Interview met Shakara United @ De Roma
Met het uit de assen van Belgian Afrobeat Association herrezen Shakara United is de afrobeat definitief terug in België. Shakara staat deze week op het podium van Polé Polé in Gent en lanceert hun splinternieuwe website shakaraunited.be, geen betere gelegenheid dus voor de publicatie van dit gesprek opgenomen na hun gesmaakte set in De Roma.
Stefaan, Steven, jullie zijn als ex-leden van Belgian Afrobeat Association allerminst onbekend met het afrobeat-genre, wanneer is het terug beginnen kriebelen?
Stefaan Blancke (saxofoon, trombone): "Het is eigenlijk allemaal eerder toevallig gegaan. Mark (Meeuwissen, red.), onze trombonist, organiseert al heel wat jaartjes een soort wijkfeest bij hem thuis, de zogenaamde Brialmontlei-feesten, en ik verzorg daar elk jaar de muzikale omlijsting. Mark speelde destijds ook bij Belgian Afrobeat Association en opperde het idee om voor de vijfde editie van het tuinfeest de band nog eens samen te brengen voor een eenmalig concert. Ik heb dan wat rondgebeld, maar wat ik vreesde werd helaas bewaarheid; om velerlei redenen bleek het onmogelijk om de volledige bezetting van Belgian Afrobeat Association, samen toch goed voor om en bij de vijfentwintig personen, terug samen te krijgen. Een aantal mensen was echter wel degelijk enthousiast en met enkele nieuwe muzikanten hebben we toen een eerste optreden gegeven in een kleinere bezetting; dat was toen een pure gelegenheidsband dus zelfs een naam hadden we nog niet. We hebben toen vooral Fela Kuti-covers en enkele nummers van Belgian Afrobeat Association gespeeld. We hebben dat dan nog een aantal keer herhaald, maar ik wilde niet blijven steken in een verhaal dat eigenlijk al verteld was. Een aantal mensen hebben dan opnieuw afgehaakt en onder andere Steven (Vangool, red.) is erbij gekomen. Ondertussen zijn we weeral een klein jaartje in deze bezetting bezig."
Ik vermoed dat een van de redenen voor de split van Belgian Afrobeat Association de vrij grote omvang van de band was. Toch staan jullie nu opnieuw met een tiental personen op het podium; is dat in het huidige economische klimaat nog wel financieel te verantwoorden?
Steven Vangool (bas): "Tja tien is nog altijd niet hetzelfde als vijfentwintig natuurlijk! (lacht) Voor het geld moet je het zeker niet doen, laat dat duidelijk zijn!"
Stefaan Blancke: "Met zijn elven is het eigenlijk net haalbaar en zelfs Belgian Afrobeat Association heeft toch een aantal jaar bestaan. België blijft natuurlijk vrij klein, dus op honderden concerten per jaar moet je echt niet rekenen, maar ik geloof dat het buitenland met dit project toch ook haalbaar moet zijn. Er is zeker een publiek voor deze muziek en het was ook alweer enkele jaartjes geleden dat er in België nog een band was die afrobeat speelde."
We hebben het nu wel al heel de tijd over afrobeat, maar ik hoorde jullie toch ook een aantal nummers brengen met duidelijke invloeden uit de Zuid-Afrikaanse township-jive.
Stefaan Blancke: "Dat is er eigenlijk via onze drummer ingeslopen. Jelle (Van Giel, red.) is onlangs naar Zuid-Afrika geweest en is met die invloeden teruggekomen. We zijn eigenlijk nog een beetje aan het aftasten welke richting we precies uit willen en zolang het maar plezant blijft kan eigenlijk alles. Het sluit eigenlijk ook een beetje aan bij je vorige vraag; om een project als dit een beetje rendabel te houden mag je je niet te veel tot één nichegenre beperken."
Waarom eigenlijk voor Shakara United als bandnaam gekozen?
Steven Vangool: "Dat klinkt als de naam van een coole voetbalploeg! (lacht) We zijn met zijn elven, ik moet er toch geen tekeningetje bij maken zeker? (lacht)"
Stefaan Blancke: "Dat klopt natuurlijk, maar er schuilt ook een iets diepzinniger betekenis achter de naam en persoonlijk vind ik dat eigenlijk ook wel belangrijk; een naam moet kloppen. In het pidgin-Engels, dat overal in Nigeria gesproken wordt, betekent "shakara" zoveel als "bluf" of "arrogantie" en het als bende bleekscheten aandurven om afrobeat te spelen getuigt toch van het nodige lef nietwaar? En wat "united" betreft, dat begrip heeft bij musici in landen als Ghana en Nigeria een heel andere betekenis dan hier. Als wij willen repeteren moeten een hoop agenda’s op elkaar afgestemd worden, maar ginder leven muzikanten vaak haast als in een commune bijeen en wordt er zowat dag en nacht gerepeteerd. Ook dat deel van onze naam is dus een beetje blufpoker van onzentwege; wij zullen nooit afrobeat spelen zoals je de muzikanten uit Afrika dat hoort doen, vanwege het feit dat wij geen Afrikanen zijn, maar ook omdat onze levensstijl drastisch van de hunne verschilt."
