andere invloedrijke bands waren onder andere Orquesta A N°1, Atlantico Jazz Band en Orquesta Sosa - maar samen met vocaliste (en later ook zijn echtgenote) Matilde Diaz, was hij ongetwijfeld wel één van de meest succesvolle bandleiders.

Lees verder

Noori & His Dorpa Band - Beja Power! Electric Soul & Brass from Sudan's Red Sea Coast

Janto Djassi, producer voor het Amerikaanse Ostinato Records label, ontdekte de muziek van Noori & His Dorpa Band via TikTok en raakte zo onder de indruk van de unieke sound die hij hoorde, dat hij in 2021 afreisde naar Port Sudan, de belangrijkste havenstad in het uiterste noordoosten van Soedan en meteen ook het hart van de Beja-cultuur (een gemarginaliseerde etnische minderheid die verspreid leeft in een gebied dat zich uitstrekt van zuidoost Egypte over het noordoosten van Soedan tot een deel van Eritrea).

Noori's muzikale reis begon ergens begin jaren negentig van de vorige eeuw, toen hij op één van de vuilnisbelten van Port Sudan en nog bruikbare hals van een elektrische gitaar vond. Toen hij wat later een oude kissar of tanbour - een traditionele aan de Ethiopische krar verwante Nubische lier - cadeau kreeg, rijpte meteen het idee om het instrument te moderniseren en zo creëerde Noori uiteindelijk de eerste versterkte tambo-gitaar.

Lees verder

Vieux Farka Touré - Les Racines

Wij waren de carrière van Vieux Farka Touré eerlijk gezegd wat uit het oog verloren, maar om deze Les Racines, dat hij opnam voor het vermaarde World Circuit Records label waar ook zijn vader Ali Farka Touré destijds zijn beste werk afleverde, konden we moeilijk heen.

Waar Vieux in het verleden absoluut niet vies was van wat experimenteren (getuige samenwerkingen met onder andere Dave Matthews, John Scofield, singer-songwriter Julia Easterlin en natuurlijk Idan Raichel als The Touré-Raichel Collective), keerde hij voor dit album letterlijk en figuurlijk terug naar de wortels: "I've had a desire to do a more traditional album for a long, long time. It's important to me and to Malian people that we stay connected to our roots, to our history. Early in my career people asked why I wasn't just following my father. But it was important for me to establish my own identity. Now people know what I can do, I can return to those roots with pride and I hope a certain authority. We are nothing if we abandon respect fort he past, but we can also marry modernity with the strength of our traditions. Returning to the roots of this music is a new departure for me and I've never spent so long or worked so hard on an album. I knew it had to be deep and durable and powerful and so I took a lot of time to reflect on how to do it and put it together.".

Lees verder

Lass - Bumayé

Lass, geboren Lassana Sané, is een Senegalese artiest opgegroeid in Mbatal, een voorstad van Dakar, die met deze Bumayé zijn langspelerdebuut voorstelt.

Wanneer zijn ouders zijn schoolkosten niet langer kunnen dragen, besluit Lass zich volledig op zijn passie voor de muziek te storten. Zijn stem traint hij door 's ochtends op het strand urenlang het geluid van de golven proberen te overtreffen: "J'essayais de chanter plus fort que le vagues. Devan cette immensité d'eau, il n'y a aucun écho. Il faut pousser dans le ventre pour se faire entendre de l'océan.".

Thuis werd hij beïnvloed door de ritmes van de lokale mbalax en de Cubaanse invloeden van bands als Orchestra Baobab of Super Diamono De Dakar, en 's avonds struinde hij door de straten van Dakar waar rap, reggae en dancehall uit de speakers van de lokale soundsystems schalden. Lass neemt een eerste demo op in de studio van Daara J, en het zijn zijn ambities om het te maken in de muziekwereld die hem ervan weerhouden om net als veel van zijn generatiegenoten de gevaarlijke overtocht naar Europa te maken: "Les passeurs demandaient de l'argent, et je n'avais pas un sous en poche. La musique et l'argent, ça faisait trop de raisons de rester, j'ai décidé de ne pas partir!".

