AMMAR 808 - Global Control / Invisible Invasion

Sofyann Ben Youssef aka. AMMAR 808, de Belgo-Tunesische producer besloot na Maghreb United om het over een volledig andere boeg te gooien en trok voor opvolger Global Control / Invisible Invasion naar Tamil Nadu in India, waar hij in de studio van Paul Jacobs aan de slag ging met lokale muzikanten en vocalisten. Ben Youssef: "When I was 20, I went to Delhi and studied for months. I learned sitar and tabla and did a lot of recording, and I began to absorb the culture, to learn. Hinduism has a pantheon of gods, and it shows a different culture of freedom. After 2011 and the start of the Arab Spring in Tunisia, my homeland, I've been wondering more and more about freedom and my own identity.". In 2019 keerde hij dan eindelijk terug naar Chennai, de hoofdstad van Tamil Nadu: "I spent 24 days there; I found the incredible singers and musicians through a man called Paul Jacobs. He owns the studio where I worked, and he's a musician and producer himself; he knows a lot of people and stories.". Hoewel je in 'Invisible Invasion', het tweede deel van de albumtitel, ongetwijfeld een verwijzing naar de heersende COVID-19 pandemie kunt lezen, was dat toch niet meteen AMMAR 808's bedoeling: "To me, in the Hindu belief system, the invisible invasion happens in the brain, the soul. We're invaded without ever seeing it externally, and this system decrees our fate. And usually we embrace it, instead of fighting against it. Then COVID-19 happened, of course, but this name precedes it. This year just emphasises how vulnerable we are.".

Lees verder

Afel Bocoum - Lindé

Na een jarenlange werkrelatie met het Belgische Contre Jour label knoopt Afel Bocoum aan bij het gerenommeerde Engelse World Circuit Records van Nick Gold, waar het in 1999 met Alkibar allemaal begon. De namenlijst van de participerende muzikanten oogt alvast indrukwekkend. Executive producer van het album is niemand minder dan Damon Albarn, op percussie en drums zijn nog de betreurde Alpha Ousmane 'Hama' Sankare en afrobeatlegende Tony Allen te horen, Sidiki en Madou Diabate — de zoon en broer van Toumani Diabate — spelen kora, ska- en reggaeveteraan Vin Gordon is te horen op trombone, Joan as Police Woman op viool en Garba Touré van Songhoy Blues op gitaar. Albumtitel Lindé verwijst naar de wilde uitgestrektheid rond Bocoum's geboorteplaats Niafunké en Afel wilde met deze nieuwe langspeler vooral een boodschap van hoop, solidariteit en eenheid brengen in een wereld vol onzekerheden en een thuisland dat geteisterd wordt door jihadisten, armoede en stammentwisten: "We have to meet each other, talk to each other, look each other in the eye and tell the truth. If we're not united, I can see no solution. Our social security is Music. That's all we've got left. People love music, so we have to make use of that fact.".

Lees verder

Meridian Brothers - Cumbia Siglo XXI

Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig van de vorige eeuw gold het Colombiaanse Cumbia Siglo XX als één van de vernieuwers in het cumbiagenre, waarbij ook invloeden uit disco en rock hun intrede deden. Met deze Cumbia Siglo XXI trekt Eblis Alvarez aka. Meridian Brothers die vernieuwings­beweging nu door naar de eenentwintigste eeuw. Daarbij maakt hij naar goede gewoonte — het grotendeels akoestische ¿Donde Estas María? mag u beschouwen als een uitzondering in 's mans oeuvre — volop gebruik van drummmachines, gitaareffecten, synths en algoritmische sofware: "I have different dimensions of relation to cumbia, both innocent from my childhood and environmentally because of the updated cumbia started in the last decades in Latin Amarica. My main use of cumbiathough is as a channel of communication — a frame where I can pat all the other jibber jabber that sounds in my head as a composer.".

