Reggae(ton) in Centraal Amerika
tropicalidad.be is back in full force. Na een dikke drie weken rondzwerven in Costa Rica en Panama staat onze blog terug op twee voeten — niet dat Wouter in de afgelopen weken het heeft nagelaten om u te verwennen met allerlei wereldmuziek-lekkers. Naast de indrukwekkende tropische fauna en flora viel er 9.000 km westwaarts qua wereldmuziek relatief weinig te beleven (zeker in vergelijking met pakweg Cuba), hoewel wat onderduiken bij de locals en de bijbehoorende muzikale trends altijd wel grappige toestanden oplevert 
.San José, hoofdstad van Costa Rica, ademt reggaeton. Het hippe volkje van de best wel onaantrekkelijke midden-amerikaanse grootstad doet zich maar al te graag te goed aan de eindeloze ingeblikte reggaeton-hits. De talloze low-rise jeans & belly-fashion winkeltjes hebben meer weg van een disco met kleren te koop dan omgekeerd. Ook hier spant Don Omar de kroon tussen het plebs: elk radiostation draait om het uur Entre tu y yo en in elke bus zingt iedereen (ja, wij ook) automatisch "otra, otra noche, otra" mee van Dile. Toen we op een onchristelijk uur in het surf-stadje Dominical arriveerden werd in de Coco Bar live en luidkeels Rakata van Wisin y Yandel gerapt tot groot genoegen van de surf gringo's. Slechts één man lijkt erin te slagen een nationale monsterhit te scoren tussen al het reggaeton-geweld met een poppy-cumbia deuntje: La Camisa Negra van de Columbiaan Juanes.
| Juanes: La Camisa Negra | Wisin y Yandel: Rakata |
De grote afwezigen — salsa en merengue — kwamen we pas tegen toen we de grens van Panama overstaken, een bijzonder aangename verandering
. Maar vies van reggaeton zijn die Panamezen nu ook weer niet. Integendeel, op een busje richting wie-weet-waar stond een ultra hippe reggaeton-meets-ragga zender op, keurig voorzien van stoomboottoeters en toasters à volonté (en geheel toevallig hebben we daar een fragment van). Voor de rest hebben de Panamezen nog een zwak voor de betere met stroop beladen eighties ballads inclusief The Bangles, Patrick Swayze en Rick Astley (bij voorkeur mét de van internet geripte videoclip).
Aan de caraïbische kust van Costa Rica en westelijk Panama is één derde van de locals van Jamaicaanse afkomst. Geen wonder dus dat welbepaalde kruiden, reggae, calypso en exotische gekruide spijzen het halen op de salsa, reggaeton en de rijst & bonen. Ze zweren wel bij de klassiekers, dus Bob Marley klinkt uit elk denkbare hoek — wat trouwens uitstekend in het kader van de palmen en witte stranden past. Hier en daar zijn ook wat dancehall klanken te bespeuren van o.a. Capleton (met het zalige That day will come) en Sizzla. De grote ragga overstroming van hun homeland is (gelukkig) nog niet tot aan de Costa Ricaanse kust geraakt. ¡Pura vida!
