TootArd - Migrant Birds
Waren op voorganger Laissez Passer nog duidelijk invloeden uit de Toeareg-blues te horen, dan sloegen de broertjes Hasan en Rami Nakhleh voor opvolger Migrant Birds een heel andere richting in. Hasan legt uit: "After Laissez Passer, Rami and I started listening to different things, dance music and old disco. When we were little, we had compilations of 80s hits that we played over and over. We didn't know the artists, but we knew all the melodies and harmonies. A lot of that was dance music. Back then, our family had an Arabic synthesizer with the quarter-tones, called a PSR-62, Oriental Model that I loved to play as a kid. My family still has a similar one. I bought an Oriental and began messing around. That was how Migrant Birds was born.". We maken een tijdsprong naar 1980. Je zit in een disco, misschien wel in Beiroet, Cairo, of eender waar in het Midden-Oosten, gehypnotiseerd door de kleuren en de lichten, overweldigd door het geluid van drummachines en synthesizers. De sfeer is bedwelmend... maar die dagen zijn lang voorbij; misschien was het allemaal wel een droom?
De hedonistische jaren tachtig van de vorige eeuw mogen dan wel de katalysator zijn van dit album, toch gaan de wortels van de muziek nog verder terug en komen we terecht bij muzikanten als Egyptenaar Magdi al-Husseini en Libanees Ihsan Al-Munzer, beide pioniers wat betreft het introduceren van de synthesizer in het Arabische repertoire. Beide grote invloeden zo beaamt Hasan: "They were definitely big influences on me. I write to carry on and do more with the sounds they brought!".
Achter de titel van het album schuilt een simpel concept: "vrijheid": "We talked about birds migrating, and it began as something political. It grew into more: social, love, freedom and women, queer freedom. I left my village on the Golan Heights when I was 19, went to Jerusalem, then Haifa, before I moved to Europe six years ago. That's going for freedom. We're the migrant birds looking to find ourselves, but our parents are still back in the village and their life isn't ours any longer.". Het gevoel van vertrekken wordt perfect gevat in een nummer als Wanderlust met lyrics over het leven "on the road" die zo uit het oeuvre van Jack Kerouac hadden kunnen komen: "Now let the car count the miles, I've got my cup of coffee/Driven for a far unknown challenge, I shall never find my way back home.".
Maar ook al klinkt het overgrote deel van de tracks op 'Migrant Birds' feestelijk en dansbaar, gaan de broers tekstueel zeker geen serieuze of controversiële onderwerpen uit de weg. Zo vertolken ze in Babe de gedachten van een Arabische vrouw, wanhopig op zoek naar een uitweg om haar dominante echtgenoot te ontvluchten: "Oh my love/You are soft as a tank/So narrow has become our universe… I swear I will fly away with a balloon/Abandon my husband and country.". In de tracklist is met Stone Heap Of The Wild Cat ook één instrumental terug te vinden. De wat enigmatische titel is de Engelse benaming van Rujm el-Hiri, een megalithisch monument bestaande uit concentrische cirkels gesitueerd op de Golanhoogten in Israël. Uitstekend album waarmee TootArd bewijst dat ze niet bevreesd zijn om hun nek uit te steken en muzikaal totaal nieuwe paden te verkennen!
www.tootard.com | www.glitterbeat.com | www.xmd.nl