Lees verder

Yuliesky Gonzalez - Cubanero

Als u een streepje uitstekende Latin-jazz wel kunt smaken, willen we u deze Cubanero van Yuliesky Gonzalez zeker warm aanbevelen! De Cubaanse trompettist uit Camagüey, een stad in centraal Cuba, heeft het muziekvirus in het bloed want ook zijn vader en grootvader bespeelden hetzelfde blaasinstrument. Op tienjarige leeftijd schreef Yuliesky zich in aan het conservatorium van Camagüey, waar hij op zijn negentiende afzwaaide. Tijdens zijn militaire dienstplicht vormde hij een eerste blazerskwintet en niet veel later begon hij het podium te delen met Cubaanse groten als Omara Portuondo, Felix Valoy, Changuito en Alexander Abreu, waarmee hij de hele wereld rondtoerde. Op zoek naar nieuwe muzikale horizonten verhuisde Gonzalez in 2010 naar Europa, waar hij, na een kort verblijf in de Franse hoofdstad, in Berlijn terechtkwam en daar de line up van de Berlin Big Band vervoegde. Eigen projecten als Cubanaché en Kind of Cuban volgden en sinds 2015 speelt Yuliesky bij het Deense televisieorkest The Antonelli Orchestra.

Lees verder

Black Umfolosi - Washabalal'umhlaba

Beetje vreemd dat deze Washabalal'umhlaba onze eerste kennismaking is met Black Umfolosi, want dit Zimbabwaanse muziekicoon timmert toch alweer aan de weg sinds 1982 en mag u rustig beschouwen als de Zimbabwaanse evenknie van de Zuid-Afrikaanse muzieklegende Ladysmith Black Mambazo. De band werd destijds opgericht door een groep bevriende studenten aan de George Slumdika School in Bulawayo, de hoofdstad van de Ndebele-sprekende minderheid in Zimbabwe. Over de naam van de band bestaan uiteenlopende versies. Volgens één bron vernoemden ze zichzelf naar het Black Umfolosi Regiment, negentiende-eeuwse Zoeloe-revolutionairen, maar even aannemelijk is dat ze de naam ontleenden aan de Umfolozirivier die in de Zuid-Afrikaanse provincie Kwazoeloe-Natal stroomt, meteen ook de herkomstplaats van de voorouders van de leden van Black Umfolosi.

Lees verder

Pedro Lima - Maguidala

Volgend op het uitstekende compilatiealbum Léve Léve, waar ze de muziek uit de kleine Afrikaanse eilandstaat Sao Tomé en Principe in de kijker zetten, presenteert Les Disques Bongo Joe nu deze heruitgave van Maguidala, een zeldzame LP uit 1985 van de hand van de in 2019 overleden Pedro Lima. Lima begon zijn muziekcarrière toen hij zich als tiener aansloot bij familieorkest Os Leonenses, en was later één van de weinige artiesten uit Sao Tomé en Principe die erin sloegen om te gaan opnemen in Angola voor labels als N'Gola en Merengue, en zelfs in Portugal, waar hij in de jaren tachtig van de vorige eeuw samenwerkte met het Iefe Discos label. Lima's uitgesproken politieke mening en de steun die hij vaak uitsprak voor de revolutionaire socialistische Beweging voor de Bevrijding van Sao Tomé en Principe (MLSTP), de partij die na de onafhankelijkheid in 1975 aan de macht kwam, leverden hem al snel de bijnaam 'A voz do povo de Sao Tomé' ("de stem van het volk van Sao Tomé") op. Ook al telt Maguidala slechts vier tracks: twee puxas (Angola meets Sao Tomé) en twee rumba's, alleen al het negen minuten lange en stevig op de dansspieren werkende titelnummer Maguidala maakt dit album meer dan de moeite waard. Na zijn dood in 2019 kreeg Pedro Lima in zijn thuisland Sao Tomé een staatsbegrafenis die betaald werd door ex-president Manuel Pinto da Costa en bijgewoond werd door duizenden treurende landgenoten. Afrikaans pareltje!

www.bongojoe.ch

Captain Planet - No Visa

No Visa liet ons eindelijk kennismaken met het muzikale universum van Captain Planet, in de jaren negentig van de vorige eeuw nog een ecologische superheld in de animatiereeks 'Captain Planet and the Planeteers', maar hier het alter ego van de New Yorkse producer, radiopresentator en oprichter van de populaire muziekblog Mixtaperiot.com, Charlie Wilder.

