Interview met La Pegatina in Génération Europe
Je bent jong en je wilt wat! Een slogan die perfect van toepassing zou kunnen zijn op het stelletje ongeregeld van La Pegatina. Waarom een clip opnemen in "boring Barcelona" als het ook in Brussel kan? De videoclip voor Gat Rumbero (uit hun recentste album Via Mandarina) is ondertussen klaar en wij troffen de band in Jeugdherberg Génération Europe nog nagenietend van een drukke maar leuke draaidag in onze bruisende hoofdstad.
La Pegatina is naar Brussel afgezakt om hier een videoclip te draaien. Waarom Brussel als locatie?
Axel (trompet/zang): "We zijn naar Brussel gekomen om een clip te draaien voor het nummer Gat Rumbero uit het album Via Mandarina. Op de vraag: "Waarom Brussel?", zou ik graag: "Waarom ook niet!" willen antwoorden (lacht), maar we wilden ook wat weg van de clichés die eigen zijn aan het genre dat wij spelen, zijnde Barcelona en de musica mestiza. Met La Pegatina reizen we heel wat af en op onze weg komen we vaak interessante mensen tegen. We kenden België ook al een beetje want we hebben hier vorig jaar nog op Fiesta Mundial gespeeld."
Waar komt de naam 'La Pegatina' vandaan?
Axel: "Het woord 'pegatina' betekent 'sticker'; in het Spaans. De oorsprong van de naam is wat vaag geworden; één versie die de ronde doet is dat men Ruben (gitaar/zang) zo noemde toen hij nog solo speelde, maar het is tegelijk ook een beetje een woordspeling, want de muziek die wij spelen is muziek die 'kleeft'; het is muziek die je zin geeft om te dansen!"
La Pegatina Heeft iets met Brazilië en niet alleen muzikaal gesproken.
Axel: "Ja, op Via Mandarina staat een nummer dat we opgenomen hebben in samenwerking met het project Meninos e Meninas de Rua in Sao Paolo dat verwaarloosde straatkinderen opvangt. Ze hebben met de kinderen een muziekgroepje op poten gezet en het nummer Minha Rua opgenomen. Van datzelfde nummer hebben wij een nieuwe versie op ons album gezet en alle opbrengsten uit de auteursrechten gaan rechtstreeks naar het project."
Jullie omschrijven jullie muziek als 'urban rumba', maar La Pegatina maakt natuurlijk ook deel uit van de Barcelonese musica mestiza scene. Is dat een label waar jullie mee kunnen leven?
Axel: "Ik denk het wel, ja. Die muziekstijl is een tiental jaren geleden ontstaan toen een aantal Barcelonese groepen begonnen te experimenteren met het vermengen van verschillende muziek stijlen en cultuurelementen en dat is exact waar we met La Pegatina ook mee bezig zijn."
Adrià (gitaar/zang): "De basis van onze muziek is de rumba, een traditionele Catalaanse muziekstijl. Het is zeer feestelijke muziek die heel gemakkelijk te integreren valt in een kruisbestuivingproject als het onze."
Romain (accordeon/zang): "Het feit dat wij feestmuziek maken opent dan weer vrij gemakkelijk deuren bij de verschillende Europese festivals en zo komen we natuurlijk met nog meer cultuurinvloeden in aanraking."
Is jullie muziek louter feestmuziek of is er een onderliggende boodschap die jullie willen meegeven?
Adrià: "Af en toe nemen we wel eens een nummer op met een meer diepgaande boodschap, maar we zijn toch vooral een groep die de mensen wil laten feesten en dansen."
Jullie zijn ook duidelijk beďnvloed door het ritme van de Colombiaanse cumbia.
Romain: "Ik heb de groep vervoegd in 2007 en aangezien ik accordeon speel, een instrument dat ook door cumbia-muzikanten wordt gehanteerd, heb ik wat van die invloeden in de muziek van La Pegatina verwerkt. Ik ben accordeon beginnen spelen door te luisteren naar Barcelonese groepen als La Troba Kung-Fú en Dusminguet. Het is een muziekstijl die gemakkelijk combineerbaar is met reggae of rumba catalana, de andere genres die in de muziek van La Pegatina aan bod komen."
Op het album staan twee covers: Que Bonito Es El Amor en Sun Bay.
