Sam Mangwana - Lubamba
Ondergetekende leerde de Congolees-Angolese Sam Mangwana destijds kennen als één van de muzikale inspiratiebronnen van Ricardo Lemvo, eveneens een artiest met Congolees-Angolese wortels, maar de man is natuurlijk één van de laatste nog overlevende grote exponenten van de Congolese rumba. Mangwana begon zijn muzikale carrière aan de zijde van rumbalegendes als Tabu Ley Rocherau, Franco & T.P. OK Jazz en Wendo Kolosoy en bouwde daarna een succesvolle solocarrière uit. Dankzij zijn Angolese wortels wisselt Mangwana in zijn nummers niet alleen af tussen Lingala, Kikongo en Frans, maar voegt daar ook nog Portugees aan toe, zoals op Lubamba (Kikongo voor "liaan") het geval is in de door de Angolese componisten Dodo Miranda en Adão Filipe geschreven opener Juventude Actual, waarin ook nog de saxofoon van de vorig jaar overleden Afrikaanse legende Manu Dibango te horen is. Zoals vaak het geval is bij Congolese rumba, zijn ook Mangwana's nummers vaak uit het leven gegrepen smartlappen. Zo doet hij in J.B. Kavungu het verhaal van een dorpsgenoot die problemen had met zijn vriendin omdat hij gezien was met een andere vrouw. Om hem te troosten schreef Sam dit nummer waarin hij de geliefde van de man laat zeggen: "Ook al vertellen de mensen slechte dingen over jou, ik zal je nooit verlaten want ik zie je veel te graag!".
Voor Georgeta Margory ging hij dan weer in zijn eigen herinnering graven en komen we terecht in de periode dat Sam een tijd lang in Margory district van de Ivoriaanse hoofdstad Abidjan woonde. In zijn buurt was er een dame die lekkere visschotels klaarmaakte en verkocht. Wanneer Sam bij haar bestelde liet ze de schotels steeds leveren door haar dochter Delphina en nicht Georgeta, twee bloedmooie meiden die Mangwana zich nog maar al te goed herinnert! Maar dat het ook diepgaander kan bewijst Mangwana dan weer met Lokosso Ya Nzombo, waarmee hij tegelijk bewijst dat het feminisme ook Congo bereikt heeft. Het nummer verwijst naar de Congolese traditie die vrouwen verplichtte om te koken voor hun man en hem steeds de beste stukken vlees of vis voor te schotelen. Het hoofdpersonage in het nummer, een rebelse vrouw, weigert die traditie echter nog langer na te leven en eist een gelijkwaardig maal van haar echtgenoot. Het duidelijk Cubaans getinte Félicité is dan weer een eigentijdse versie van Parafifi, een klassieker van Joseph 'Le Grand Kallé' Kabasele, algemeen beschouwd als de peetvader van de Congolese muziek. Congolees vakmanschap met een lach en een traan, veel nostalgie en vooral heerlijk dansbaar!
www.sammangwana.com | www.music-mdc.com