Lees verder

Bongeziwe Mabandla - Iimini

Deze Iimini (Xhosa voor "dagen") is alweer de derde langspeler van de Zuid-Afrikaanse singer-songwriter Bongeziwe Mabandla, maar is onze eerste kennismaking met het werk van de man uit Tsolo, een landelijk stadje in de Oost-Kaap provincie. Bongeziwe verhuisde aanvankelijk Johannesburg om filmschool te volgen, maar raakte al snel gefascineerd door de lokale muziekscene. Toen Mabandla in 2012 zijn debuut Umlilo voorstelde werd hij meteen binnengehaald als het nieuwe gezicht van de Afro-folk, en die reputatie groeide alleen maar toen hij met opvolger Mangaliso in 2018 de South African Music Award voor Best Alternative Music Album won. Bongeziwe is duidelijk trots op zijn afkomst want zingt resoluut in het Xhosa (met op Iimini als enige uitzondering Ukwahlukana, Xhosa voor "scheiding", waarin ook het Engels van de Amerikaanse singer-songwriter en muzikant Son Little te horen is), waarbij zijn soulvolle stem in combinatie met de productie van songwriter, muzikant en producer Tiago Correia-Paulo, de luisteraar meeneemt naar een wondermooi universum waar Tracy Chapman, Bon Iver en Michael Kiwanuka elkaar ontmoeten. Zuid-Afrikaans pareltje!

Lees verder

Baco & Urban Plant - Rocking My Roots

Neen, deze Baco Mourchid is niet de eigenaar van Baco Records (dat zijn tot nader order de jongens van de Franse reggaeband Danakil), maar wel een naar Frankrijk geëmigreerde vertegenwoordiger van de Mahorese muziekcultuur. Mayotte is een Frans overzees departement dat behoort tot de eilandgroep van de Comoren en tussen Madagaskar en Mozambique ligt. De naam Baco klonk ons verdacht bekend in de oren en blijkbaar kruisten onze muzikale paden zich al eerder, want in 2010 recenseerden we nog Kinky Station, het debuutalbum van Baco Hiriz Band, het toenmalige reggaeproject van de man. Met dit ambitieuze drieluik keert Baco echter terug naar zijn Mahorese wortels waar de muziek gedomineerd wordt door de ritmes op de goma-trommels (meestal een combinatie van de fumba, waarop vaak wordt gesoleerd, de msindriyo, de basdrum, en de dori, die voor de begeleiding zorgt). Baco ontwikkelde ondertussen een eigen sound die hij zelf r'n'g doopte: "R" voor reggae, rap en rock, allemaal invloeden die in zijn muziek terug te vinden zijn, en "G" voor de al vermelde goma-trommels.

Lees verder

La Gallera Social Club - Tropico Salvaje

La Gallera Social Club is een muziekproject van de Venezolaanse tweelingbroers Alexis en Miguel Romero, die met Tropico Salvaje een nieuwe langspeler voorstellen. De broers werden geboren in Maracaibo, een bruisend oliestadje in het oosten van Venezuela waar de Andes, het tropische regenwoud en de Caribische kust elkaar raken. Galleras zijn in Venezuela de arena's waar traditionele hanengevechten georganiseerd worden, maar een "social club" is natuurlijk een plek waar vrienden elkaar treffen en de gallera wordt hier dus in een context geplaatst waarbij de hanen niet langer vechten maar samen zingen en dansen. De hoesillustratie van Tropico Salvaje ("tropische wildernis") is dan weer een adaptatie van een werk van Angel Peña, een kunstenaar uit Maracaibo. Het duo verhuisde in 2011 naar Frankrijk en is ook nog actief in nevenprojecten als Tito Candela, Mantekiya en Maa' Ngala, een samenwerkingsproject met de Senegalese korameester Ablaye Cissoko. Alexis en Miguel omschrijven hun sound zelf als elektronische folk; een hoogst aanstekelijke iconoclastische caleidoscoop van Latijns-Amerikaanse feestmuziek, inheemse en Afro-Venezolaanse tradities, steel-drums, psychedelica en moderne elektronica.

