In de relatief korte levensduur van onze wereldmuziekblog hebben we al meermaals moeten afscheid nemen van legendes en held(inn)en.
(lees verder)
Laatste Reacties
Babbe (Mukambo presents …): Super! Ter info, hier te beluisteren: https://nyp-r… Carolina Vallejo (Adedeji - Yoruba …): Thank you!! This is truly wonderful Babbe (Adedeji - Yoruba …): Wow, dankjewel, Tim, I love it! Robin Pay (Kid Dynamite - Ku…): Best jammer dat opa Arthur Pay, die met beide heren… Luc Bafort (Moonlight Benjami…): de live show gezien in AB club 9-2; geweldige zange… Jesus (Songhoy Blues - R…): The sound studio is very good Peter "Baobab" Ge… (The Souljazz Orch…): Super sympathieke mensen ook. Ik heb ze in Gent gez… ozuna (Don Omar dubbel): Skreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ozuna (Don Omar dubbel): One of the best artists at the time and still conti… tim (Radio Mukambo #33…): Beste beide programma’s hebben jammerlijk besloten … Vinnie (Radio Mukambo #33…): Waar blijven de wekelijkse radio Mokambo shows op t… Jonas (Brazzmatazz - Tur…): Brazzmatazz is de max!! Benieuwd naar de nieuwe pla… Karahuevo (Dinamo - Ahora Ba…): Muy infantil para gente tan mayor. Nada nuevo. :( tim (Interview met Azi…): beste, dan vermoed ik dat u de Marokkaanse agenda d… tim (Dia de los Muerto…): Mijn excuses, ik kende jullie initiatief niet… Laat…
Dowdelin is het samenwerkingsverbond tussen de Franse multi-instrumentalist en producer David Kiledjian en de Olivya Victorin, een Franse singer-songwriter met Martinikaanse roots.
Tchenbé!, de titel van deze nieuwe langspeler, laat zich uit het Martinikaans Creools, naast Engels en Frans de derde taal die Victorin voor haar teksten gebruikt, vertalen als "hou vol!". David en Olivya zien 'Tchenbé!' als een therapeutisch album met een boodschap van hoop dat een oprechte kijk biedt op existentiële zorgen zoals rouw, scheidingen en persoonlijke moeilijkheden.
Was de sound van Dowdelin in het verleden nog veeleer op elektronica en beats gestoeld, dan opteerde het duo wat Tchenbé! betreft voor een aanpak met organische instrumenten en vintage opnameapparatuur, waarbij invloeden uit westerse funk (titelnummer Tchenbé!), soul (afsluiter Do You, met een opvallende bijrol voor de fluit van David Kiledjian) en jazz (From Mawé) met West-Afrikaanse afrobeat en Martinikaanse biguine en zouk (het intieme Sonmèy, Ça Va Saturer, het enige nummer waarvoor percussionist Raphaël Philibert de vocalen op zich nam).
Zeer genietbaar album dat zowel liefhebbers van urban muziek als tropische ritmes zou moeten kunnen overtuigen.
Ook op deze Ekoya, Lingala voor "het komt eraan", staan Jupiter & Okwess nog steeds garant voor een stevig Congolees feestje, maar dit album werd deze keer echter opgenomen in Mexico, waar de band in 2020 strandde nadat hun tournee door Latijns-Amerika tot een abrupt einde kwam vanwege de COVID-19 pandemie. Ekoya werd opgenomen tussen Mexico-Stad en Guadalajara, en een deel van de nummers werd geproduceerd door Camilo Lara van Mexican Institute of Sound.
Zoals de titel al aangeeft, ging Black Flower voor deze nieuwe langspeler de mosterd zoeken in de kinetische kunst, of kinetic art, een kunststroming waarbij beweging een centrale rol speelt.
