Buzuki Orhan Osman
Ook al was het niet meteen de reden waarom we voor 3 weken door Turkije gingen trekken, toch hield ik mijn oren gespitst om wat van de lokale muziektrends mee te pikken. Viel dat even tegen. De reggaeton bleef ons achtervolgen. Het feit dat 2 nummers (Gasolina van Daddy Yankee en Dale Don Dale van Don Omar) de invasie domineerden doet me vermoeden dat het om niet veel meer dan het jaarlijkse zomerhit fenomeen gaat, en eerlijk gezegd, ik zou er niet rouwig om zijn. Desalniettemin viel het op dat, zeker in Istanbul, spaanstalige muziek (van het goedkope electronische soort) alomtegenwoordig is.Maar bij toeval kom je wel eens een parel tegen. In ons geval was dat het Likya - Kas Culture & Arts Festival. Het jaarlijkse festival is een samenwerking tussen het Turkse Kas, een toeristisch havenstadje ten westen van Antalya, en het Griekse eiland Meis, dat er vlak voor de kust ligt. We zagen er Buzuki Orhan Osman, door mij niet gekend maar wel gesmaakt. Enig opzoekingswerk leert dat de man geen onbekende is. Ik vond zelfs een uitstekende nederlandstalige biografie op het net, wat wellicht niet vreemd is aan het feit dat hij vorig jaar op Sfinks stond! De Griek werd geboren in Duitsland, en woont tegenwoordig in Istanbul. Ideaal dus voor een Grieks-Turks festival. Op zijn optreden viel meteen zijn indrukwekkend Bouzouki talent op (waarmee hij live graag de show steelt), en de Balkan elementen in zijn muziek (de accordeon, en een uitgebreide blazerssectie). De integratie met de meer tradionele Turkse en Griekse klanken waren naar mijn mening best geslaagd. Een bijzonder fijn optreden, zeker zo onverwacht, en wat mij betreft, een ontdekking om te bewaren.