Interview met Terakaft @ Sfinks Mixed
Zowat alle Toeareg-bands haalden de mosterd bij Tinariwen, maar in het geval van Terakaft is dat in ieder geval terecht. Hoe de vork precies in de steel zit leest u hieronder en wie de band live aan het werk wil zien kan op 29 november in de 4AD in Diksmuide terecht waar ze op het podium staan met Mammane Sani Abdullaye!
Sanou, er zijn heel wat muzikale en familiale banden tussen Terakaft en Tinariwen (Kedhou ag Ossad, bandleider bij Terakaft en gitarist Diara, speelden mee op het allereerste album van Tinariwen uit 1992 en op de The Radio Tisdas Sessions uit 2001. Diara is de jongere broer van Intayaden, samen met Abraybone en Alhassan één van de oprichters van Tinariwen. Sanou is dan weer Intayaden's neef en een jeugdvriend van Eyadou ag Leche, red.), maar zijn er ook verschillen?
Sanou ag Ahmed (gitaar, bas, zang): "Echt grote verschillen zijn er niet echt, neen, want we zijn destijds samen muziek beginnen maken en het is pas later dat daar twee groepen uit ontstaan zijn. Onze muziek en die van Tinariwen is gebaseerd op het ritme van de tinde (traditionele Toeareg trommel, red.) en toen we meer begonnen reizen hebben we daar invloeden uit blues, rock en reggae aan toegevoegd."
Heb je de indruk dat de Toearegmuziek blijft evolueren?
Sanou ag Ahmed: Ja, absoluut. De ritmiek mag dan min of meer hetzelfde gebleven zijn, toch is de Toearegmuziek op korte tijd sterk veranderd.
De titel van jullie recentste album, Kel Tamasheq ("wij die Tamasheq spreken", red.), refereert naar het Tamasheq, de taal van de Toeareg. Is die taal en het daarbij horende schrift (tifinagh, red.) nog steeds springlevend?
Sanou ag Ahmed: "Het is één van de dingen die de verspreid levende Toearegclans verenigt. Er zijn maar heel weinig scholen in Toeareggebied en dingen als schriften en pennen zijn bij ons echte luxeproducten, dus Toearegkinderen leren vaak lezen en schrijven in het zand of op grote stenen."
Als muzikant moet je vaak op tournee. Wat mis je het meest als je zo weer eens aan de andere kant van de wereld zit?
Sanou ag Ahmed: "De Toeareg omschrijven dat gevoel met het woord "assouf", een nostalgisch verlangen naar de kalmte, de schoonheid en vooral de vrijheid van de woestijn, want een Toeareg voelt zich pas echt vrij in de woestijn."
In 2012 ontstonden in Mali grote problemen met islamitische rebellen die een deel van het land innamen. Hoe is de situatie ondertussen?
Sanou ag Ahmed: "Na de komst van de Fransen (Op vraag van de Malinese regering stuurde Frankrijk troepen naar het gebied om het Malinese leger te assisteren om de rebellen terug te dringen. Operatie Serval leidde uiteindelijk tot de bevrijding van drie door de rebellen gecontroleerde steden: Gao, Timboektoe en Kidal, red.) is de situatie gestabiliseerd. Toen de islamitische rebellen binnenvielen zijn veel Toearegs de grens over gevlucht, maar ondertussen zijn de meesten van hen alweer teruggekeerd naar Mali. De Toearegs zaten in dat conflict tussen twee vuren, de uit het noorden oprukkende islamitische rebellen afgezakt uit Libië na de val van Moammar al-Qadhafi, en in het zuiden het Malinese leger."
In het westen kent men de Toeareg vooral dankzij de muziek van groepen als Terakaft en Tinariwen, maar hoe ziet het leven van de gemiddelde Toeareg eruit?
Sanou ag Ahmed: "De meeste Toearegs leiden nog steeds een vrij hard nomadisch bestaan; in praktische termen wil dat zeggen dat ze met hun dieren, vooral schapen of dromedarissen, op zoek moeten naar genoeg voedsel en water. Voor een Toeareg is dat gewoon een kwestie van leven of dood."
