Een avondje soukous op een weekje feest

De avond had zijn start wat gemist: het publiek kon je op een paar handen tellen en toen Viva la musica (traditiegetrouw) te laat aan hun set begon bleek het geluid nog dik tegen te vallen ook. Pas na een aantal morceaux werden ze versterkt met een extra gitarist en kon het betere soukous-werk beginnen. Stilaan begon zich enig geheupwieg in het schaarse publiek te ontwikkelen. Niets te vroeg. Nochtans heeft menig muzikant van Viva la musica nog aan de zij gestaan van de grote Papa Wemba, en dat schept uiteraard grote verwachtingen. Een beetje een ontgoocheling dus al kan ik mij niet van indruk ontdoen dat hun potentieel een stuk hoger ligt dan wat ze gisteren hebben laten zien en horen.




(Viva la musica)
Bluesman Roland Vancampenhout heeft met The Great Atomic Power zijn leest wat verlaten en liet zich op het podium omringen met een uitsluitend afrikaanse muzikanten en qua backing vocals had hij drie wiskes (alias Maskesmachine) ingehuurd, plus Nathalie Delcroix (bekend van Laïs). Gent meets Matongé meets Antwerpen... op zijn minst een stelletje ongeregeld en een gewaagde combinatie dat bij momenten ook werkte. Het blijft een moeilijk, zo zijn de schelle stemmen van Maskesmachine en een bluesy gitaar op een lauw afro-pop deuntje gewoon geen goed idee. Al bij al een energiek en aangenaam concert, al is het geen echte aanrader.





(Roland Van Campenhout and The Great Atomic Power)