Lees verder

Madalitso Band - Musakayike

Deze Musakayike ("twijfel niet aan ons") mag dan al de tweede internationale release van Madalitso Band zijn, voor ondergetekende geld dit album als de eerste kennismaking met dit duo uit de Malawische hoofdstad Lilongwe. Meer dan de viersnarige gitaar van Yosefe Kalekeni (het Malawische equivalent van de banjo) en de babatone (een zelfgemaakte eensnarige slide-bas) en hieldrum van lead vocalist Yobu Maligwa heeft Madalitso Band niet nodig om een sound te creëren die ergens het midden houdt tussen Zuid-Afrikaanse mbaqanga of township-jive en de ritmes uit sommige Polynesische eilanden.

Lees verder

Bruno Berle - No Reino Dos Afetos

Maceió is niet alleen de hoofdstad van de Braziliaanse staat Alagoas, bekend om zijn pastelkleurige huizen daterend uit de koloniale periode van het land en zijn witte zandstranden, het is ook de thuishaven van de jonge componist en multi-instrumentalist Bruno Berle, die met No Reino Dos Afetos ("het koninkrijk der genegenheden") een heerlijk veelzijdig album aflevert.

Lees verder

Master Musicians Of Jajouka led by Bachir Attar - Dancing Under The Moon

Trok George Harrison van The Beatles destijds naar India om er sitar-les te nemen bij Ravi Shankar, dan ging Rolling Stone Brian Jones het in het Rifgebergte in het noorden van Marokko zoeken waarbij hij de wereld liet kennismaken met de bezwerende klanken van de Master Musicians Of Jajouka. Dat gezegd zijnde moet die eer eigenlijk worden toegeschreven worden aan Brion Gysin, kunstenaar en de creatieve partner van William Burroughs, die de reis van Tanger naar Jajouka maakte in de vroege jaren vijftig van de vorige eeuw en er met zijn Uher bandrecorder de eerste opnames maakte van de muziek van de Ahl Serif, de lokale stam van Jebala-Berbers.

Lees verder

Catrin Finch & Seckou Keita - Echo

In onze recensie van Instant, waarin de kora van Ablaye Cissoko en de accordeon van & Cyrille Brotto centraal stonden, verwezen we pas nog naar harpiste Catrin Finch en kora-speler Seckou Keita en ook zij komen nu aanzetten met een nieuwe langspeler. U mag deze 'Echo' beschouwen als het sluitstuk van een trilogie in 2013 ingezet met Clychau Dibon en vervolgd met het in 2018 verschenen Soar. Met dit album viert het duo dan ook meteen de tiende verjaardag van hun eerste samenwerking, een ontmoeting die zou resulteren in de unieke bundeling van 47 snaren van Catrin's harp met de 22 snaren van Seckou's dubbele kora.

Lees verder

Lalalar - Bi Cinnete Bakar

De lijst van Turkse muziekprojecten blijft maar aangroeien, al pakken de heren van Lalalar (een "lala" was een adviseur of mentor van de sultans tijdens het Ottomaanse rijk en de bandnaam laat zich dus vrij vertalen als "de wijzen") het toch enigszins anders aan. Focussen de meeste van hun collega's toch eerder op de psychedelische retro van de Anatolische rock uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, dan gaat het trio Ali Güçlü Şimşek, Barlas Tan Özemek en Kaan Düzarat (Ali en Barlas werkten in 2014 al een eerste keer samen voor Develerle Yaşıyorum, het debuutalbum van Gaye Su Akyol, maar van een echt muzikaal bondgenootschap was pas sprake vanaf de lente van 2018) op hun langspelerdebuut Bi Cinnete Bakar volop voor invloeden uit de jaren tachtig, inspelend op de huidige voorliefde van de underground scene in Istanboel voor dark wave en dance.

Lees verder

Islandman - Bahar EP

Aangezien Godless Ceremony, het gesmaakte derde album van islandman vorig jaar tijdens de COVID-19 pandemie verscheen, stelt het Turkse trio rond multi-instrumentalist en producer Tolga Böyük als smaakmakertje voor hun Europese tournee nog snel deze 4 tracks tellende Bahar EP voor. In de tracklist Sattva, Sad Walk en Self Hypnosis, drie composities die al als bonustracks terug te vinden waren op het net vermelde Godless Ceremony, hier aangevuld met het splinternieuwe Bahar, Turks voor "de lente", het seizoen van de wedergeboorte waaraan islandman de EP dan ook graag opdraagt!

