El soldado de voz y trompeta
Wat mij persoonlijk eigenlijk meer interesseert dan de MTV latin awards, is de nieuwe CD van Juan Luis Guerra. Na zijn bekering tot de evangelische kerk heeft hij zijn pen behoorlijk diep in het wijwater gedoopt; dat is wel duidelijk na het beluisteren van zijn jongste, Para Ti. Maar in deze tijd van vrede op aarde, welgemeende wensen en goede voornemens is een review van zo'n CD dan ook wel op zijn plaats. Bovendien blijft Guerra een muzikant van de bovenste plank. Het resultaat is een plaat die je op zijn minst intrigerend kan noemen. Even van dichterbij bekijken dus...
Juan Luis Guerra heeft een indrukwekkend palmares. Oorspronkelijk wilde hij jazz-muzikant wilde worden. Hiervoor studeerde hij aan het Berklee College of Music in Boston, maar desondanks wilde het allemaal niet echt goed lukken. Hierdoor veranderde hij drastisch van koers, om zich aan twee populaire muziekstromingen uit zijn thuisland de Dominicaanse Republiek te wijden, de Bachata en de Merengue. We zijn hem er eeuwig dankbaar voor, want het heeft ons een reeks klassiekers opgeleverd, zoals Bachata Rosa, Guavaberry, A Pedir su Mano, El Costo de la Vida, ... Die laatste is trouwens een cover van Kimia Eve van Soukous-legende Diblo Dibala (onder meer gekend van Loketo), iets waar ik toevallig op botste toen de random-functie van iTunes de 2 songs in eenzelfde sessie zette. De samenwerking tussen Guerra en Dibala gaat nog een eind verder in Fogaraté uit 1994, een plaat die je eigenlijk kan beschouwen als een conceptplaat over Merengue-Soukous, wonderwel geslaagd wat mij betreft.
Zijn laatste, No es lo mismo, no es igual dateert ook weer uit 1998, met onder meer de schitterende merengue-rap La Niagara en Bicicleta. Hierin wordt de man zijn sociale bewogenheid duidelijk, want de tekst is een aanklacht op de slechte gezondheidszorg van zijn land, verpakt in een humoristisch jasje. Deze bewogenheid heeft ie een stuk verder doorgetrokken in Para Ti, dat je bijna kan beschouwen als een volledige misviering. In het openingsnummer, El Soldado noemt hij zichzelf al een soldaat van God, maar dan wel een soldado de voz y trompeta. Voor de rest een leuke merengue, net als Las Avispas en het titelnummer Para Ti. Los Dinteles is dan weer een geslaagde salsa, maar de rest van CD zijn voornamelijk trage ballades met een hoog soulgehalte. Extiende tu Mano zou een schuldbelijdenis kunnen zijn, Cancion de sánidad gaat over de heilige geest, en Mi madre me ama (de titel verraadt het al) en Aleluya ("Aleluya, gloria a dios en las alturas") zouden niet misstaan als danklied.
Uiteindelijk vind ik de CD zo verkeerd nog niet, al heeft ie wat Merengue betreft betere dingen gemaakt, en de ballads, ach ja, ze ademen wel op en top een Zuidamerikaanse sfeer, en geef toe, het klinkt nog steeds een heel stuk hipper dan Soeur Sourire.
PS: Met dank aan Wilson en Alroy: het baslijntje van Mi Padre Me Ama is afgeleid van Let it Be
