Interview met Maguaré @ Café Zeezicht
Met hun debuut Cumbia Insomnia leverde het Gentse Maguaré een alleraardigst cumbia-schijfje af. Wij spraken voor u met frontvrouw Paola Marquez af in het Antwerpse Café Zeezicht en vroegen haar om wat meer tekst en uitleg. Wie Maguaré eens live aan het werk wil zien kan op 21 juli naar Gent voor Polé Polé en van 14 tot en met 18 augustus naar Antwerpen waar de band op diverse locaties zal optreden naar aanleiding van de Zomer van Antwerpen!
Paola, klopt het als ik zeg dat in Latijns-Amerika cumbia de muziek van het volk is?
Paola Marquez (zang): "Ja en neen... Wat in de rest van de wereld bekendstaat als cumbia is eigenlijk een amalgaam van verschillende Colombiaanse genres die op één hoop gegooid werden. Het klopt wel dat het cumbia-ritme zich in verschillende vormen verspreid heeft over gans Latijns-Amerika."
Je bent zelf afkomstig uit Colombia. Hoe ben je precies in België terechtgekomen?
Paola Marquez: "Ik ben iets meer dan tien jaar geleden naar hier gekomen om mijn studie verder te zetten aan de Hogeschool Gent Conservatorium. In Colombia kon ik alleen een klassieke muziekopleiding volgen en ik was op zoek naar andere manieren om mijn stem te gebruiken. Iemand stelde mij voor om naar Gent te komen en zo heb ik me uiteindelijk ingeschreven voor de opleiding vocale jazz. Ik voelde me hier meteen thuis en leerde al snel een aantal interessante muzikanten kennen en dus besloot ik te blijven."
Hoe is het hele Maguaré avontuur eigenlijk begonnen?
Paola Marquez: "Maguaré was aanvankelijk ons afstudeerproject voor het conservatorium, maar omdat we al van in het begin zoveel lovende reacties kregen, besloten we ermee door te gaan en vandaag kunnen we vol trots ons eerste album voorstellen."
Hoe moeilijk is het voor een elfkoppige cumbia band om aan de bak te komen in België?
Paola Marquez: "Het is zeker niet gemakkelijk, maar tot nog toe hebben we echt veel geluk gehad. Cumbia wordt alsmaar populairder in Europa en aangezien wij in België de enige band zijn die het genre op een volwaardige manier brengen, kunnen we daar wel een graantje van meepikken. België heeft ook een vrij uitgebreid festivalcircuit dat uiterst geschikt is voor een band als de onze. We zijn bovendien ook niet te bevreesd om de landsgrenzen over te steken, want met dit soort muziek kan je net zo goed in Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk of Duitsland terecht."
Waar verwijst het woord "maguaré" naar?
Paola Marquez: "Maguaré is de naam van een trommel die gebruikt wordt door een aantal inheemse stammen (de Uitoto, Siona en Cofán, red.) in de Amazone-regio van Colombia en dient om stamgenoten uit de omliggende gebieden samen te roepen voor feesten of ceremoniën. Dat concept van mensen samenroepen sprak ons wel aan."
Op Cumbia Insomnia staan ook enkele tracks met een Belgische link (Soeur Sourire’s Dominique and The Chakachas' Jungle Fever, red.). Vonden jullie het belangrijk om het album toch ook een Belgisch tintje te geven?
Paola Marquez: "Maguaré bestaat uit Belgische en Colombiaanse muzikanten, dus we vonden het maar normaal dat dat ook in het album weerspiegeld werd. Iedereen in België kent Dominique en men is dan ook altijd blij verbaasd als wij onze versie beginnen te spelen."
Anibal Velasquez scoorde al een hit met zijn vallenato adaptatie van het nummer in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Kende jij zijn versie?
Paola Marquez: "Neen, vreemd genoeg was het Jan (Verstaen, saxofoon, red.) die mij dat nummer leerde kennen en hij stelde ook voor om het in ons repertoire op te nemen."
Voor de productie van Cumbia Insomnia deden jullie beroep op Colombiaanse vakmensen als Mario Galeano (Ondatropica, Frente Cumbiero) en Eblis Alvarez (Ondatropica, Meridian Brothers). Waar kenden jullie elkaar van en waarom vond je het belangrijk om hen bij het album te betrekken?
Paola Marquez: "Ik ken hen beide al vele jaren; Eblis al van in mijn kindertijd en met Mario zat ik een tijdlang samen op de universiteit in Bogota. Het zijn allebei professionals in wat ze doen en met hun Colombiaanse achtergrond wisten ze exact wat onze muziek nodig had. Ik vind dat ze er echt in geslaagd zijn om de essentie van de muziek van Maguaré naar de oppervlakte te brengen."
Het laatste nummer op het album is een geslaagde remix van Ritmo De Juventud door het Hamburgse Renegades Of Jazz (David Hanke, red.). Smakte dat niet naar meer?
Paola Marquez: "Ik weet niet of we het hele album onder handen zullen laten nemen, maar we zijn zeker van plan om nog enkele tracks te laten remixen, niet alleen door Renegades Of Jazz, maar ook door andere artiesten. Ik vond die remix van Ritmo De Juventud echt geslaagd en als artiest is het altijd interessant om te horen wat anderen met jouw muziek aanvangen."
Heb je plannen om met Maguaré naar Colombia te trekken?