Lees verder

Mehmet Polat - The Promise

De Turkse oed-speler Mehmet Polat ziet de twaalf nummers op zijn nieuwe langspeler The Promise als huizen in dezelfde straat, allemaal verschillend maar toch verbonden. Natuurlijk blijft Mehmet's oed het leidmotief in de nummers op The Promise, maar ook deze keer liet Polat zich bijstaan door een hele reeks collega's. In het betoverende Footprints zijn dat bijvoorbeeld Sinan Arat op ney en Alper Kekeç op drums, maar een stuk meer eclectisch klinkt Permission, waarvoor Mehmet zich liet inspireren door het concept van "gönül nzasi", wat vertaald uit het Turks iets als "volhartige toestemming" betekent, en dat begint als een melancholische Perzische afshari makkam, maar algauw overgaat in het ritme van opgewekte buleria flamenco. In het nummer is onder ander ook de kamancha of kamancheh (een puntviool die in verschillende varianten voorkomt in Armenië, Iran en de rest van Centraal-Azië en haar oorsprong heeft in het oude Perzië) van Elnur Mikayilov. Fidelity To Istanbul is dan weer een hüzzam makkam (een melancholisch klinkende makkam met kenmerkende microtonale intervallen) die Polat opdroeg aan zijn leermeester Fethi Cönk.

Lees verder

Ssewa Ssewa - Nva K'la

Voor Kaloli van Nihiloxica trokken we net al naar Oeganda en dat is ook het geboorteland van Ssewakiryanga James Jr. aka. Ssewa Ssewa, een multi-instrumentalist en singer-songwriter en de zoon van Ssewakiryanga James Sr., een traditionele drummer, en Betty Namata, die carrière maakte als professionele danseres. Samen richtten zijn ouders de Tebifanana Abifuna Cultural Troupe op, waar de wortels voor Ssewa's huidige muziekcarrière gezaaid werden. Ssewa Ssewa's sound is een kruisbestuiving van Oegandese tradities en genres als reggae, soul, en met We Groove zelfs wat Latin-pop, waarbij de janzi vaak een centrale rol vervult. Gebaseerd op de traditionele adungu, een Oegandese harp met zeven of tien snaren. Ssewa's janzi heeft een dubbele nek en telt in totaal 22 snaren, waarbij de ene zijde diatonisch en de andere pentatonisch gestemd is.

Lees verder

Ivan 'Mamão' Conti - Poison Fruit

Deze Poison Fruit, van drummer Ivan 'Mamão' Conti, verscheen origineel begin 2019 en was 's mans eerste soloalbum in ruim twee decennia (en zijn eerste na klassieker The Human Factor uit 1984). Het album wordt nu heruitgegeven op zogenaamd "poisoned" of gevlekt vinyl, en u krijgt er dan ook nog eens volledig gratis een 7inch bij met daarop Katmandu, een nooit eerder verschenen nummer uit diezelfde Poison Fruit-sessies, en Ninho, dat nooit eerder op vinyl verscheen. Conti is tot nader order nog steeds een derde van het Braziliaanse jazzfunk-trio Azymuth (en ook Alex Malheiros en Kiko Continentino zijn op deze langspeler te horen), maar ook een begenadigd soloartiest. In de tracklist 11 nummers waarin Conti afwisselt tussen elektronische samba (Ecos Da Mata), jazz (Encontro) en elektronische dance beats (titelnummer Poison Fruit), aangevuld met 6 remixen door, onder andere, Berlijners DJ Glenn Astro en Max Graef, de Britse soulartiest Reginald Omas Mamode IV, en natuurlijk Dokta Venom, het alter ego van Daniel Maunick, die samen met Ivan's zoon Thiago Maranhão het album produceerde. Uitstekende langspeler van één van de vaders van de samba daido!

Lees verder

Shiran - Glsah Sanaanea with Shiran

Mixte Shiran op haar titelloze debuut uit 2018 nog vlotjes westerse pop- en electro-invloeden met traditionele Jemenitische folk, dan gaat ze voor opvolger Glsah Sanaanea with Shiran volledig de traditionele toer op. De titel laat zich letterlijk vertalen als "een muzikale ontmoeting met Shiran", waarmee de zangeres een gezellig onderonsje met vrienden bedoelt, die al theedrinkend en chat kauwend samen beginnen te jammen en sanaanea spelen. Dat laatste is dan weer een Jemenitisch muziekgenre dat verwijst naar Sanaa, de stad van herkomst. Shiran's muzikale wereld werd in grote mate gevormd door de vele verhalen en ervaringen van haar geliefde grootmoeder die Jemen in 1949 verruilde voor Israël als deel van haar aliyah, een Hebreeuwse term die letterlijk vertaald "opstijgen" betekent, en waarmee in een Joods-Zionistische context de emigratie naar Israël bedoeld wordt.

