AKA Trio - Joy
Na het soloalbum 22 Strings en de samenwerkingen met de Welshe harpiste Catrin Finch en de Cubaanse pianist Omar Sosa, sloeg de Senegalese kora-meester Seckou Keita deze keer de handen ineen met de Italiaanse gitarist Antonio Forcione en de Braziliaanse percussionist Adriano Adewale, voor een project dat ze AKA Trio doopten. AKA staat natuurlijk voor "also known as" of "ook bekend als", gebruikt om aan te geven dat iemand een pseudoniem gebruikt in plaats van zijn echte naam, maar het had ook bijna een acroniem kunnen zijn van de eerste letters van de namen van dit trio (Antonio, Keita en Adewale). Het verhaal van AKA Trio begon al in 2011, toen het drietaal vijf shows uitverkocht tijdens het befaamde Edinburgh Festival. Seckou kan zich die eerste concerten nog zo voor de geest halen: "It was powerful, an amazing concept in a way - ideal musicians, ideal talent. The joy of feeling secure with the musicians you play with, not worrying that a note will be left hanging. The security of three people feeling like seven on stage. And the joy of knowing that your smile is out there, in the audience.". Alle drie hebben ze het graag over de vrijheid binnen AKA Trio of betrokkenheid zoals Adriano het noemt: "We put the music first. It's not about me or him; it's about the music we make. That's the healer. And it's funny, from different countries, from different experiences, we've almost reached the same intensity. The same answer. To have three people from three different continents, really like a family, in harmony, and doing it, it speaks for itself. There's nothing more to be said."
Voor Joy verdeelde het trio hun composities netjes evenredig tussen instrumentale nummers en vocale versies (waarbij Keita steeds de lead vocals voor zijn rekening neemt). Titelnummer Joy vat mooi samen waar het bij AKA Trio om draait: het samen improviseren tot er bijna spontaan een nummer ontstaat en de vreugde die je daar als muzikant dan bij ervaart. In Kanou, Mandinka voor liefde, blikt Seckou dan weer terug op zijn voorbije relaties om tot de conclusie te komen dat de perfecte vrouw echt niet bestaat, in het door Antonio gecomponeerde Empathy heeft Keita het over de overwaardering van geld in onze kapitalistische consumptiemaatschappij, waar empathie en menselijkheid steeds meer aan belang inboeten, en Uncle Solo is tenslotte een ode aan Seckou's oom, de meester kora-speler Jali Solo Cissokho. De bij wijlen haast meditatieve sound van Joy ligt wat ondergetekende betreft in het verlengde van Seckou's vorige collaboraties, waarbij zijn kora hier en daar prachtig in duel gaat met de gitaar van Forcione (The Beautiful Game, een instrumentale ode aan, hoe kan het ook anders, het voetbal).
www.aka-trio.com | www.bendigedig.org | www.arcmusic.co.uk