Interview met Zule Max @ Zule's place in Antwerpen
Met zijn dertienen delen ze het podium — het moet het grootste latin-orkest zijn dat ons landje gekend heeft sinds het bijna legendarische El Tattoo del Tigre — en hoewel van een album nog geen sprake is en ze nog maar een handvol concerten gespeeld hebben zorgt Zule Max nu al voor een buzz op de zomerfestivals. Tja, dan moeten wij gewoon meer weten en dus spraken we gewoon af met met frontvrouw en ruggengraat van de band Zulema Hechevarria Blanco voor een gezellig gesprek bij haar thuis op de sofa.
Zulema, voor een splinternieuw project zonder album en met amper enkele live shows op jullie conto, staat Zule Max deze zomer op opvallend veel festivals geprogrammeerd.
Zulema Hechavarria Blanco (bandleider, fluit, zang, percussie, compositie en dans): "Dat is eigenlijk allemaal aan het rollen gegaan na ons premièreconcert in de Brusselse Beurschouwburg in oktober van 2010. We kregen daar al heel wat enthousiaste reacties en liepen er ook Peter Verstraelen tegen het lijf, een boekingsagent (www.peterverstraelen.com, red.) met toch enige naam die ik nog kende van bij Tattoo del Tigre destijds en hij bleek onmiddellijk geďnteresseerd om ons te vertegenwoordigen. Het is inderdaad wel niet gemakkelijk om op de grote festivals binnen te geraken zonder album, maar gelukkig hebben we de meeste kunnen overtuigen met enkele video-opnames die we van dat eerste concert gemaakt hadden."
Waar komt dat idee om een volledig vrouwelijke salsaband op te richten eigenlijk vandaan?
Zulema Hechavarria Blanco: "Ik had al ervaring met enkele vrouwenprojecten opgedaan in de tijd dat ik nog in Cuba woonde. In totaal heb ik in vier totaal verschillende vrouwenbands gespeeld en ik had enorm veel zin om diezelfde vibe ook hier in België eens te creëren. Toen ik voor het eerst met het idee voor Zule Max op de proppen kwam raadden veel mensen mij af om ermee door te gaan en sommigen zijden zelfs dat zoiets in België niet mogelijk zou zijn, maar zols je kunt vaststellen is het me toch gelukt! (lacht)"
Hoe en waar heb je de verschillende bandleden precies gevonden?
Zulema Hechavarria Blanco: "Ik ben eerst op zoek gegaan naar een blazerssectie, want blazers zijn meestal nogal moeilijk te vinden. Het is allemaal nogal via via gegaan; de ene muzikant kende nog iemand en zo ging de bal aan het rollen. Ik ben wel noodgedwongen moeten uitwijken naar Nederland en zelfs Duitsland omdat ik hier gewoon niet alle muzikanten vond die ik nodig had voor het project."
Is het praktisch gezien altijd even gemakkelijk om met zo’n grote band te toeren?
Zulema Hechavarria Blanco: "In deze crisisperiode is dat zeker niet evident, maar ik was vastbesloten om met Zule Max te laten zien en vooral horen hoe salsamuziek echt moet klinken en daar heb je dus minstens dertien of veertien muzikanten voor nodig. De meeste mensen kennen natuurlijk de salsabands met een beperkte podiumbezetting van vijf of zes personen, maar zo krijg je nooit die volle en rijke sound. Het instrumentarium is gewoon heel belangrijk; de drie percussionisten, conga’s, bongo’s en timbales, spelen daarin een zeer belangrijke rol, een goede blazerssectie bestaat ook algauw uit drie of vier muzikanten en enkele goede zangeressen zijn natuurlijk ook niet overbodig."
Dertien vrouwen samen in één band, gaat dat niet voor problemen zorgen?
Zulema Hechavarria Blanco: "Tot nu toe is de groepsvibe in de band heel goed, tot nu toe hebben we dus nog niets voorgehad en ik kan alleen maar hopen dat dat in de toekomst ook zo blijft! (lacht)"
Waar komen de nummers die jullie spelen vandaan, zijn het eigen composities?
Zulema Hechavarria Blanco: "Voorlopig hebben we vooral gekozen om salsanummers van iets minder bekende groepen te coveren. Spanish Harlem Orchestra is een goed voorbeeld; dat is een band die gelijkaardig muziek speelt als wij, maar volledig uit mannen bestaat. Het is het soort jazzy arrangementen dat zij spelen waarnaar wij ook op zoek zijn. Het is wel de bedoeling dat we naar de toekomst toe meer en meer eigen nummers in ons repertoire gaan integreren."
Je hebt natuurlijk zelf Cubaanse wortels. Hoe ben je eigenlijk in België beland?
Zulema Hechavarria Blanco: "Daar had de liefde voor een groot stuk mee te maken. Ik ben hier dan wel komen studeren aan het conservatorium, maar ik heb in Cuba ook vijf jaar lang een relatie gehad met Willem De Coninck (percussionist bij onder andere El Tattoo del Tigre, Belgian Afrobeat Association, ...). Spijtig genoeg is hij enkele weken voor we in het huwelijk zouden treden plots overleden (in een tragisch verkeersongeval, red.). Hij was onder andere percussionist bij El Tattoo del Tigre en zo ben ik dus ook bij die band terechtgekomen, trouwens de allereerste band waar ik bij ging spelen toen ik in België arriveerde. Nadat ik afgestudeerd ben aan het conservatorium, heb ik werkelijk in allerhande projecten meegespeeld, van Zap Mama over Helmut Lotti en Raymond van het Groenewoud tot Campina Reggae."
Het is op dit moment nog wat vroeg, maar droom je er niet stiekem van om met dit project in Cuba eens op het podium te staan?
