Namen voor Sfinks!

We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk licht ook Sfinks een tip van hun sluier op. En uiteraard zijn we er als de kippen bij om te neuzen in de nieuwe affiche. Je hoeft de doorsnee festivalganger niet uit te leggen dat Sfinks zich, veel meer dan Couleur Café, profileert als een gezinsfestival. Daarmee proberen ze stukje vriendelijker voor de portemonnee te zijn (hoewel het verschil niet zo groot is: 24 euro voor dagticket, tegenover 28 voor CC). Een gevolg is ook dat ze opteren voor minder zwaargewichten, maar een brede waaier muziekjes uit alle windstreken voorschotelen. Muzikale ontdekkingen uit de wereld noemen ze het zelf. Voor alleseters met een avontuurlijke smaak valt er inderdaad wel wat te ontdekken. Al weet ik nu niet of ik zo sta te springen voor Dulsori, natuurpercussie uit Korea. Ook Yasmin Levy, met spirituele en hartstochtelijke romansas, ballades en kantigas uit Israël, is me misschien toch net iets te plakkerig. Maar niet geklaagd, voor ieder wat wils.

Vrijdag begint alvast veelbelovend, met een heuse Festa Do Brazil. Een in-depth bespreking daarvan laat ik over aan Chloé onze Brazilië-specialist. Voor zaterdag en zondag (een gedetailleerd uurrooster is nog niet vinden) noteer ik er ook alvast een paar in mijn agenda. Yerba Buena, bij voorbeeld. Als mijn geheugen me niet in de steek laat heb ik deze explosieve New Yorkers ooit al eens aan het werk gezien op Open Tropen zaliger, het festivalletje bij Turnhout dat feilloos aanstormend talent uit de werelmuziekvijver wist te vissen vlak voor hun grote doorbraak. Salsa, cumbia, soca, boogaloo en hiphop in een trendy verpakking, straight from the Big Apple. Hot 'n spicy, ongetwijfeld. Sekouba Bambino et le Bouré Band klinkt ook veelbelovend. De naam op zich zegt me niet veel, maar Sekoubas CV des te meer. Zanger bij Bembeya Jazz én Africando, twee gerenomeerde instituten van de westafrikaanse muziekscene. Als referentie kan dat tellen. En voor de rest wordt het ontdekken. 08001 bij voorbeeld klinkt veelbelovend, uit de hippe Barcelonese scene die we kennen van Amparanoia, Kinky Beat en Ojos de Brujo. En wellicht valt er ter plaatse nog wel iets onverwacht uit de lucht. Het Ensemble Khan Bogd uit de Mongoolse steppen, bij voorbeeld. Dat klinkt nu niet meteen als het sumum van hipheid, maar ik herinner me een zalig optreden op Dranouter vele jaren geleden van een Mongoolse groep waarvan ik de naam vergeten ben maar ergens nog wel een CD van heb rondslingeren, die een ondergrondse keelstem combineerden met een loeiende Gibson op full distortion. Etno-metal? Ik vond het geweldig...

reacties