Lees verder

The Bongo Hop - La Ñapa EP

The Bongo Hop is het alter-ego van de Franse producer en multi-instrumentalist Etienne Sevet, die tussen 2003 en 2011 in Colombia werkte alwaar hij de smaak voor de lokale muziekritmes te pakken kreeg en met La Voz zelfs een documentaire over de salsa-legende Hector Lavoe draaide. Voor deze 8 tracks tellende La Ñapa (een uitdrukking waarmee verwezen wordt naar "een extraatje vragen" tijdens het onderhandelen op de markt of in een winkel, vergelijk het met een fooi geven) werkte Sevet samen met een verscheidenheid aan vocalisten, resulterend in een caleidoscoop aan genres mooi gesymboliseerd door de veelkleurige octopus op de hoes van de EP.

Lees verder

Ablaye Cissoko & Cyrille Brotto - Instant

Als u het werk van Catrin Finch & Seckou Keita (harp meets kora), Solo & Indré (kora meets kanklès) of Ballaké Sissoko & Vincent Segal (kora meets cello) wel kon smaken, dan zal deze Instant van Ablaye Cissoko en Cyrille Brotto u wellicht moeiteloos kunnen bekoren. De eerste is een griot uit Saint-Louis, een stad in het uiterste noorden van Senegal, de laatste een multi-instrumentalist uit Frankrijk, waarbij deze keer de West-Afrikaanse harp gekoppeld wordt aan de diatonische accordeon. Dat leverde 10 pareltjes van nummers op, waarbij instrumentale wat melancholisch klinkende composities afwisselen met vocale nummers (opener Troisième Z, Miliamba, Signola) waarin Cissoko's mooie en warme stemgeluid perfect tot zijn recht komt. De titel van het album is trouwens goed gekozen, want verwijst tegelijk naar een momentopname als naar de onmiddellijke chemie die tussen de twee muzikanten ontstond.

Lees verder

Muito Kaballa Power Ensemble - Little Child

Stilzitten kunnen we de leden van het Duitse Muito Kaballa Power Ensemble alvast niet verwijten, want na de release van hun Mamari album in 2021 en het daaropvolgende Mammair Remixed, komt de band alweer aanzetten met deze Little Child. Het negenkoppige Keulse gezelschap verlegt met deze nieuwe langspeler opnieuw zijn muzikale grenzen, want naast de invloeden uit genres als afrobeat, Afro-jazz en Afro-groove die al op voorganger Mamari te horen waren verkennen ze met het feestelijke Dansez! Dansez! deze keer ook ritmes uit Congo en Angola, en gingen ze voor het 10 minuten durende Memories volledig de jazz-toer op, waarbij Kamasi Washington nooit veraf is.

Lees verder

Congotronics International - Where's The One?

Net geen twintig jaar geleden verscheen op het Crammed Discs label Congotronics, het eerste album van Konono N°1. De titel van dat album zou algauw ook de aanzet worden tot een hele reeks releases met die rauwe mix van traditionele Congolese ritmes, vervormde versterkte likembes (duimpiano's) en zelfgemaakte uit schroot vervaardigde instrumenten, steeds met Konono N°1 of Kasai Allstars in de hoofdrol. Hun sound bleek al snel op heel wat bijval te kunnen rekenen in westerse muziekkringen, en acts als Beck, Björk, Wilco, Radiohead en Questlove van The Roots verklaarden zichzelf stuk voor stuk grote fans. Het was ook vanuit die insteek dat Crammed Discs in 2010 zesentwintig artiesten uit het rock- en elektronische circuit samenbracht voor het unieke tribute-album Tradi-Mods versus Rockers: Alternative Takes on Congotronics.

Lees verder

Black Mango - Quicksand

Black Mango is het geesteskind van Philippe Sanmiguel, een Franse producer die ondertussen al heel wat jaartjes in de Malinese hoofdstad vertoeft en daar albums van onder andere Samba Touré, Tartit, Anansy Cissé, Mariam Koné en Djime Sissoko produceerde. Tijdens dat werk kreeg hij meer dan eens zin om wat invloeden uit de westerse rock in de muziek te verwerken en zo ontstond uiteindelijk het idee voor Black Mango. Philippe verzamelde zijn muzikale wapenbroeders in Mali rond zich en een eerste twee tracks tellende door Glitterbeat Records verdeelde EP zag al het licht in 2014.

