Black Flower @ De Casino
Nathan Daems, veelbelovend saxofonist met Mechelse roots begon in zijn tienerjaren te experimenteren met allerhande wereldmuziek. Nadien studeerde hij aan het Gentse Conservatorium. Recent keert hij in verschillende gedaantes terug naar die niet-westerse tradities maar de jazzachtergrond is nu zijn taal en kwaliteitslabel. Hij maakt o.a. deel uit van Antwerp Gipsy Ska Orchestra, interpreteert de Indische muziek op experimentele wijze in Ragini Trio (samen met Lander Gyselinck en Marco Bardoscia, recent uitgekomen bij De Werf) en zet zijn tanden in de Ethiopische muziek met Black Flower. Wij zagen Black Flower vrijdag 27 september in De Casino in Sint-Niklaas op de viering van 20 jaar JazzLab Series.
Nordmann opende met Aka Moon achtige jazz, Bert Joris sloot af met eerder traditioneel werk (we moeten eerlijk bekennen dat we niet de tijd hadden om ons te verdiepen in zijn concert); tussenin speelde Black Flower. Ook al is de Ehtiopische muziek ondertussen al wereldberoemd toch moet deze muziek voor velen nog erg nieuw in de oren klinken. De overvolle zaal werd ondergedompeld in een bad van oriëntaalse klanken, een onophoudelijke mystieke sfeer die doet denken aan de bezwerende Indische raga's. De Ethiopische muziek draait eveneens om een vast toonladder met enkele herkenbare toonsafstanden. De stijl wordt perfect geïnterpreteerd en er wordt iets aan toegevoegd: personaliteit, rauwheid, vrijheid en heerlijke ritmes.
Ook al is Nathan voorlopig de enige componist in de groep, de andere muzikanten moeten niet onder doen: Filip Vandebril is gedurfd bassist en net zoals Nathan een muzikale kameleon, Simon is een lust voor het oor en super groovy, Jon Birdsong als een vis in het water in deze formatie en Wouter Haest funky en mystiek — ook al moeten we bekennen dat we zijn voorganger Fulco Ottervanger een beetje missen. Van alle Europese Ethiobands is dit misschien de meest beloftevolle en dat vooral door de sterke composities die niet louter de Ethiopische tonen en ritmiek overnemen maar er integendeel gevoel en inventiviteit aan toevoegen. We zagen en hoorden muzikanten van hoog niveau, een gevarieerde set, voor het publiek misschien te weinig jazz en te oriëntaals maar daar trokken wij ons niks van aan. De set bevatte redelijk wat rustige momenten maar ook die hebben vaak een inherente spanning en kunnen behoorlijk scheuren. Dit was geen dansbare muziek — misschien werd de set wat aangepast aan de context — maar verveelde geen moment.