Lieve Hugo - Blaka Rosoe En Andere Poku's + Trafassi - Wasmasjien En Andere Poku's
Lieve Hugo (geboren Julius Theodorus Uiterloo), ook bekend als de koning van de kaseko, Surinaamse dansmuziek, voortgekomen uit de traditionele Surinaams-creoolse kawina-muziek, begint zijn muzikale carrière bij het Centraal Koor van de Rust & Vrede kerk in Paramaribo en als drummer (Hugo bespeelde de skratjie, een grote basdrum waar bovenop een paar bekkens zijn bevestigd) bij Sluisdam, maar zijn echte doorbraak komt er wanneer hij als zanger en drummer deel gaat uitmaken van de formatie Orchestra Washboard. Het is ook met deze band dat in 1970 uiteindelijk in Nederland beland. Toenemende gezondheidsproblemen dwingen hem echter om het rustiger aan te doen en in 1970 houd Lieve Hugo het bij Orchestra Washboard voor gezien. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan en geflankeerd door The Happy Boys begint Iko, zoals Lieve Hugo ook bekendstaat, toch weer op te treden. Lieve Hugo wordt gevraagd om op 25 november 1975 het feest rond de onafhankelijkheid van Suriname te komen opluisteren, maar hij zal de Srefi Densi (Sranan Tongo voor "Onafhankelijkheidsdag", een nummer uit Hugo's album Wang Piepel, Wang Nation) van zijn land helaas niet meer meemaken. Nadat hij tijdens een concert in de Amsterdamse Club Sosa onwel wordt bezwijkt hij op 15 november 1975 in het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam. Auteur Diederik Samwel vat het allemaal mooi samen in de liner notes bij Blaka Rosoe En Andere Poku's: "Sommige artiesten bereiken al bij leven de status van legende. Anderen worden het door vroegtijdig aan hun eind te komen. Lieve Hugo hoorde thuis in beide categorieën!".
Al zal de naam Trafassi (Sranan Tongo voor "ommekeer" of "anders") niet bij iedereen een belletje doen rinkelen, hun grote hit Wasmasjien uit 1985 zal iedereen ooit al wel eens gehoord hebben. Spilfiguur van de band is al jaren Edgar 'Bugru' Burgos, een neef van Lieve Hugo die na diens dood eerst nog een paar jaar met The Happy Boys toerde. Als The Happy Boys het voor bekeken houden, gaan Harold Biervliet, Iwan Vaudelle en Edgar Burgos door als Trafassi. In het begin brengt de band vooral kaseko, maar na verloop van tijd doen ook genres als merengue, zouk, salsa en calypso hun intrede in het repertoire van Trafassi. Trafassi mag dan eeuwige roem vergaard hebben met het humoristische en vederlichte Wasmasjien, nummers als Brombere (Sranan Tongo voor "stontkar" of "beerwagen"), Roodkapje en Leba Joeroe (vrij vertaald: "de tijd van de boze geesten", een verwijzing naar de avondklok, waarna alleen de militairen zich nog op straat mochten vertonen) waarin openlijk kritiek geleverd werd op de staatsgreep door Desi Bouterse in 1980 en de militaire dictatuur die erop volgde, bewezen dat de band wel degelijk diepgang en leverde Trafassi zelfs een inreisverbod voor Suriname op. De band trok zich daar echter weinig van aan en als ze in 1984 toch in Paramaribo landen staan hun fans juichend langs de wegen tussen de luchthaven Zanderij en de hoofdstad. Van de originele line up van de band blijft vandaag alleen nog Burgos, ondertussen zowel Ridder in de Ere-Orde van de Gele Ster in Suriname als Lid in de Orde van Oranje-Nassau in Nederland, over. www.top-notch.nl