Voor we ons met volle overgave in het festivalseizoen storten gingen we vorige week een laatste portie wereldmuziek tot ons nemen in het comfortabele kader van het Flagey gebouw in Brussel. Op het menu stond Silvério Pessoa, een (voor ons althans) onbekende jongeling uit Pernambuco (Brazilië) die de traditionele forró van een urban verpakking voorziet. Uit wat we lazen en hoorden bleek al snel dat we dit concert als rechtgeaarde wereldmuziekliefhebber beter niet aan onze neus lieten voorbij gaan. We gingen afgelopen woensdag in Studio 4 verifiëren of ze het bij het rechte eind hadden.
De start zat Silvério niet zo mee. Wegens een dienstweigerende microfoon moest de man tot drie maal toe zijn openingsnummer inzetten — gelukkig was de verrassend volle zaal gezegend met een vergevensgezind publiek. Zijn recentste album Coração acoustico e Cabeça electrica (Portugees voor "akoestisch hart en elektrisch hoofd") omschrijft zijn muzikaal handelsmerk treffend. De opzwepende Braziliaanse forró ligt niet alleen nauw aan zijn hart, maar staat ook op zijn voorarm gatatoeëerd. Met een subtiele urban touch is hij één van de aanvoerders van de jonge garde forró-vernieuwers.
En terecht, want door zijn meesterlijk gedoseerde hoeveelheid elektronica klinkt hij even authentiek als vernieuwend. En dat kon het Flagey publiek en ondergetekende best wel smaken. Weer een naam om te onthouden, die Silvério Pessoa, en een plaat om dringend eens van dichtbij te bekijken. Wordt hopelijk vervolgd!