In september gaan jullie in het Zuiderpershuis een live-album opnemen. Waarom niet gewoon de studio induiken? Is Shakara United eerder een live- dan een studioproject?
Steven Vangool: "Misschien wel ja, maar het toffe aan die Afrikaanse ritmes is dat ze heel organisch zijn; Babs (Jobo, percussie, red.) omschrijft het altijd heel mooi als "communication" en dat is toch iets wat je in een studio veel moeilijker oproept dan voor een publiek."
Stefaan Blancke: "Het is ook een vrij goedkope manier om op een degelijke manier iets op te nemen. We hebben op dit moment echt enkele degelijke opnames nodig om ons als band aan de man te brengen, want hoezeer de albumverkoop ook gedaald mag zijn als je als band ergens aan de bak wilt komen is een album nog altijd een ideaal visitekaartje. Ik denk ook dat we nog niet klaar zijn voor het serieuzere studiowerk; we hebben nog niet genoeg eigen materiaal en dus is die live-opname op dit moment de ideal tussenoplossing."
Zowel het Zuiderpershuis als het Sfinks festival zijn hun subsidies kwijt, is de versheidsdatum van het fenomeen "wereldmuziek" overschreden?
Steven Vangool: "Het is zeker een feit dat er in zowat gans Europa al enkele jaren een verrechtsing van de samenleving aan de gang is en dat beginnen we nu ook te merken in het beleid. Als muzikant kunnen we alleen maar doen waar we goed in zijn en in ons geval heet dat dan "wereldmuziek"."
Stefaan Blancke: "Persoonlijk heb ik nooit echt begrepen waarom die zogenaamde "wereldmuziek" automatisch gelinkt wordt aan een linkse visie en alles gaat in golven, dus het is zaak om tijdens periodes dat de wind wat tegenzit vooral te blijven doorgaan. Het is natuurlijk een spijtige zaak dat gevestigde waarden als Sfinks of het Zuiderpershuis zomaar opzijgeschoven worden, maar anderzijds is er misschien wel jarenlang een overaanbod in het genre geweest."
Stefaan Blancke (saxofoon, trombone): "Het is eigenlijk allemaal eerder toevallig gegaan. Mark (Meeuwissen, red.), onze trombonist, organiseert al heel wat jaartjes een soort wijkfeest bij hem thuis, de zogenaamde Brialmontlei-feesten, en ik verzorg daar elk jaar de muzikale omlijsting. Mark speelde destijds ook bij Belgian Afrobeat Association en opperde het idee om voor de vijfde editie van het tuinfeest de band nog eens samen te brengen voor een eenmalig concert. Ik heb dan wat rondgebeld, maar wat ik vreesde werd helaas bewaarheid; om velerlei redenen bleek het onmogelijk om de volledige bezetting van Belgian Afrobeat Association, samen toch goed voor om en bij de vijfentwintig personen, terug samen te krijgen. Een aantal mensen was echter wel degelijk enthousiast en met enkele nieuwe muzikanten hebben we toen een eerste optreden gegeven in een kleinere bezetting; dat was toen een pure gelegenheidsband dus zelfs een naam hadden we nog niet. We hebben toen vooral Fela Kuti-covers en enkele nummers van Belgian Afrobeat Association gespeeld. We hebben dat dan nog een aantal keer herhaald, maar ik wilde niet blijven steken in een verhaal dat eigenlijk al verteld was. Een aantal mensen hebben dan opnieuw afgehaakt en onder andere Steven (Vangool, red.) is erbij gekomen. Ondertussen zijn we weeral een klein jaartje in deze bezetting bezig."
Ik vermoed dat een van de redenen voor de split van Belgian Afrobeat Association de vrij grote omvang van de band was. Toch staan jullie nu opnieuw met een tiental personen op het podium; is dat in het huidige economische klimaat nog wel financieel te verantwoorden?
Steven Vangool (bas): "Tja tien is nog altijd niet hetzelfde als vijfentwintig natuurlijk! (lacht) Voor het geld moet je het zeker niet doen, laat dat duidelijk zijn!"