Paola Marquez: "Absoluut, dat is één van mijn grote doelstellingen, maar het is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Toch denk ik dat we er klaar voor zijn en daarin kan onze samenwerking met Mario en Eblis misschien nog in ons voordeel spelen aangezien beide al naam hebben gemaakt in de Colombiaanse muziekscene."
Paola Marquez (zang): "Ja en neen... Wat in de rest van de wereld bekendstaat als cumbia is eigenlijk een amalgaam van verschillende Colombiaanse genres die op één hoop gegooid werden. Het klopt wel dat het cumbia-ritme zich in verschillende vormen verspreid heeft over gans Latijns-Amerika."
Je bent zelf afkomstig uit Colombia. Hoe ben je precies in België terechtgekomen?
Paola Marquez: "Ik ben iets meer dan tien jaar geleden naar hier gekomen om mijn studie verder te zetten aan de Hogeschool Gent Conservatorium. In Colombia kon ik alleen een klassieke muziekopleiding volgen en ik was op zoek naar andere manieren om mijn stem te gebruiken. Iemand stelde mij voor om naar Gent te komen en zo heb ik me uiteindelijk ingeschreven voor de opleiding vocale jazz. Ik voelde me hier meteen thuis en leerde al snel een aantal interessante muzikanten kennen en dus besloot ik te blijven."
Hoe is het hele Maguaré avontuur eigenlijk begonnen?
Paola Marquez: "Maguaré was aanvankelijk ons afstudeerproject voor het conservatorium, maar omdat we al van in het begin zoveel lovende reacties kregen, besloten we ermee door te gaan en vandaag kunnen we vol trots ons eerste album voorstellen."
Hoe moeilijk is het voor een elfkoppige cumbia band om aan de bak te komen in België?
Paola Marquez: "Het is zeker niet gemakkelijk, maar tot nog toe hebben we echt veel geluk gehad. Cumbia wordt alsmaar populairder in Europa en aangezien wij in België de enige band zijn die het genre op een volwaardige manier brengen, kunnen we daar wel een graantje van meepikken. België heeft ook een vrij uitgebreid festivalcircuit dat uiterst geschikt is voor een band als de onze. We zijn bovendien ook niet te bevreesd om de landsgrenzen over te steken, want met dit soort muziek kan je net zo goed in Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk of Duitsland terecht."
Waar verwijst het woord "maguaré" naar?
Paola Marquez: "Maguaré is de naam van een trommel die gebruikt wordt door een aantal inheemse stammen (de Uitoto, Siona en Cofán, red.) in de Amazone-regio van Colombia en dient om stamgenoten uit de omliggende gebieden samen te roepen voor feesten of ceremoniën. Dat concept van mensen samenroepen sprak ons wel aan."
Op Cumbia Insomnia staan ook enkele tracks met een Belgische link (Soeur Sourire’s Dominique and The Chakachas' Jungle Fever, red.). Vonden jullie het belangrijk om het album toch ook een Belgisch tintje te geven?
Paola Marquez: "Maguaré bestaat uit Belgische en Colombiaanse muzikanten, dus we vonden het maar normaal dat dat ook in het album weerspiegeld werd. Iedereen in België kent Dominique en men is dan ook altijd blij verbaasd als wij onze versie beginnen te spelen."
Anibal Velasquez scoorde al een hit met zijn vallenato adaptatie van het nummer in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Kende jij zijn versie?
Paola Marquez: "Neen, vreemd genoeg was het Jan (Verstaen, saxofoon, red.) die mij dat nummer leerde kennen en hij stelde ook voor om het in ons repertoire op te nemen."
Voor de productie van Cumbia Insomnia deden jullie beroep op Colombiaanse vakmensen als Mario Galeano (Ondatropica, Frente Cumbiero) en Eblis Alvarez (Ondatropica, Meridian Brothers). Waar kenden jullie elkaar van en waarom vond je het belangrijk om hen bij het album te betrekken?
Paola Marquez: "Ik ken hen beide al vele jaren; Eblis al van in mijn kindertijd en met Mario zat ik een tijdlang samen op de universiteit in Bogota. Het zijn allebei professionals in wat ze doen en met hun Colombiaanse achtergrond wisten ze exact wat onze muziek nodig had. Ik vind dat ze er echt in geslaagd zijn om de essentie van de muziek van Maguaré naar de oppervlakte te brengen."
Het laatste nummer op het album is een geslaagde remix van Ritmo De Juventud door het Hamburgse Renegades Of Jazz (David Hanke, red.). Smakte dat niet naar meer?
Paola Marquez: "Ik weet niet of we het hele album onder handen zullen laten nemen, maar we zijn zeker van plan om nog enkele tracks te laten remixen, niet alleen door Renegades Of Jazz, maar ook door andere artiesten. Ik vond die remix van Ritmo De Juventud echt geslaagd en als artiest is het altijd interessant om te horen wat anderen met jouw muziek aanvangen."
Heb je plannen om met Maguaré naar Colombia te trekken?
Paola Marquez: "Absoluut, dat is één van mijn grote doelstellingen, maar het is niet zo gemakkelijk als het lijkt. Toch denk ik dat we er klaar voor zijn en daarin kan onze samenwerking met Mario en Eblis misschien nog in ons voordeel spelen aangezien beide al naam hebben gemaakt in de Colombiaanse muziekscene."