Adrià: "Het eerste nummer is origineel van Martires del Compas, een bekende flamencogroep uit Andalusië. We hebben dat nummer op een avond eens live gespeeld en vonden het resultaat zo geslaagd dat we besloten hebben het nummer ook op het album te zetten. Sun Bay is een nummer van Tatamka, een groep uit de jaren negentig die ondertussen alweer ter ziele is gegaan. De drummer van die band heeft El Puchero del Hortelano opgericht. Toen hij bij één van onze concerten aanwezig was hebben we bij wijze van eerbetoon een versie van Sun Bay gespeeld. Hij was zo in de wolken over onze versie dat hij het nummer absoluut met ons wilde heropnemen."
Met artiesten als Manu Chao of Sergent Garcia is de musica mestiza in een relatief korte tijdspanne zeer populair geworden. Tegenwoordig zijn er tal van bands die elk hun eigen versie van het genre brengen. Is het moeilijk om je daartussen staande te houden?
Axel: "Er zijn inderdaad meer dan genoeg groepen die in dezelfde vijver vissen, dus moet je als band extra je best doen om een muzikale formele te vinden die toch net weer dat ietsje anders is. Ik denk dat we met La Pegatina de juiste mix gevonden hebben. Er zijn mensen die daarin een belangrijke rol hebben gespeeld; de muzikanten van Che Sudaka bijvoorbeeld, Argentijnen die de groep geholpen hebben met hun goede raad en de hulp bij de distributie van onze albums. We beschouwen hen echt als grote broers in het muzikale milieu. Daarnaast moet ik ook absoluut nog de producer vermelden waarmee we nu al een poos samenwerken. Gambeat komt uit Frankrijk en is de bassist van Radio Bemba, de begeleidingsgroep van Manu Chao. Hij heeft ondertussen meer dan twintig jaar ervaring in de muziekindustrie, dus zijn raad is goud waard."
Wat is het verhaal achter de titel van het album Via Mandarina?
Axel: "Wel, aangezien de band begonnen is als een groep straatmuzikanten, kozen we voor het woord 'via' wat in het Spaans 'straat' betekent en 'mandarina' (mandarijn, red.) verwijst vooral naar een warme kleur; het staat voor de warmte die we willen overbrengen met onze muziek."
Romain: "Mandarijnen zijn natuurlijk ook een fruitsoort en dat doet dan weer denken aan vitamines. Onze muziek is als een vitaminedrankje boordevol energie!"
Axel (trompet/zang): "We zijn naar Brussel gekomen om een clip te draaien voor het nummer Gat Rumbero uit het album Via Mandarina. Op de vraag: "Waarom Brussel?", zou ik graag: "Waarom ook niet!" willen antwoorden (lacht), maar we wilden ook wat weg van de clichés die eigen zijn aan het genre dat wij spelen, zijnde Barcelona en de musica mestiza. Met La Pegatina reizen we heel wat af en op onze weg komen we vaak interessante mensen tegen. We kenden België ook al een beetje want we hebben hier vorig jaar nog op Fiesta Mundial gespeeld."
Waar komt de naam 'La Pegatina' vandaan?
Axel: "Het woord 'pegatina' betekent 'sticker'; in het Spaans. De oorsprong van de naam is wat vaag geworden; één versie die de ronde doet is dat men Ruben (gitaar/zang) zo noemde toen hij nog solo speelde, maar het is tegelijk ook een beetje een woordspeling, want de muziek die wij spelen is muziek die 'kleeft'; het is muziek die je zin geeft om te dansen!"
La Pegatina Heeft iets met Brazilië en niet alleen muzikaal gesproken.
Axel: "Ja, op Via Mandarina staat een nummer dat we opgenomen hebben in samenwerking met het project Meninos e Meninas de Rua in Sao Paolo dat verwaarloosde straatkinderen opvangt. Ze hebben met de kinderen een muziekgroepje op poten gezet en het nummer Minha Rua opgenomen. Van datzelfde nummer hebben wij een nieuwe versie op ons album gezet en alle opbrengsten uit de auteursrechten gaan rechtstreeks naar het project."
Jullie omschrijven jullie muziek als 'urban rumba', maar La Pegatina maakt natuurlijk ook deel uit van de Barcelonese musica mestiza scene. Is dat een label waar jullie mee kunnen leven?
