Oumou Sangare @ Bozar

Oumou Sangaré © Benoit PeverelliBOZARAcht jaar geleden is het ondertussen alweer dat wij naar Amsterdam trokken om aldaar de nachtegaal uit Wassoulou te kunnen interviewen. Oumou Sangare is ondertussen van label veranderd — haar nieuwe album verschijnt niet langer op World Circuit maar op het kleinere No Format — en kwam afgelopen donderdag het splinternieuwe Mogoya voorstellen in Bozar.

Het eerste nummer dat we uit dat nieuwe album te horen krijgen is Kamelemba, een aanklacht tegen mannen die het nodig vinden om hun vrouwen te bedriegen en vreemd te gaan. De band bestaat uit bas (Elise Blanchard), gitaar (Guimba Kouyate), kamele ngoni (Abou Diarra), keyboards (Alexandre Millet), en hoewel er van een tama of talking drum geen sprake is, wordt dat gemis prima opgevangen door drummer Jon Grandcamp.

Oumou vervolgt met Ah Ndiya en met Bena Bena krijgen we opnieuw een voorsmaakje van het nieuwe album. Het voelt wat vreemd om dit soort muziek al zittend te moeten ondergaan, maar dat is nu eenmaal de aard van de concertzaal in Bozar. Met het zwaarwichtige Yere Faga bewijst Sangare dat het thema zelfmoord, bij ons een kleine hype dankzij de Netflix-reeks 13 Reasons Why, ook de Afrikanen niet onberoerd laat, maar, zo voegt Oumou eraan toe: "Problemen zijn er om opgelost te worden!". Minata Waraba, ook al uit Mogoya, is dan weer opgedragen aan alle moeders en laat dan net op dat moment de jongste bezoeker in de zaal van zich laten horen. Oumou kon zich geen gepastere reactie dromen!

Mali Niale is een ode aan haar thuisland, maar tegelijk een oproep aan de jongeren die het land verlieten om hun geluk elders te beproeven, om terug te keren naar Afrika. Dan gaat het tempo omhoog voor Djoukourou en veert de hele Bozar een eerste keer recht. Fadjamou gaat over het belang van familienamen in West-Afrika. Oumou haalt daarbij het trieste lot van de nazaten van de Afrikaanse slaven aan, die met hun naam dus ook een groot deel van hun identiteit kwijtspeelden.

Als de band dan Yala inzet, zowat Sangare's bekendste nummer, weten we dat de show er zowat opzit en na een uitgebreide voorstelling van de bandleden verdwijnt het gezelschap in de coulissen. Even later komen ze alweer het podium op, maar in plaats van het verwachte bisnummer wordt het Bozar-publiek uitvoerig bedankt.
Maar de aanhouder wint natuurlijk en na lang aandringen, komt dat bisnummer er uiteindelijk dan toch nog.

In de voorbije acht jaar mag Oumou Sangare zich dan vooral hebben beziggehouden met haar activiteiten als zakenvrouw, op die fantastische stem zit nog steeds geen sleet. Wie het uitstekende concert in Bozar gemist heeft, kan herkansen op Couleur Café!

reacties


Reactie
Je kan gebruik maken van Emoticons en Textile-opmaak.
Naam E-mail (wordt niet gepubliceerd) Website (optioneel)
spamquiz: Wat zijn de eerste twee letters van tropicalidad.be?