De muziek op Kinetic mag daarbij gelden als een aansporing om door de chaos van het leven te dansen en beweging te gebruiken als een bevrijdende kracht, waarvoor een anekdotische ervaring uit frontman Nathan Daems' eigen leven de inspiratiebron vormde: "One morning, around 5am, I was lying in bed, my eyes still closed but no longer fully asleep. I heard two birds improvising rapid melodies that became vividly visual. Lines, shapes and colours appeared instantly, representing the sounds with astonishing detail and complexity."
Tien (!) jaar na de release van Ukamao! zijn Los Callejeros terug met Fortuna. En al telt de tracklist niet meer dan zes nieuwe nummers, wij zijn eerlijk gezegd al lang blij dat dit uitstekende Belgische mestizo-collectief nog steeds alive and kicking is!
De naam Mamman Sani zal waarschijnlijk niet onmiddellijk een belletje doen rinkelen, maar nochtans is de toetsenist in zijn thuisland een ware muzieklegende en componeerde hij onder andere het nationale volkslied.
Dit Nijerusalem album ontstond uit een toevallige ontmoeting met Tropikal Camel (het pseudoniem van de naar Berlijn uitgeweken Israëlische producer en MC Roi Assayag) op het Nyege Nyege Festival in Oeganda, en mag u beschouwen als een muzikaal eerbetoon aan de synthesizer-sound uit de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Het Israëlische Hoodna Orchestra kruiste voor het eerst ons pad in 2019 met de release van Ofel, een album vol heerlijke Ethio-jazz. Voor deze Tension ging het twaalfkoppige collectief onder leiding van gitarist Ilan Smilan nog een stapje verder en sloegen ze de handen ineen met Ethio-jazz-pionier Mulatu Astatke. Beter dan dat wordt het natuurlijk niet en dat merk je ook meteen.
In 2022 hoorde La Ñapa van The Bongo Hop, het hobbyproject van de naar Lyon uitgeweken Bordelees (inwoner van Bordeaux) Etienne Sevet, nog bij de meest aanstekelijke plaatjes die we dat jaar voorgeschoteld kregen, en met opvolger La Pata Coja (Spaans voor "het kreupele/verlamde been") stelt hij opnieuw allerminst teleur.
De wat ongeïnspireerde hoes van dit album en het feit dat het hier alweer om een muzikale samenwerking tussen een Europese en Afrikaanse muzikant gaat, temperden onze verwachtingen voor deze Jouer enigszins, maar dat bleek compleet ten onrechte. Het samenwerkingsverbond tussen de Zweedse jazzfluitiste Annarella Sörlin en de naar Senegal uitgeweken Malinese ngoni-speler Django Diabaté werkt verbazend betoverend.
Nadat Far Out Recordings in 2021 al zorgde voor een heruitgave van het La Rana album van het Agustin Pereyra Lucena Quartet, verschijnt nu ook deze re-release van het bloedmooie titelloze solodebuut van de in 2019 overleden Argentijnse gitarist uit 1970.
Het ene moment wordt je geroemd omdat je opkomt voor meer vrouwenrechten in Iran, om vervolgens alweer te worden weggezet als collaborateur van het extreemrechtse Israëlische regime onder Benjamin Netanyahu in het bloedige conflict met Palestina. Het overkwam de Perzisch-Israëlische Liraz.
We gaan hier niet verder op de zaak in, maar met deze vier tracks tellende Enerjy EP, opnieuw een samenwerking met producer en multi-instrumentalist Uri Brauner Kinrot (Boom Pam, Balkan Beat Box…), geeft Liraz haar criticasters alvast enigszins lik op stuk.
Na Red Sonja uit 2020, greep Lolomis ook voor hun nieuwe album Carmen 404 terug naar een vrouwelijk personage. Deze keer is dat Carmen, in de negentiende eeuw bedacht door de Franse schrijver Prosper Mérimée, maar vooral bekend dankzij de op dat kortverhaal gebaseerde opera van Georges Bizet.
Vijf jaar na de release van Curiche knopen we opnieuw aan bij de Chileense sterkhouders van de afrobeat, Newen Afrobeat, met deze GRIETAS (Spaans voor "scheuren" of "spleten").
