Brasileirinho
In tegenstelling tot wat Wouter eerder beweerde, zullen de fims Brasileirinho en Crossing the Bridge binnenkort (eind december) fijn genoeg wél te zien zijn in onze hometown Leuven — waarvoor dank aan Cinema Zed. Vooral naar Brasileirinho kijk ik persoonlijk erg uit, brazilofiel zijnde, want die film gaat over één van mijn favoriete muziekgenres.Brasileirinho is immers genoemd naar één van de bekenste nummers uit de choro, een van oudste "typisch Braziliaanse" genres, want de choro of chorinho onstond al op het einde van de negentiende eeuw, tussen 1870 en 1880. Toen waaide de rage van de bals populaires overvan Europa naar Brazilië, en daarmee ook de bijhorende populaire balzalen en balorkesten. De invloeden van de choro waren oorspronkelijk vooral de (volks)dansmuziek uit Europa van de late negentiende eeuw: polkas, walsen, mazurkas, dat soort dingen, waarbij een scheut Afrikaans ritme werd gevoegd en voilà, een nieuw genre was geboren!
Typisch voor de choro zijn het vrij snelle ritme - op sommige choro's kan je met gemak samba dansen - en het gebruik van gitaar, fluit en cavaquinho (een soort uit de kluiten gewassen ukelele). Al even typisch is het veelvuldig improviseren door de muzikanten, choro is dan ook in de eerste plaats instrumentale muziek. Vele elementen van de choro doen denken aan de jazz; choro wordt ook wel eens de Braziliaanse jazz genoemd. Dat is eigenlijk een anachronisme; de choro ontstond immers al veertig à vijftig jaar eerder dan de jazz...
De grootste in het genre is ongetwijfeld Pixinguinha, fluitist, saxofonist en de grote componist van de choro, die vooral successen boekte in het begin van de twintigste eeuw en zo de grondlegger van het genre werd. Andere grote namen zijn onder andere: Abel Ferreira, Waldir Azevedo, Paulinho da Viola, om maar een handvol artiesten te noemen. Wie hen en anderen aan het werk wil horen, vindt hier korte fragmenten.
In de jaren vijftig en zestig werd de choro wat minder populair, wellicht door de opkomst van bossa nova en de verdere verspreiding van de samba. Sindsdien is het een genre aan de rand van de Braziliaanse populaire muziek, hoewel er nu en dan revivals werden gesignaleerd. Het blijft echter ook vandaag nog mogelijk de sfeer van de balzalen op te snuiven op choro-optredens, onder andere in enkele danszalen in Rio (vooral in de wijk Lapa), die meestal naast choro ook samba programmeren. Ik bewaar alvast mooie herinneringen aan choro- en samba-optredens in Rio Scenarium en Clube dos Democráticos, en kijk dan ook vol spanning uit naar Brasileirinho! Wie het zelf ook wil horen en zien, reppe zich naar Rio, of bij gebrek aan fondsen en tijd, naar de filmzaal!