Lees verder

Nihiloxica - Kaloli

Je zou deze Kololi, het langspelerdebuut van het Oegandese Nihiloxica, een samenwerkingsverbond tussen de Britse jazzdrummer en producer Jacob Maskell-Key aka. Spooky-J en producer Peter Jones aka. pq, en het vierkoppige Nilotika Cultural Ensemble uit Kampala, kunnen beschouwen als een neefje van de congotronics-scene in Kinshasa. Maar waar er in Congo vooral geëxperimenteerd wordt met likembes en lokole/lokomberums, is op Kaloli, Luganda voor de Afrikaanse maraboe (grote aasvogels bedekt met amorfe steenpuisten en gezwellen, die in het hele land, en met name in Kampala, met zijn grootstedelijke vervuiling, terug te vinden zijn op rottende afvalbergen), vooral Oegandese percussie te horen, door de twee Britten aangevuld met donkere electro-toetsen. Een traditionele Bugandese drumset is samengesteld uit de engalabi (een Oegandese variant van de West-Afrikaanse djembe, hier bespeeld door Alimansi Wanzu Aineomugisha en Jamiru Mwanje), de namunjoloba (een set van vier hooggestemde trommels, bij Nihiloxica in handen van Henry Kasoma), de empuuny (drie basdrums, beroerd door Henry Isabirye), al dan niet aangevuld met ensaasi, Oegandese shakers.

Lees verder

Milton Nascimento - Ultimo Trem

Nadat van Maria Maria, Milton Nascimento's eerste ballet uit 1976, eind vorig jaar al een vinylversie verscheen, was het eigenlijk niet meer dan logisch dat Ultimo Trem zou volgen. Na het succes van Maria Maria besloot Nascimento in 1980 opnieuw samen met Fernando Brant een ballet te componeren. Deze keer liet het duo zich inspireren door de gedwongen sluiting van een spoorlijn die verschillende dorpen en steden in het noordoosten van Minas Gerais met de oostkust van Brazilië verbond, een ballet dat al passende titel dan ook Ultimo Trem kreeg: "The military government shut down the route and the whole region began to fade away. I love train rides, but today there are almost no trains in Brazil, so when I go to the US and Europe, any time I can, I go by train. The longer the journey the better.". Het hele verhaal krijgt u trouwens nog eens samengevat in de intro van het album, Abertura: Mina. De muzikale line-up voor dit album was gelijkaardig aan die van Maria Maria, dus opnieuw Nana Vasconcelos op percussie, João Donato op toetsen en percussie, Paulo Jobim, zoon van de Braziliaanse muzieklegende Antonio Carlos Jobim, op gitaar.

Lees verder

Zenobia - Halak Halak

In het spoor van Jdid, hun tweede release op het Crammed Discs label, lanceert Acid Arab met Acid Arab Records nu ook een eigen sublabel. Het Palestijnse duo Zenobia mag meteen de spits af bijten met deze Halak Halak. Zenobia zijn Nasser Halahlih en Isam Elias, de eerste een pionier wat betreft elektronische muziekproductie in Palestina, en de tweede een vingervlugge toetsenist met een achtergrond in Europese klassieke muziek. Samen produceren ze een mix van Levantijnse dabke, Arabische synth-pop en westerse electro. De naam Zenobia verwijst dan weer naar Septimia Zenobia, van 267 tot 272 de koningin van Palmyra (dat grote delen van het huidige Turkije, Syrië, Libanon, Palestina en Egypte omvatte), waarmee de bandleden verwijzen naar hun Levantijnse wortels. Albumtitel Halak Halak is dan weer straattaal voor "welkom, welkom". Halak Halak is de eerste langspeler van het duo, na Zenobia, een eerste 3 tracks tellende EP uit 2019, waarvan KSR KSR KSR ook hier in de tracklist terug te vinden is. Uitstekende aanvulling in de huidige Arabische keyboard-hype!