Had de band met frontvrouw Francisca 'Fran Ri' Riquelme aanvankelijk nog met enig argwaan af te rekenen, dan hebben ze zich ondertussen duidelijk weten te bewijzen in het afrobeatwereldje, getuige ook het toch wel indrukwekkende gastenlijstje dat ze voor GRIETAS wisten samen te stellen.
Met de eveneens op het Batov Records label verschenen Cold Heat EP, presenteerde het Antwerpse Kolonel Djafaar in 2021 al een voorproefje op dit nieuwe Getaway album.
De line-up van de band werd ondertussen uitgebreid met trompettist Emiel Lauryssen en gitarist Philip Mathijnssens en ook het muzikale palet werd verrijkt, want naast de vertrouwde invloeden uit Ethio-jazz en Afro-groove bevat Getaway ook knipogen naar surfrock (opener Urban Dweller), filmsoundtracks (het naar de spaghettiwesternmuziek van Enio Morricone nijgende I Call Her Winnie) en Afro-Cubaans ritmes (Kelmendi).
Zoals we al beloofden in de laatste regels van onze recensie van Antologia Vol.1 van het onvolprezen África Negra uit het Afrikaanse eilandstaatje São Tomé & Principe, zou samensteller DJ Tom B zich voor het tweede deel vooral richten op onuitgebracht materiaal. Aldus geschiedde en op deze Antologia Vol.2 zijn dan ook dertien veelal onuitgebrachte pareltjes uit de periode tussen 1979 en 1990 te ontdekken.
Onze kennis van de Togolese muziekscene beperkte zich vooralsnog tot het oeuvre van Togo All Stars, maar wordt dankzij deze Avoudé eindelijk verrijkt. Dogo Du Togo & The Alagaa Beat Band is het geesteskind van de Togolese gitarist en vocalist Massame Dogo.
Avalanche Kaito is het samenwerkingsverbond van de Burkinese griot Kaito Winse met de Belgische gitarist Nico Gitto en de Franse drummer en producer Benjamin Chaval.
Voor de opnames van Talitakum, More voor: "Dood, kom terug tot leven!", trok Avalanche Kaito naar de Gam Studios in Waimes in de Belgische Ardennen.
Glitterbeat Records omschrijft de sound van het trio als: polyrhythmic futurism, raw epiphanies, Burkinabe parables and a rattling of ecstatic noise (of: polyritmisch futurisme, rauwe openbaringen, Burkinese parabels en een ratelend geluid van extatische noise). Volgens drummer Benjamin Chaval ontstaat de muziek van de band gewoon uit: "…a sound, a sample, a desire, a feeling or simply a lack of something.".
OLUMA is een negenkoppig gezelschap uit Leipzig, opgericht in 2021 door bassist Gregor Nicolai, drummer André van der Heide en saxofonist Roman Polatzky.
Aangezien de bandleden van OLUMA er niet alleen van genieten om het podium te delen, maar ook vaak gezellig rond de eettafel terug te vinden zijn, kozen voor Cooking Time als titel voor dit debuutalbum.
Op Lumba, de voorganger van deze Diboli, maakte harmonicaspeler en gitarist Olivier Vander Bauwede al zijn opwachting, maar hij gaat nu ook permanent deel uitmaken van Tamala, dat daarmee van een trio in een kwartet verandert.
De titel van dit nieuwe album verwijst naar het geboortedorp van Mola Sylla (vocals, xalam, kalimba), op de grens tussen Senegal en Mali.
Mola Sylla: "Als Diboli mij roept, zelfs in het midden van de nacht, dan ga ik. Ik doorkruis het woud om mijn voorouders te ontmoeten: mijn grootmoeder Boulou Diarra, de grote genezeres, en mijn grootvader Hamed Dabo, de grote jager.".
