Wesli - Tradisyon
De naar het Canadese Toronto uitgeweken Wesli, ware naam Wesley Louissaint, is al heel wat jaren een ideale ambassadeur voor de muziek uit zijn geboorteland Haïti, maar toch is deze Tradisyon, het eerste deel van wat een tweeluik moet worden, wellicht zijn meest ambitieuze project tot nog toe. Zoals de titel al aangeeft verkent Wesli op 'Tradisyon' de muziektradities van zijn moederland, gaande van vodou-gezangen over carnaval rara-ritmes tot de naar Kaapverdiaanse morna neigende twoubadou.
Wesli: "I wanted to write a story, but a story that I didn't create, because the story has been there for hundreds of years. I'm talking about the traditions, the core element of a great culture: the Haitian culture!".
Opener Peyizan Yo, een ode aan de boeren van Haïti, die de kern vormen van de economie van het eiland, en een oproep om geen land te stelen van hen die het land van levensonderhoud voorzien, opent met het geluid van de koné, een metalen trompet die in Haïti meestal gebruikt wordt in carnavalsoptochten. Het is maar één van de vele traditionele Haïtiaanse instrumenten die Wesli voor Tradisyon gebruikte.
Zo krijgt in twoubadou-tracks als Kay Koulé Trouba (een nummer over een lekkend huis, een metafoor voor de fragiele toestand waarin het Haïtiaanse culturele erfgoed zich bevindt), Ay Lina of Trouba Ewa de banza, de traditionele Haïtiaanse voorloper van de Amerikaanse banjo een hoofdrol, en trok Wesli speciaal naar Haïti om er ritmes als rara (Wawa Sé Rèl O, een ode aan de Haïtiaanse band Wawa & Rasin Kanga), petro (Samba, deze keer een ode aan Lénord Fortuné, beter bekend als Rasin Mapou De Azor, één van de belangrijkste artiesten uit de Haïtiaanse vodou-cultuur), nago (de al vermelde opener Payizan Yo), congo (Fé Yo Wè Kongo Banda, een Haïtiaanse traditional die meestal aan het begin van een Lakou Congo-ceremonie gezongen wordt door om de geesten op te roepen) en yanvalou (Simbi of Azounké An Yanvalou, waarin ook de Afrikaanse tambin of Peulfluit van Lasso Sanou opvalt) op de segon-, kata-, boula- en manman-drums op te nemen, waarbij hij naast in het Creools ook nog in het Yoruba, Ewe en Fon te horen is.
Een beetje een vreemde eend in de bijt is Le Soleil Descend, een reggaegetint nummer dat ons stilistisch wat aan het werk van Manu Chao deed denken (check diens Me Gustas Tu ter vergelijking) en waarbij de vocale bijdrage van de uit Quebec afkomstige singer-songwriter Paul Cargnello dan weer herinneringen opriep aan het stemgeluid van Pierpoljak. Het nummer zelf is een ode aan de zon als verbindende factor.
Wesli: "The sun breaks down all cultural, social and political borders and barriers. Under this sun we are allo ne people because it is this same light that inspires us and illuminates our paths!".
Zeker nog een vermelding waard is 'Peze Café', waarvoor Wesli het gezelschap kreeg van de Congolese drummer Kizaba. Het gaat hier om een Haïtiaanse klassieker die vaak gezongen werd tijdens het dictatoriale bewind van François Duvalier en gaat over een jongere die door zijn familie naar de winkel gestuurd wordt om koffie te kopen maar nooit terugkeert omdat hij op de terugweg onterecht gearresteerd werd.
Indrukwekkend en meeslepend stukje Haïtiaanse muziekcultuur!
www.wesliband.com | www.cumbancha.com