Emmanuel Jal & Abdel Gadir Salim / Ceasefire

Vijf maanden lang staat het internationaal debuut van de Emmanuel Jal & Abdel Gadir Salim genoteerd in de WMCE top 10, het belandde zelfs op nummer 3 van de World Music Charts 2005 en nóg ben ik erin geslaagd het plaatje volledig over het hoofd te zien. Het verhaal achter Ceasefire is op zijn minst schokkend te noemen. Hoewel de twee Soedanezen niet zo ver van elkaar woonden, leefden ze elk aan een andere kant van de eindeloze burgeroorlog in Soedan. Als jonge snaak en kindsoldaat wist Emmanuel Jal jarenlang te overleven, tot een Britse hulpverleenster hem kon wegsmokkelen tot in Kenia. Tot overmaat van ramp overleed de Britse heldin enkele maanden later in een auto-ongeluk. De ondertussen vroege twintiger greep naar de microfoon en begon te rappen want de man had een verhaal te vertellen. I'll say.

Emmanuel Jal bleef in Nairobi hangen en liep de moslim muzikant Abdel Gadir Salim tegen het lijf. Samen begonnen ze een vreedzaam muzikaal avontuur, als metafoor voor de verzoening tussen twee landsdelen, twee religies en twee muzikale tradities. Ceasefire is het resultaat en het mag er wezen. Geen overloos gepreek, wel een verassende combinatie van arabische klanken en hiphop — desert-hop als je wil . Opener Aiwa ("ja" in het arabisch) komt metteen met het bewijs dat de combinatie wérkt. Het hoogtepunt van de plaat is ongetwijfeld Gua — een heupwiegend nummer met het soort meezing- en dito hitgehalte waarmee ik met graagte een dag lang rondloop. Ook Asabi steekt er wat mij betreft wat uit, maar ga gerust eens snuisteren tussen de fragmenten van de plaat op allmusic.com. Assalamu alaikum!

reacties