Wawadadakwa @ Colora festival 2005

White Afro Funk op Colora Festival, het klinkt tegenstrijdig, maar met dit recent project van de mannen van Wawadadakwa (het bekt makkelijker dan het zich laat typen) voelden ze zich helemaal thuis op Colora. De vorige drie zaterdagen heb ik moeten missen (doodzonde van Pas Mal+ vorige week), maar bij de afsluiter waren we present.

De barcelonezen van Costo Rico blijven me helaas achtervolgen, want ook hier mochten ze de avond openen — met al even weinig succes als op Polé Polé afgelopen vrijdag trouwens. Het feest begon pas toen de vijf ex-jazz studio muzikanten het podium bestegen.

Met W.A.F. (oftwel White Afro Funk) concentreren ze zich ietwat harder op afrobeat, maar hun horizon blijft ruim. Ze hebben dan ook lak aan de Heilige Afrobeat Drievuldigheid: wel uiterst aanstekelijke ritmes & rifjes, maar slechts een éénmansblazerssectie en een politieke boodschap zal hun ook worst wezen: meer dan «alle mooie meiden» en «ik wil alleen maar jou» hebben ze voor een nummer niet nodig. Met de inbreng van de violist zaten bepaalde nummers vol verwijzingen naar Oost-Europese ambiance-fanfares. Hun muziek verdraagt eigenlijk geen etiket, behalve dan «feel-good music to get you on your dancing feet».

De vette funky baslijnen van de langste bassist uit Antwerpen houden moeiteloos het stelletje ongeregeld bij elkaar (mensen die het geluk hebben Belgian Afrobeat Association al eens aan het werk gezien te hebben zullen Steven Van Gool wel (her)kennen). De sympathieke bende weet er trouwens de humor in te houden en op het publiek over te brengen. Afsluiten deden samen met lokomotiv, een belgisch braziliaans samba percussiecollectief die de bisnummers begeleide te midden van het publiek. Colora festival kon zich geen betere afsluiter wensen. Ik hoop dus dat u op zijn minst een goeie reden had om de «wawa's» te missen, maar geen nood, u kan nog altijd herkansen.

reacties