Ska Cubano - Ajiaco

Ik heb mijn feestplaat gevonden voor deze zomer. Het zou moeten zijn dat iemand bijzonder straf uit de hoek komt volgende maand, anders zitten Natty Bo en de zijnen gebeiteld voor de nominatie van de officieuze tropicalidad.be sound­track van de zomervakantie. Aan de stroom electro-getinte ontdekkingen lijkt de laatste maanden geen eind te komen (Nortec Collective, Gilles Peterson, DJ Dolores, ...) maar Ajiaco spant wat mij betreft de kroon. Een reeks world-savvy DJs, van sambafunk pioniers Da Lata tot de ons welgekende DJ Dolores, ging met de tracks van Ska Cubano en Ay Caramba aan de slag en tonen dat een remix-album even sterk kan zijn als het origineel.

Muziek kan vernieuwen zonder nieuw te zijn. Natty Bo en Peter Scott, respectievelijk zanger van de londonse ska-band Top Cats en onafhankelijke producer, had niet veel meer nodig dan twee oerklassieke muzikale ingrediënten, ska en son cubano, om een vernieuwende cocktail te brouwen. Ze werden door de BBC prompt genomineerd voor de World Music Awards (culture crossing) en staken met een charmerende nonchalance de muzikale goegemeente in hun zak. Het risico was dan ook meer dan denkbeeldig dat Da Lata en co de frisse en originele aanpak van Ska Cubano met een draai aan de verkeerde knop zouden verknoeien. Maar de meeste tracks slagen er wonderwel in om met een paar extra kruiden de originele Cubaanse stoofpot weer een onverwachte en originele draai te geven.

Da Lata heeft anders wel een reputatie hoog te houden. Met hun mix van samba, bossa een andere Braziliaanse afro-grooves is het duo een graag geziene gast in de Londonse DJ wereld. Zijn diepe remix van Femi Kuti's klassieker Beng Beng Beng (op Future World Funk Vol. 1) is één van de club-favorieten van mijn collectie. Ook in Ajiaco lijken ze de afrobeat-tour op te gaan. Het tradionele Haïtiaanse Bobine ondergaat een drastische maar bijzonder geslaagde transformatie, met een extra sax van Jason Yarde.

Ook nummer twee, Malanga Ska, herrijst als afrofunk, inclusief kriebelig gitaarrifje en opzwepende baslijn, onder de vakkundige handen van de Madrileense DJ Floro. Hun loungy remix van Chango vind ik iets minder geslaagd. Dan heb ik het meer voor de spacy mangue-versie van het nummer van DJ Dolores. DJ Panko kennen we dan weer als vaste knoppendraaier van Ojos de Brujo. Zijn hoekige remix van Yiri Yiri Bon heeft me wat te veel electronische toeters en bellen, maar doet ook niet veel af van het nummer. Russ 'n Rock gaan de drum 'n bass toer op met een minimalistische dissectie van Oye Compay Juan die er best mag wezen. Verder hoor je nog bouzouki, woestijnratten en draaiorgels op de plaat. Aan creativiteit geen gebrek,

Natuurlijk zijn niet allemaal nummers even geslaagd (de sound system sound van The Sea in No me desesperes is me wat vergezocht) maar geen enkel nummer gaat de mist in, en daar vrees je toch altijd wat voor in een remix album. In zijn geheel haalt het hele album qua originaliteit en aanstekelijkheid het niveau van de twee originele. En dát is een meer dan bewonderens­waardige prestatie.

Het online luistermateriaal is voorlopig beperkt, maar voorproefjes vind je hier. Ter compensatie hebben we nog de billenkletser Big Bamboo op de video gezet. Hilarische tekst, maar opgepast, niet geschikt voor kinderoren .

reacties