Ifriqiyya Electrique - Rûwâhîne
Voor Ifriqiyya Electricque (Ifriqiya of Ifriqiyah was gedurende de middeleeuwen de naam van het kustgebied van het hedendaagse Libië, Tunesië en oostelijk Algerije) bundelden gitarist François Cambuzat en bassiste Gianna Greco (Putan Club) de krachten met lokale muzikanten - Tarek Sultan, vocals/nagharat/krakebs, Yahia Chouchen, vocals/nagharat/krakebs, Youssef Ghazala, vocals/krakebs - uit de Tunesische Banga-gemeenschap. De Banga zijn de afstammelingen van de vroegere Hausa-slaven in Tunesië en staan bekend om het ritueel van Sidi Marzûq dat ze jaarlijks uitvoeren in Tozeur, een oasestadje aan de rand van het Sjott el-Djerid, een enorm zoutmeer in het oosten van Tunesië. De rûwâhîne waarnaar de titel van het album verwijst, zijn de geesten die tijdens het ritueel bezit nemen van de deelnemers. Ifriqiyya Electrique is echter meer dan een muziekproject, want François Cambuzat liet het ritueel en de opnamesessies van de band ook op film vastleggen en dat leverde een fascinerende documentaire op. Cambuzat vat Ifriqiyya Electrique zelf als volgt samen: "This is, then, most certainly not a "world music" project (still less an ethnomusicological one), but a wild process of improvisation and re-composition that brings traditional instruments face to face with computers and electric guitars… [My work] is driven towards elevation, sweat, blood, poetry and tears - not to some pretty colour postcard". Eeuwenoud tranceritueel naar de eenentwintigste eeuw gekatapulteerd!
www.glitterbeat.com | www.xmd.nl