Gyedu Blay Ambolley & Sekondi Band @ AB
Afgelopen woensdag kregen we dankzij het Duitse Analog Africa eindelijk nog eens een ware Afrikaanse muzieklegende voorgeschoteld in de vorm van Gyedu-Blay Ambolley. De man is niet alleen een levende legende in zijn thuisland Ghana, maar stond tijdens zijn lange carrière onder andere al aan de zijde van muzieklegendes als Miriam Makeba, Fela Kuti, Manu Dibango en mentor Ebo Taylor, en schreef zichzelf de geschiedenisboeken in met Simigwa-Do, een nummer uit 1973 dat ondertussen algemeen beschouwd wordt als de grondlegger van het latere rap-genre.
Na een academisch kwartiertje vertraging, zien we toch eindelijk beweging op het podium. Voor Blay en zijn Sekondi Band (een verwijzing naar Ambolley's geboortestad er echter invliegen wordt eerst nog de tijd genomen om de een plengoffer te brengen aan de voorvaderen, dat beëindigd wordt me een luid "Medaase!" ("dank u" in het Akan).
De eerste twee instrumentale tracks kunnen we niet meteen thuisbrengen, maar Onam Daadze uit Blay's langspelerdebuut Simigwa (Essiebons, 1975) doet wel een belletje rinkelen en wordt live uitgebreid met een werkelijk uitmuntende orgelsolo van bandleider Isaac Krobreni Karikari. Een eerste groovy hoogtepunt is een feit. Maar voor het militante Africa Yie uit Ketan (Agogo Records, 2017) gaat de AB club pas echt uit zijn dak. Het feestje gaat lekker door met Blakk Man Dey Suffer, een stevig afrobeatnummer dat ons meteen aan het repertoire van grootmeester Fela Kuti doet denken (die trouwens zelfs het bijna gelijknamige Why Black Man Dey Suffer opnam).
We vermeldden al dat Ambolley met Simigwa-Do de basis legde voor wat later rap zou worden genoemd en het iconische nummer, waarin we live vooral het Santana-achtige gitaarwerk van gitarist Dominic Quarchie, opmerken kan dan ook niet in de setlist ontbreken. Moeten we nog vermelden dat het dak van de AB Club er opnieuw af gaat? Opnieuw uit Simigwa is Akoko Ba, een nummer dat eindigt in een minutenlange stomende drumsolo van Peter Mensah Kadesh en voor de daaropvolgende stuwt Blay het tempo nog wat meer de hoogte in.
Tijd voor wat authentieke Afro-funk met This Hustling World, want Blay's grote voorbeeld was niet voor niets James Brown! Met Teacher, een nummer waarin Blay ons probeert duidelijk te maken dat hou oud we ook worden er steeds wel iemand klaar zal staan om ons de les te spellen, krijgen we opnieuw een track uit 'Ketan' geserveerd. Nog een hoogtepunt volgt met het stevig swingende Afra Kakaraba, waarna Blay zijn band aan het publiek voorstelt en van het podium verdwijnt.
Ook al zijn we ondertussen de AB-curfew van 22.30u al gepasseerd, het publiek is duidelijk nog lang niet uitgefeest en ook Blay heeft er nog zin in. Met een laconiek: "You Europeans may have watches, but we Africans have the time!" vliegt hij er opnieuw in met het soukous-achtige Toffie (opnieuw uit Simigwa). Nog heel kort volgt een highlife-nummer dat we niet meteen kunnen thuisbrengen, maar dan zit dit geweldige Ghanese feestje er toch echt op. We kunnen enkel hopen dat we Blay Amabolley en zijn Sekondi Band van de zomer ergens opnieuw tegen het lijf lopen op één of ander festival. Topavond!