Kid Dynamite - Kulembanban En Andere Poku's + Max Woiski Sr. - B.B. Met R. En Andere Poku's + Max Woiski Jr. - Rijst Met Kouseband En Andere Poku's
In onze recensie van het verzamelalbum Adjossi En Andere Poku's van Max Nijman en de compilatie Sranan Gowtu lieten we u al weten dat deze albums deel uitmaakten van een hele reeks releases. Tot onze vreugde mogen we u ook de rest van de reeks voorstellen.Saxofonist en klarinettist Kid Dynamite (geboren Lodewijk Rudolf Arthur Parisius in 1911), kwam in 1928 naar Nederland als verstekeling aan boord van het Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij-schip De Cottica en is daarmee ongetwijfeld één van de vroegste exponenten van wat wij tegenwoordig als wereldmuziek zouden beschouwen. Hoewel Dynamite een jazzmuzikant was, kruidde hij zijn muziek vaak bij met elementen uit zijn thuisland en vooral het winti-geloof en de daarbij horende dansen en muziek (De Winti-Dansi). Dynamite is een regular in clubs als Kit Kat Club en Negro Palace in Amsterdam, Shim Sham in Den Haag en natuurlijk Mephisto in Rotterdam, waar hij samenspeelt met muzikanten als Theodorus Kantoor aka. Teddy Cotton (het Nederlandse publiek bleek niet echt geïnteresseerd in artiesten met Surinaams klinkende namen en dus veranderden zowel Kantoor als Parisius hun namen in het meer Amerikaanse klinkende Teddy Cotton en Kid Dynamite) en Lou Hidalgo. Als de Verenigde Staten na de aanval op Pearl Harbor in 1941 betrokken raken bij de oorlog, wordt jazz door de Duitsers verboden en krijgt Dynamite het even moeilijk, maar na de oorlog vervoegt hij The Grasshoppers en richt iets later zelfs zijn eigen combo, Kid Dynamite and his Jungle Rhythms op. Daarna volgen nog onder andere The Black and White Stars en Bonanza Boys. Als de jazz begin jaren zestig minder populair begint te worden door de opkomst van de rock-'n-roll, schakelt Kid Dynamite over op een Latijns-Amerikaans repertoire. In december van 1963 is Kid Dynamite in Duitsland op tournee met het orkest van Rico Fernando als zijn taxi vlakbij Hamburg betrokken raakt in een zwaar ongeval. Kid Dynamite bezwijkt aan zijn verwondingen op 14 december 1963.
Als Max Woiski Sr. in 1936 van zijn vader de kans krijgt om in Nederland een accountantsstudie aan te vatten, komt ook hij aanvankelijk in de Mephisto club, de thuisbasis van Kid Dynamite, terecht. Het lievelingsinstrument van Max was de flageolet, een instrument uit de familie van de fluiten, en is dan ook dit typerende geluid dat in vele van zijn composities overheerst. Net voor de Tweede Wereldoorlog opent hij La Cubana, zijn eigen zaak in Amsterdam, waar hij succes heeft met nummers als B.B. Met R. (Bruine Bonen Met Rijst) of (Mi Lobbie) Paramaribo, waarmee hij de Nederlanders laat kennismaken met de Zuid-Amerikaanse en Caraïbische muziekcultuur. In 1957 wordt Max gevraagd muziek te leveren voor een reclamefilm voor Nescafé. De Nescafé Coffeeboat Song (op deze compilatie zowel in de originele als in de Duitse versie terug te vinden) zou één van Woiski Sr.'s bekendste nummers blijven. De carrière van Woiski Sr. bereikt een hoogtepunt in 1958 als hij met zijn orkest gevraagd wordt om de soundtrack te verzorgen voor de eerste Nederlandse kleurenfilm Jenny (Willy van Hemert). Iets later doet Max La Cubana van de hand en verhuist hij naar Mallorca waar hij een nieuw filiaal opent (op B.B. Met R. En Andere Poku's mooi geïllustreerd door nummers als B.B. Op Mallorca en Amore A Palma De Mallorca). Hoewel hij daar aanvankelijk veel succes heeft, keert hij in 1973 berooid naar Nederland terug, waar hij in 1981 zo goed als vergeten sterft.
In 1950 liet Max Woiski Sr. ook zijn zoon Max Jr. naar Nederland overkomen. Aanvankelijk versterkt die als gitarist de band van zijn vader, maar wanneer Max Sr. naar Mallorca verhuist en zijn La Cubana club verkoopt, ontstaat er onenigheid over de financiën; een onenigheid die helaas nooit meer goed zou komen een tot een jarenlange familievete leidde. Max Jr. opent zijn eigen Tropicana club op het Rembrandtplein in Amsterdam. Zowat gelijktijdig richt hij ook zijn eigen platenlabel Max Mackintosh Productions op (iets waar hij zich trouwens enigszins toe verplicht zag nadat Philips geen interesse meer toonde in zijn muziek), waarop, naast zijn eigen producties, ook muziek van ontluikende talenten als Ciska Peters, Milly Scott en Edwin 'Ome Willem' Rutten verschijnt. Veel van de Nederlandstalige teksten van nummers als Rijst Met Kouseband (een duidelijke knipoog naar zijn vader's hit B.B. Met R. (Bruine Bonen Met Rijst)), Je Bent Nog Niet Gelukkig Met Een Mooie Vrouw (een vertaling van Jimmy Soul's If You Wanna Be Happy) of Leve De Vrijgezel zijn niet al te diepzinnig maar het Caraïbische sausje dat Max Jr. er steeds weer weet over te gieten, maken ze gewoonweg onweerstaanbaar. Ook live staat de muziek van Woiski Jr. als een huis. Over zijn in 1967 verschenen live-album Max Woiski Junior At The Tropicana (integraal terug te vinden op deze compilatie) schrijft een recensent: "Het is een werveling van klank, gesteund door een obsederend, aanstekelijk ritme, gebracht met die spontane levensvreugde die van Woiski's muziek een ongevaarlijke dope maakt: je krijgt er een kick van zonder dat je iets hoeft te slikken!". Als Woiski Jr. eind jaren zestig zijn club verhuist beginnen de zaken achteruit te boeren en begin jaren tachtig keert Max Woiski Jr. de muziekwereld radicaal de rug toe. Max Jr. keert nog een paar keer terug naar de spotlights wanneer Rijst Met Kouseband de vierentwintigste plaats krijgt toebedeeld in Vic van de Reijt's Top 100 van Nederlandstalige Singles (Nikkelen Nelis, 2000) en opnieuw als het nummer deel uitmaakt van diens compilatie Surivlaams (Nikkelen Nelis, 2008). Op 5 maart 2011 verschijnt dan de overzichtsbox Ritmo Tropical, met daarop muziek en beeldopnamen van vader en zoon Woiski. Het zou Woiski Jr.'s testament worden, want minder dan twee weken na de release, op 25 maart 2011 overlijdt hij in Alkmaar.www.top-notch.nl
