Colombiafrica the mystic orchestra - Voodoo love inna champeta-land
Met zo'n naam en titel val je natuurlijk op in de overvolle kerstmis-winkelrekken. Maar er zit gelukkig meer achter dan een marketingtruc. Champeta-land is de Caraïbische kuststreek van Colombia. Daar waar 500 jaar geleden de afrikaanse slaven met hun drums en voodoo-ritmes aan land gingen, en de grondslag legden voor de afro-caraïbische muziek. Maar de opgang van de haven van Cartagena als internationaal handelscentrum maakte dat de palenqueros ook de eersten waren die de nieuwste Afrikaanse releases van highlife, soukous, afrobeat en mbaqanga te horen kregen. Gemengd met cumbia, bullerengue en andere lokale en Haïtiaanse ritmes, leidde dat tot de Champeta, de ultieme afro-colombiaanse fusion.Dus als een paar Champeta-sterren uit San Basilio de Palenque (naar verluidt één van de eerste dorpen die het Spaanse juk kon afwerpen tijdens de onafhankelijkheidsoorlog) besluiten een uitgebreide jamsessie te houden met mythische afrikaanse sterren als de legendarische soukous-gitarist Diblo Dibala, Sékou Diamond Fingers Diabaté, grondlegger van het al even legendarische Bembeya Jazz de Guinée en rumba-gitarist Rigo Star, dan krijg je een orkest die naam waardig, en vooral gloeiendhete soukousgitaar met nog een schep Colombiaanse pepers.
Muzikaal gezien is het concept best interessant. Als we even kort door de bocht mogen gaan, ontstond de soukous ongeveer toen de Congolezen de rumba terug naar Afrika haalden en bij gebrek aan blaasinstrumenten de blazerssectie op electrische gitaar speelden. Haal die soukous terug de oceaan over en voeg een blazerssectie toe, en je krijgt iets dat op het eerste zich wat last zou kunnen hebben van oververzadiging. Maar het tegendeel is waar. Mama Africa is zo'n voorbeeld. De trage Congolese rumba met het typische, wat stoffige en kriebelende gitaarlijntje wordt heerlijk opgefrist door scherpe salsablazers.
Ook Jaloux Jaloux is een excellent voorbeeld van de knutselkwaliteiten van de afrocolombianen en de gemeenschappelijke roots van beide continenten. Statige, ouderwetse salsa gaat halverwege over in opzepende soukous (gitaar van Rigo Star), met op het einde nog jammende saxofoon er bovenop. Tus Huellas schotelt je traditionele cumbia voor, tot je voor het weet weer in de soukous verdwaalt. Tributo a las potenciales de Africa is dan weer congolese gitaar pur sang, opgeluisterd met ragga die doet denken aan de latin-DJ's uit het New York van de 60's die de salsa hun naam bezorgden.
Verder kan de creativiteit niet op. Uiteraard kan een accordeon, dat typische instrument van de Colombiaanse vallenato niet ontbreken. U vraagt, zij draaien het probleemloos in de mix (Mini Kusuto of Zarandia Champeta). En verder freewheelende salsa in het Frans, soukous met Spaanstalige lyrics, het mondt uit in lichtjes desorienterende maar aanstekelijke feestmuziek. Voorwaar het ultieme tegengif tegen die drooggebakken kalkoen en slaapverwekkende kerstmuzak.
Meer luistergenot op de World Music Network site en hun myspace pagina.