TootArd @ AB
Met de omschrijvingen die hier en daar gehanteerd worden zoals "door Tinariwen geïnspireerde reggae uit de Israëlische Golanhoogten", zijn wij het maar ten dele eens, want ons doet de opgewekte muziek van TootArd ("de aardbeien") vooral terugdenken aan de hoogdagen van de Algerijnse raï en chaabi toen zangers als Khaled en Cheb Mami nog volle zalen trokken. We hadden al genoten van Laissez Passer en trokken dus vol verwachting naar de Brusselse Ancienne Belgique.Echt veel volk — wij telden een man of zestig — kwam er niet opdagen in de AB Club, maar wij zijn alvast blij dat Ancienne Belgique de taak op zich genomen heeft om ook beginnende (wereldmuziek-)bands een kans te geven in hun programma. Iets waar iedereen die niet jaarlijks dezelfde live-soundtrack wil krijgen voorgeschoteld het toch roerend mee eens zou moeten zijn.
TootArd trapt de avond opgang met het reggae-getinte Jeena, een nummer uit hun debuutalbum, het uit 2011 daterende Nuri Andaburi uit 2011. In de live-versie is plaats voor een stevige solo van saxofonist Amr Mdah en zijn présence zal ons ook de rest van avond blijven opvallen.
Na Jeeni krijgen we Asfur, een nummer dat ons wat aan het repertoire van het Frans-Noord-Afrikaanse Sawt el Atlas doet denken, maar daarna schakelt de band een versnelling hoger en krijgen we zwaardere gitaren voor 'Musiqa'.
Dan is het tijd voor Laissez Passer, het titelnummer van het recente album van de TootArd dat live eindigt op een lange hypnotiserende outro, en daarbij hoort natuurlijk ook het verhaal over de staatloosheid van de inwoners van de Golanhoogten, dat frontman, lead vocalist en gitarist Hasan Nakhleh maar al te graag met het Belgische publiek deelt.
Met Oya Marhaba, voorafgegaan door een taqsim of improvisatiemoment op saxofoon, zorgt TootArd voor een eerste echt hoogtepunt en meezingmoment in de show. Nog veel meer dan op het album klinkt het nummer live als uptempo Arabische ska.
Voor TootArd Bayati Blues inzet legt Hasan nog even uit dat het nummer geschreven is in de gelijknamige bayati maqam, de populairste toonschaal in de Arabische muziektraditie.
In Roots Rock Jabali nemen ze ons dan weer mee naar de Hermonberg, het hoogste punt in de Levant en de thuishaven van de verschillende bandleden van TootArd. Voor de muzikanten onder u: dit nummer blijkt geschreven in de rast maqam, na de al eerder vermelde bayati maqam, de tweede meest voorkomende toonschaal in de Arabische muziek. Helaas krijgt drummer Rami Nakhleh, broer van Hasan, net dan af te rekenen met een defect pedaal voor zijn basdrum en tot het euvel verholpen is krijgen we opnieuw een heerlijk melancholisch klinkende taqsim van saxofonist Amr Mdah begeleid door een naar seventies funk nijgende baslijn.
We krijgen Circles en daarna het opnieuw erg chaabi-achtige Sahra, live afgesloten met een stevige outro. Afsluiten doet de band opnieuw met een nummer uit hun debuutalbum Nuri Andaburi, deze keer Bnt Lkarye waarvoor het vijftal nog een laatste keer alles uit hun instrumenten haalt.
Het schaarse maar zeer enthousiaste publiek wil echter meer en dus krijgen we als uitsmijter nogmaals het aanstekelijke Oya Marhaba.
De AB Club mag dan niet volgelopen zijn voor TootArd, de aanwezigen waren na afloop stuk voor stuk overtuigd en de afwezigen hadden dus zoals gewoonlijk ongelijk. TootArd is van plan om van de zomer op de Europese zomerfestivals te spelen, dus herkansen kan wellicht dan nog.