Lees verder

Oumou Sangare - Timbuktu

Na een afwezigheid van iets meer dan tien jaar en enkele uitstekende releases op het Franse No Format label keert Oumou Sangare terug naar het vertrouwde World Circuit Records en het mag dan ook niet verwonderen dat deze Timbuktu bij het beste uit haar discografie behoort. Toch ontstond dit album niet meteen onder een ideaal gesternte. Toen Oumou in maart 2020, kort na het Festival International du WAssulu of FIWA, naar de Verenigde Staten afreisde, was dat oorspronkelijk voor een verblijf van enkele dagen, maar door de uitbraak van de COVID-19 pandemie zat Sangare plots vast. Ze kwam uiteindelijk in Baltimore terecht, een stad waar ze zich tot haar eigen verbazing meteen thuis voelde: "Something in that city drew me in straightaway. I felt so good there that I bought a house!". Eenmaal gesetteld in haar nieuwe woning, begon ook het muziekvirus opnieuw op te spelen, en samen met Mamadou Sidibé, al sinds het begin Oumou's vaste kamele ngoni-speler, maakte ze van de gedwongen afzondering gebruik om aan een reeks nieuwe nummers te werken.

Lees verder

Şatellites - Şatellites

De nieuwste aanwinst in de nog steeds aangroeiende familie van bands die experimenteren met eigen versies van de Anatolische psychedelische rock komt deze keer verassend genoeg uit het Israëlische Jaffa bij Tel Aviv. Şatellites is een zeskoppige band (Ariel Harosh - bas, Lotan Yaish - drums, Yuli Shafriri - vocals, Tsuf Mishali - toetsen, en Tal Eyal - percussie) rond bandleider Itamar Kluger (saz, bağlama, bouzouki) met een sound die ze zelf omschrijven als: "Lost somewhere between the mysterious alleys of 70s Istanbul and the scorching sun and crystal blue sea of Jaffa, Tel Aviv!".

Lees verder

Miroca Paris - Live In Warsaw

De in Lissabon gevestigde Kaapverdiaan Miroca Paris moet één van de zeldzame artiesten zijn die het genoegen mocht smaken om tijdens de afgelopen COVID-19 pandemie toch op een podium te mogen staan. Op 25 juni 2021 stond de man met zijn band in het Białołęcki Ośrodek Kultury Theater in de Poolse hoofdstad Warschau, en dat leverde meteen ook dit uiterst geslaagde live-album op. In de tracklist nummers uit Paris' zeer gesmaakte debuut D'Alma, aangevuld met een versie van Regresso, een ode aan Cesaria Evora (waarmee Paris jarenlang het podium deelde). In de live sound van Paris en zijn vierkoppige begeleidingsband vallen vooral de jazzy trompettoetsen en gitaarriffs van Jessica Pina en Vaiss Dias op. Na vijf nummers zit het Kaapverdiaanse feestje er echter alweer op en dat had gerust langer mogen duren, maar als dit korte live-album bedoeld is om ons zin te laten krijgen om deze man eens live aan het werk te zien, dan is die missie meer dan geslaagd!

www.mirocaparis.com | www.xmd.nl

Ayub Ogada - Omera: The Further Adventures of Trevor Warren with Ayub Ogada

Toen Ayub Ogada's iconische En Mana Kuoyo album in 1993 op Real World Records verscheen was er van deze site nog lang geen sprake, maar we kunnen de man, die in 2019 op 63-jarige leeftijd overleed, nu alsnog postuum eren dankzij de inzet en het werk van de Britse muzikant, producer en componist Trevor Warren, die al eerder met Ogada samenwerkte voor het in 2015 verschenen Kodhi: Trevor Warren's Adventures with Ayub Ogada. Het resultaat is Omera: The Further Adventures of Trevor Warren with Ayub Ogada (omera kan je uit het Luo vertalen als "mijn broer"): When Ayub passed, I felt a deep sense of loss for a man whom I had considered a friend and inspiration. The world had lost a wonderful artist who had left us with all too few recordings. In 2012, when I visited Ayub in Kenya for the sessions that were to become 'Kodhi', little did I imagine that it would turn out to be the last time we would record together. Isaac Gem, who had played such a big part in the 'Kodhi' sessions, told me of his passing and a few days later suggested creating this tribute album. In the two weeks we had all spent together in Nairobi and Naivasha we recorded maybe sixty different musical ideas, and on listening again I found many tracks that had been originally rejected for 'Kodhi' but were worthy of re-evaluation and reworking.".

Lees verder