Zulema Hechavarria Blanco: "Absoluut, dat is een droom die ik heel graag zou waarmaken. Ik heb het er trouwens al met een aantal mensen in Cuba over gehad en er zijn zeker mogelijkheden en ook de meisjes in de band zouden dat echt wel zien zitten. Ik ben zeker dat de mensen daar grote ogen zouden trekken als ze ons aan het werk zouden zien, maar alles op zijn tijd! (lacht)"
Zulema Hechavarria Blanco (bandleider, fluit, zang, percussie, compositie en dans): "Dat is eigenlijk allemaal aan het rollen gegaan na ons premièreconcert in de Brusselse Beurschouwburg in oktober van 2010. We kregen daar al heel wat enthousiaste reacties en liepen er ook Peter Verstraelen tegen het lijf, een boekingsagent (www.peterverstraelen.com, red.) met toch enige naam die ik nog kende van bij Tattoo del Tigre destijds en hij bleek onmiddellijk geďnteresseerd om ons te vertegenwoordigen. Het is inderdaad wel niet gemakkelijk om op de grote festivals binnen te geraken zonder album, maar gelukkig hebben we de meeste kunnen overtuigen met enkele video-opnames die we van dat eerste concert gemaakt hadden."
Waar komt dat idee om een volledig vrouwelijke salsaband op te richten eigenlijk vandaan?
Zulema Hechavarria Blanco: "Ik had al ervaring met enkele vrouwenprojecten opgedaan in de tijd dat ik nog in Cuba woonde. In totaal heb ik in vier totaal verschillende vrouwenbands gespeeld en ik had enorm veel zin om diezelfde vibe ook hier in België eens te creëren. Toen ik voor het eerst met het idee voor Zule Max op de proppen kwam raadden veel mensen mij af om ermee door te gaan en sommigen zijden zelfs dat zoiets in België niet mogelijk zou zijn, maar zols je kunt vaststellen is het me toch gelukt! (lacht)"
Hoe en waar heb je de verschillende bandleden precies gevonden?
Zulema Hechavarria Blanco: "Ik ben eerst op zoek gegaan naar een blazerssectie, want blazers zijn meestal nogal moeilijk te vinden. Het is allemaal nogal via via gegaan; de ene muzikant kende nog iemand en zo ging de bal aan het rollen. Ik ben wel noodgedwongen moeten uitwijken naar Nederland en zelfs Duitsland omdat ik hier gewoon niet alle muzikanten vond die ik nodig had voor het project."
Is het praktisch gezien altijd even gemakkelijk om met zo’n grote band te toeren?
Zulema Hechavarria Blanco: "In deze crisisperiode is dat zeker niet evident, maar ik was vastbesloten om met Zule Max te laten zien en vooral horen hoe salsamuziek echt moet klinken en daar heb je dus minstens dertien of veertien muzikanten voor nodig. De meeste mensen kennen natuurlijk de salsabands met een beperkte podiumbezetting van vijf of zes personen, maar zo krijg je nooit die volle en rijke sound. Het instrumentarium is gewoon heel belangrijk; de drie percussionisten, conga’s, bongo’s en timbales, spelen daarin een zeer belangrijke rol, een goede blazerssectie bestaat ook algauw uit drie of vier muzikanten en enkele goede zangeressen zijn natuurlijk ook niet overbodig."
Dertien vrouwen samen in één band, gaat dat niet voor problemen zorgen?
Zulema Hechavarria Blanco: "Tot nu toe is de groepsvibe in de band heel goed, tot nu toe hebben we dus nog niets voorgehad en ik kan alleen maar hopen dat dat in de toekomst ook zo blijft! (lacht)"
Waar komen de nummers die jullie spelen vandaan, zijn het eigen composities?
Zulema Hechavarria Blanco: "Voorlopig hebben we vooral gekozen om salsanummers van iets minder bekende groepen te coveren. Spanish Harlem Orchestra is een goed voorbeeld; dat is een band die gelijkaardig muziek speelt als wij, maar volledig uit mannen bestaat. Het is het soort jazzy arrangementen dat zij spelen waarnaar wij ook op zoek zijn. Het is wel de bedoeling dat we naar de toekomst toe meer en meer eigen nummers in ons repertoire gaan integreren."
Je hebt natuurlijk zelf Cubaanse wortels. Hoe ben je eigenlijk in België beland?
Zulema Hechavarria Blanco: "Daar had de liefde voor een groot stuk mee te maken. Ik ben hier dan wel komen studeren aan het conservatorium, maar ik heb in Cuba ook vijf jaar lang een relatie gehad met Willem De Coninck (percussionist bij onder andere El Tattoo del Tigre, Belgian Afrobeat Association, ...). Spijtig genoeg is hij enkele weken voor we in het huwelijk zouden treden plots overleden (in een tragisch verkeersongeval, red.). Hij was onder andere percussionist bij El Tattoo del Tigre en zo ben ik dus ook bij die band terechtgekomen, trouwens de allereerste band waar ik bij ging spelen toen ik in België arriveerde. Nadat ik afgestudeerd ben aan het conservatorium, heb ik werkelijk in allerhande projecten meegespeeld, van Zap Mama over Helmut Lotti en Raymond van het Groenewoud tot Campina Reggae."
Het is op dit moment nog wat vroeg, maar droom je er niet stiekem van om met dit project in Cuba eens op het podium te staan?
Zulema Hechavarria Blanco: "Absoluut, dat is een droom die ik heel graag zou waarmaken. Ik heb het er trouwens al met een aantal mensen in Cuba over gehad en er zijn zeker mogelijkheden en ook de meisjes in de band zouden dat echt wel zien zitten. Ik ben zeker dat de mensen daar grote ogen zouden trekken als ze ons aan het werk zouden zien, maar alles op zijn tijd! (lacht)"