Stefaan Blancke: "Met zijn elven is het eigenlijk net haalbaar en zelfs Belgian Afrobeat Association heeft toch een aantal jaar bestaan. België blijft natuurlijk vrij klein, dus op honderden concerten per jaar moet je echt niet rekenen, maar ik geloof dat het buitenland met dit project toch ook haalbaar moet zijn. Er is zeker een publiek voor deze muziek en het was ook alweer enkele jaartjes geleden dat er in België nog een band was die afrobeat speelde."
We hebben het nu wel al heel de tijd over afrobeat, maar ik hoorde jullie toch ook een aantal nummers brengen met duidelijke invloeden uit de Zuid-Afrikaanse township-jive.
Stefaan Blancke: "Dat is er eigenlijk via onze drummer ingeslopen. Jelle (Van Giel, red.) is onlangs naar Zuid-Afrika geweest en is met die invloeden teruggekomen. We zijn eigenlijk nog een beetje aan het aftasten welke richting we precies uit willen en zolang het maar plezant blijft kan eigenlijk alles. Het sluit eigenlijk ook een beetje aan bij je vorige vraag; om een project als dit een beetje rendabel te houden mag je je niet te veel tot één nichegenre beperken."
Waarom eigenlijk voor Shakara United als bandnaam gekozen?
Steven Vangool: "Dat klinkt als de naam van een coole voetbalploeg! (lacht) We zijn met zijn elven, ik moet er toch geen tekeningetje bij maken zeker? (lacht)"
Stefaan Blancke: "Dat klopt natuurlijk, maar er schuilt ook een iets diepzinniger betekenis achter de naam en persoonlijk vind ik dat eigenlijk ook wel belangrijk; een naam moet kloppen. In het pidgin-Engels, dat overal in Nigeria gesproken wordt, betekent "shakara" zoveel als "bluf" of "arrogantie" en het als bende bleekscheten aandurven om afrobeat te spelen getuigt toch van het nodige lef nietwaar? En wat "united" betreft, dat begrip heeft bij musici in landen als Ghana en Nigeria een heel andere betekenis dan hier. Als wij willen repeteren moeten een hoop agenda’s op elkaar afgestemd worden, maar ginder leven muzikanten vaak haast als in een commune bijeen en wordt er zowat dag en nacht gerepeteerd. Ook dat deel van onze naam is dus een beetje blufpoker van onzentwege; wij zullen nooit afrobeat spelen zoals je de muzikanten uit Afrika dat hoort doen, vanwege het feit dat wij geen Afrikanen zijn, maar ook omdat onze levensstijl drastisch van de hunne verschilt."
In september gaan jullie in het Zuiderpershuis een live-album opnemen. Waarom niet gewoon de studio induiken? Is Shakara United eerder een live- dan een studioproject?
Steven Vangool: "Misschien wel ja, maar het toffe aan die Afrikaanse ritmes is dat ze heel organisch zijn; Babs (Jobo, percussie, red.) omschrijft het altijd heel mooi als "communication" en dat is toch iets wat je in een studio veel moeilijker oproept dan voor een publiek."
Stefaan Blancke: "Het is ook een vrij goedkope manier om op een degelijke manier iets op te nemen. We hebben op dit moment echt enkele degelijke opnames nodig om ons als band aan de man te brengen, want hoezeer de albumverkoop ook gedaald mag zijn als je als band ergens aan de bak wilt komen is een album nog altijd een ideaal visitekaartje. Ik denk ook dat we nog niet klaar zijn voor het serieuzere studiowerk; we hebben nog niet genoeg eigen materiaal en dus is die live-opname op dit moment de ideal tussenoplossing."
Zowel het Zuiderpershuis als het Sfinks festival zijn hun subsidies kwijt, is de versheidsdatum van het fenomeen "wereldmuziek" overschreden?
Steven Vangool: "Het is zeker een feit dat er in zowat gans Europa al enkele jaren een verrechtsing van de samenleving aan de gang is en dat beginnen we nu ook te merken in het beleid. Als muzikant kunnen we alleen maar doen waar we goed in zijn en in ons geval heet dat dan "wereldmuziek"."
Stefaan Blancke: "Persoonlijk heb ik nooit echt begrepen waarom die zogenaamde "wereldmuziek" automatisch gelinkt wordt aan een linkse visie en alles gaat in golven, dus het is zaak om tijdens periodes dat de wind wat tegenzit vooral te blijven doorgaan. Het is natuurlijk een spijtige zaak dat gevestigde waarden als Sfinks of het Zuiderpershuis zomaar opzijgeschoven worden, maar anderzijds is er misschien wel jarenlang een overaanbod in het genre geweest."