Voelen jullie je als muzikanten ook een beetje vrijheidsstrijders?
Sanou ag Ahmed: "Wij zijn eerst en vooral muzikanten en oorlog voeren laten we graag over aan anderen. De Toeareg hebben hun wapens geruild voor gitaren. Nu zijn onze instrumenten onze wapens en de woorden van onze nummers de kogels die we afvuren!"
Sanou ag Ahmed (gitaar, bas, zang): "Echt grote verschillen zijn er niet echt, neen, want we zijn destijds samen muziek beginnen maken en het is pas later dat daar twee groepen uit ontstaan zijn. Onze muziek en die van Tinariwen is gebaseerd op het ritme van de tinde (traditionele Toeareg trommel, red.) en toen we meer begonnen reizen hebben we daar invloeden uit blues, rock en reggae aan toegevoegd."
Heb je de indruk dat de Toearegmuziek blijft evolueren?
Sanou ag Ahmed: Ja, absoluut. De ritmiek mag dan min of meer hetzelfde gebleven zijn, toch is de Toearegmuziek op korte tijd sterk veranderd.
De titel van jullie recentste album, Kel Tamasheq ("wij die Tamasheq spreken", red.), refereert naar het Tamasheq, de taal van de Toeareg. Is die taal en het daarbij horende schrift (tifinagh, red.) nog steeds springlevend?
Sanou ag Ahmed: "Het is één van de dingen die de verspreid levende Toearegclans verenigt. Er zijn maar heel weinig scholen in Toeareggebied en dingen als schriften en pennen zijn bij ons echte luxeproducten, dus Toearegkinderen leren vaak lezen en schrijven in het zand of op grote stenen."
Als muzikant moet je vaak op tournee. Wat mis je het meest als je zo weer eens aan de andere kant van de wereld zit?
Sanou ag Ahmed: "De Toeareg omschrijven dat gevoel met het woord "assouf", een nostalgisch verlangen naar de kalmte, de schoonheid en vooral de vrijheid van de woestijn, want een Toeareg voelt zich pas echt vrij in de woestijn."
In 2012 ontstonden in Mali grote problemen met islamitische rebellen die een deel van het land innamen. Hoe is de situatie ondertussen?
Sanou ag Ahmed: "Na de komst van de Fransen (Op vraag van de Malinese regering stuurde Frankrijk troepen naar het gebied om het Malinese leger te assisteren om de rebellen terug te dringen. Operatie Serval leidde uiteindelijk tot de bevrijding van drie door de rebellen gecontroleerde steden: Gao, Timboektoe en Kidal, red.) is de situatie gestabiliseerd. Toen de islamitische rebellen binnenvielen zijn veel Toearegs de grens over gevlucht, maar ondertussen zijn de meesten van hen alweer teruggekeerd naar Mali. De Toearegs zaten in dat conflict tussen twee vuren, de uit het noorden oprukkende islamitische rebellen afgezakt uit Libië na de val van Moammar al-Qadhafi, en in het zuiden het Malinese leger."
In het westen kent men de Toeareg vooral dankzij de muziek van groepen als Terakaft en Tinariwen, maar hoe ziet het leven van de gemiddelde Toeareg eruit?
Sanou ag Ahmed: "De meeste Toearegs leiden nog steeds een vrij hard nomadisch bestaan; in praktische termen wil dat zeggen dat ze met hun dieren, vooral schapen of dromedarissen, op zoek moeten naar genoeg voedsel en water. Voor een Toeareg is dat gewoon een kwestie van leven of dood."
Voelen jullie je als muzikanten ook een beetje vrijheidsstrijders?
Sanou ag Ahmed: "Wij zijn eerst en vooral muzikanten en oorlog voeren laten we graag over aan anderen. De Toeareg hebben hun wapens geruild voor gitaren. Nu zijn onze instrumenten onze wapens en de woorden van onze nummers de kogels die we afvuren!"