Peru Negro - Zamba Malato

De fascinerende aantrekkingskracht van Peru ligt voor velen wellicht in (al dan niet officiële) wereldwonderen als Machu Picchu, de Nazcalijnen, de drijvende eilanden van het Titicacameer of de canyons rond Arequipa. Minder gekend maar zeker even interessant voor de muzikale ontdekkings­reiziger is het feit dat het land het zuidelijkste punt vormt van de Afrikaanse diaspora in Latijns Amerika. Je kan geen betere manier vinden om de muzikale roots daarvan te exploreren dan via Perú Negro. Het dertigjarige muzikale instituut is hier misschien wat minder bekend maar geniet een oerdegelijke reputatie in andere delen van de wereld. Het is zowat het muzikale equivalent van Afrikaanse monumenten als Orchestra Baobab, Super Rail Band of Zaiko Langa Langa. Ontdek Zambo Malató.

Geen easy listening deze keer, maar een rustieke blauwdruk van de Afro-Peruaanse muziek­geschiedenis. De hartslag van Peru Negro is de Cajón, een eenvoudige houten kist die als slaginstrument tot ver buiten de landsgrenzen populair geworden is. Daarbij komen onder meer een batterij aan drums zoals djembe, conga, bongo, bata en chekere, alsook gitaren, violen en complexe samenzang. Uit deze lineup tovert Perú Negro festejo's, lando's, zamacueca's en andere fascinerende muziekgenres.

Neem bijvoorbeeld de openingstrack Una Negra y un Negro, een grappige, lichtjes aangebrande festejo over de huwelijksnachtperikelen van een onschuldig koppeltje. Meer hilariteit in Toro Mata, waar de stijve Europese minuet op de korrel genomen wordt — later gecoverd door Celia Cruz — of Pancha Remolino, over houterige danspasjes. De complexe ritmes en frivole gitaar zijn inderdaad niet voor stijve harken. Bailarás (je zal dansen!) vat het mooi samen. Op dat nummer horen we trouwens niemand minder dan de Afrikaanse salsero Ricardo Lemvo op de achtergrond. Nog meer slag- en vuurwerk op Su Majestad el Cajón (zijne hoogheid de Cajón) of het losgeslagen percussienummer Cajones.

Een must have voor wie deze zomer de Inca's achterna gaat, of een degelijke brok afrolatijnse crossover wel kan smaken. Voor de fanatiekeling is er trouwens Black Rhythms of Peru, een academisch werk van Stanford onderzoekster Heidi Feldman, dat vorig jaar uitkwam. Wie weet gooien we dat ook nog wel eens op onze platenspeler...

reacties