Criolo @ Melkweg (NL)
Misschien hadden we dit verslag door een Braziliaan moeten laten schrijven want de teksten kregen we tijdens het optreden duidelijk niet mee en in hiphop zijn die doorgaans wel cruciaal. Nochtans is ons Portugees niet zo heel slecht, maar Criolo was heel moeilijk verstaanbaar tijdens de nummers én de bindteksten. Een woordje Engels had daaraan iets kunnen veranderen maar daar had hij blijkbaar geen zin in.
Je vraagt je af on zo'n groep naar Europa komt om hun expats terug te zien of om hun publiek uit te breiden? Dat weerzien was in elk geval geslaagd — de zaal zat vol Brazilianen — maar aan publieksverbreding is er wat ondergetekende betreft niet gewerkt. Ondergetekende was nochtans erg benieuwd na het bekijken van enkele clips op het net. Hij leek – en is dat waarschijnlijk nog steeds – een overtuigende en sterke persoonlijkheid met een visie, goeie teksten en een kei-goeie band — lees producer — achter hem.
De set opende heel sterk met Mariô maar verzandde nadien snel in een typische hiphop show met sterke muziek, dat wel, maar weinig hoogtepunten; de twee populaire brega nummers ("schlagers") waren zelfs dieptepunten. Op de band niks aan te merken: een retestrakke ritmesectie, een explosieve saxofonist à la Pharoah Sanders tijdens een leuke afsluiter (de afrobeat track Bogotá uit Nó Na Orelha) en leuke samples door toetsenist/producer Daniel Ganjaman.
Het publiek — veel Brazilianen — leek het optreden wel te smaken, maar echt wild werd het pas na het optreden van Criolo met DJ Alex Figueira die samba, carimbó, forró en nog veel andere leuke genres draaide.