Zo maar eventjes zeventien jaar liet Manu Chao zijn fans wachten op een nieuw studio-album, maar die eigenzinnigheid kenmerkt de enigmatische andersglobalist natuurlijk. Chao, het illegitieme liefdeskind van Woody Guthrie, Bob Marley en Joe Strummer, is de zestig ondertussen gepasseerd en heeft al lang niets meer te bewijzen. Een muzikale revolutie moet u op Viva Tu dus niet verwachten, en het album ligt dan ook zowel inhoudelijk (opener Vecinos En El Mar, geschreven in een Atheens opvanghuis samen met Koerdische vluchtelingen, sluit naadloos aan bij vroegere nummers als Clandestino of Welcome To Tijuana) als muzikaal (São Paulo Motoboy is duidelijk verwant aan Bongo Bong) volledig in het verlengde van voorgangers als La Radiolina of Próxima Estación... Esperanza.
Manu Chao: "Autant que je peux le voir, ma carrière est terminée et c'était bien. Mais je veux toujours avancer dans la musique, trouver de nouveaux sons et les faire entendre dans de nouveaux contextes."
Het was alweer zes jaar geleden dat Seun Kuti zijn fans nog eens verblijdde met een nieuwe langspeler, maar wie de man volgt op sociale media, weet dat het rond een professioneel provocateur en politiek activist als Seun eigenlijk nooit echt rustig wordt. De afgelopen jaren was hij betrokken bij verschillende campagnes, waaronder #EndSARS, een sociale beweging tegen politiegeweld in Nigeria, en daarnaast heeft hij de Movement of the People (M.O.P.), de politieke partij die zijn vader in 1979 oprichtte (en die kort daarna door de militaire regering werd onderdrukt na Fela's mislukte presidentskandidatuur), nieuw leven ingeblazen. Bovendien dook Kuti de afgelopen jaren ook regelmatig op bij projecten van andere muzikanten, waaronder Nubiyan Twist, Common, Black Thought en Talib Kweli & Madlib.
Voor dit nieuwe album werkte Seun zowaar samen met Lenny Kravitz en Sodi Marciszewer (die destijds ook al geluidstechnicus was voor Fela).
Seun Kuti: "This project has been very special to me from the moment I conceived it, speaking to Lenny Kravitz, who has shown me such a brotherly love and respect. He brought me to his home. I met his daughter Zoe and he has guided us with fierceness. I also want to thank Craig Ross and Sodi Marciszewer, the producer of this project. It was the first time for me in the studio with Sodi and I was really impressed with his work and his fatherly advice and dedication.".
Dowdelin is het samenwerkingsverbond tussen de Franse multi-instrumentalist en producer David Kiledjian en de Olivya Victorin, een Franse singer-songwriter met Martinikaanse roots. 
Ook op deze Ekoya, Lingala voor "het komt eraan", staan 
Zoals de titel al aangeeft, ging Black Flower voor deze nieuwe langspeler de mosterd zoeken in de kinetische kunst, of 
Tien (!) jaar na de release van 
De naam 
Het Israëlische 
In 2022 hoorde 
De wat ongeïnspireerde hoes van dit album en het feit dat het hier alweer om een muzikale samenwerking tussen een Europese en Afrikaanse muzikant gaat, temperden onze verwachtingen voor deze Jouer enigszins, maar dat bleek compleet ten onrechte. Het samenwerkingsverbond tussen de Zweedse jazzfluitiste 
Nadat 
Het ene moment wordt je geroemd omdat je opkomt voor meer vrouwenrechten in Iran, om vervolgens alweer te worden weggezet als collaborateur van het extreemrechtse Israëlische regime onder Benjamin Netanyahu in het bloedige conflict met Palestina. Het overkwam de Perzisch-Israëlische Liraz. 
Na 
Vijf jaar na de release van 
Met de eveneens op het 
Zoals we al beloofden in de laatste regels van onze recensie van 
Onze kennis van de Togolese muziekscene beperkte zich vooralsnog tot het oeuvre van Togo All Stars, maar wordt dankzij deze Avoudé eindelijk verrijkt. 
Op 
Zo maar eventjes zeventien jaar liet 
Het was alweer zes jaar geleden dat