Axel: "Ik denk het wel, ja. Die muziekstijl is een tiental jaren geleden ontstaan toen een aantal Barcelonese groepen begonnen te experimenteren met het vermengen van verschillende muziek stijlen en cultuurelementen en dat is exact waar we met La Pegatina ook mee bezig zijn."
Adrià (gitaar/zang): "De basis van onze muziek is de rumba, een traditionele Catalaanse muziekstijl. Het is zeer feestelijke muziek die heel gemakkelijk te integreren valt in een kruisbestuivingproject als het onze."
Romain (accordeon/zang): "Het feit dat wij feestmuziek maken opent dan weer vrij gemakkelijk deuren bij de verschillende Europese festivals en zo komen we natuurlijk met nog meer cultuurinvloeden in aanraking."
Is jullie muziek louter feestmuziek of is er een onderliggende boodschap die jullie willen meegeven?
Adrià: "Af en toe nemen we wel eens een nummer op met een meer diepgaande boodschap, maar we zijn toch vooral een groep die de mensen wil laten feesten en dansen."
Jullie zijn ook duidelijk beďnvloed door het ritme van de Colombiaanse cumbia.
Romain: "Ik heb de groep vervoegd in 2007 en aangezien ik accordeon speel, een instrument dat ook door cumbia-muzikanten wordt gehanteerd, heb ik wat van die invloeden in de muziek van La Pegatina verwerkt. Ik ben accordeon beginnen spelen door te luisteren naar Barcelonese groepen als La Troba Kung-Fú en Dusminguet. Het is een muziekstijl die gemakkelijk combineerbaar is met reggae of rumba catalana, de andere genres die in de muziek van La Pegatina aan bod komen."
Op het album staan twee covers: Que Bonito Es El Amor en Sun Bay.
Adrià: "Het eerste nummer is origineel van Martires del Compas, een bekende flamencogroep uit Andalusië. We hebben dat nummer op een avond eens live gespeeld en vonden het resultaat zo geslaagd dat we besloten hebben het nummer ook op het album te zetten. Sun Bay is een nummer van Tatamka, een groep uit de jaren negentig die ondertussen alweer ter ziele is gegaan. De drummer van die band heeft El Puchero del Hortelano opgericht. Toen hij bij één van onze concerten aanwezig was hebben we bij wijze van eerbetoon een versie van Sun Bay gespeeld. Hij was zo in de wolken over onze versie dat hij het nummer absoluut met ons wilde heropnemen."
Met artiesten als Manu Chao of Sergent Garcia is de musica mestiza in een relatief korte tijdspanne zeer populair geworden. Tegenwoordig zijn er tal van bands die elk hun eigen versie van het genre brengen. Is het moeilijk om je daartussen staande te houden?
Axel: "Er zijn inderdaad meer dan genoeg groepen die in dezelfde vijver vissen, dus moet je als band extra je best doen om een muzikale formele te vinden die toch net weer dat ietsje anders is. Ik denk dat we met La Pegatina de juiste mix gevonden hebben. Er zijn mensen die daarin een belangrijke rol hebben gespeeld; de muzikanten van Che Sudaka bijvoorbeeld, Argentijnen die de groep geholpen hebben met hun goede raad en de hulp bij de distributie van onze albums. We beschouwen hen echt als grote broers in het muzikale milieu. Daarnaast moet ik ook absoluut nog de producer vermelden waarmee we nu al een poos samenwerken. Gambeat komt uit Frankrijk en is de bassist van Radio Bemba, de begeleidingsgroep van Manu Chao. Hij heeft ondertussen meer dan twintig jaar ervaring in de muziekindustrie, dus zijn raad is goud waard."
Wat is het verhaal achter de titel van het album Via Mandarina?
Axel: "Wel, aangezien de band begonnen is als een groep straatmuzikanten, kozen we voor het woord 'via' wat in het Spaans 'straat' betekent en 'mandarina' (mandarijn, red.) verwijst vooral naar een warme kleur; het staat voor de warmte die we willen overbrengen met onze muziek."
Romain: "Mandarijnen zijn natuurlijk ook een fruitsoort en dat doet dan weer denken aan vitamines. Onze muziek is als een vitaminedrankje boordevol energie!"