Lees verder

Etuk Ubong - Africa Today

Door Seun Kuti omschreven als: "One of the best things to come out of Lagos!", geldt trompettist Etuk Ubong als de nieuwe Nigeriaanse muziekrevelatie. Ubong werd geboren in Akwa Ibom, een staat in het zuiden van Nigeria, maar groeide op in Lagos waar hij zich vanaf zijn veertiende begon te bekwamen in het bespelen van de trompet, eerst aan het lokale Peter King College of Music, vervolgens aan de Muson School of Music, ook in Lagos, en tenslotte aan de Universiteit van Kaapstad in Zuid-Afrika. Op zijn zestiende kreeg Etuk al een aanbod om mee te spelen in de band van highlife-pionier en collega-trompettist Victor Olaiya, waarna nog samenwerkingen met reggae-gospel-artiest Buchi en afrobeatlegende Femi Kuti volgden. Met die laatste trad Etuk herhaaldelijk op in de New Afrika Shrine in Ikeja, wat hem ongetwijfeld de inspiratie gaf om zijn eigen locatie te openen die hij The Truth doopte en waar hij tegenwoordig tot driemaal toe per week optreedt.

Lees verder

Touki - Right Of Passage

Ondertussen meer dan tien jaar geleden leerden de Senegalese griot Amadou Diagne en de Frans-Amerikaanse singer-songwriter, troubadour en multi-instrumentalist Cory Seznec elkaar al buskend kennen in de straten van het Britse stadje Bath. Na die hartelijke ontmoeting in 2007 scheidden de wegen van beide muzikanten opnieuw, maar het lot liet hun paden elkaar toch weer kruisen en dat leidde nu uiteindelijk zelfs tot deze Right Of Passage, opgenomen onder de toepasselijke bandnaam Touki (Wolof voor "reis"). Ne enkele dagen repeteren in Parijs, trok het duo naar de Real World Studios in Wiltshire, waar in amper twee lange studiodagen 13 tracks werden opgenomen. De titel van het album verwijst naar de miljoenen ontheemden op zoek naar een beter bestaan, maar steeds botsend op grenzen en inderhaast opgetrokken muren (iets waar Amadou zelf over mee kan spreken), maar tegelijk ook naar het feit dat die odyssee onherroepelijk als een letterlijk overgangsritueel of "rite of passage" kan gelden. Los daarvan belicht de titel ook de muzikale reis die Amadou en Corey zowel samen als individueel al aflegden.

Lees verder

Chouk Bwa & The Ångströmers - Vodou Alé

Toen wij in 2015 kennismaakten met het zevenkoppige Haïtiaanse gezelschap uit Gonaïves dat één van de vaandeldragers is van de zogenaamde mizik rasin (een subgenre van de traditionele vodou-muziek waarin men ook elementen uit de Haïtiaanse folklore en rock-'n-roll begon te verwerken), heette de band nog voluit Chouk Bwa Libète, maar voor deze samenwerking met The Ångströmers werd dat dus ingekort tot Chouk Bwa (vrij vertaald: "wortel" of "stam"). De naam van The Ångströmers doet dan wellicht weer vermoeden dat het hier om Scandinaviërs gaat, maar het is gewoon de alias van Nicolas 'Ripit' Esterle en Frederic Alstadt, een Brusselse producer-duo dat graag experimenteert met elektronische muziek. Nicolas en Frederic leerden de leden van Chouk Bwa aanvankelijk kennen dankzij een introductie door de Belgische muzikant en manager Michel Wolteche ter gelegenheid van een concert in de Brusselse Ancienne Belgique in 2016. Geïntrigeerd door de muziek en cultuur die het Haïtiaanse gezelschap met veel passie uitdroeg, besloten The Ångströmers om zelf naar Haïti af te zakken om zich daar verder te verdiepen in de vodou-cultuur en een gezamenlijk concert te geven in het Institut Français in de hoofdstad Port-au-Prince. In 2018 vlogen de leden van Chouk Bwa dan opnieuw naar Brussel om er samen dit album op te nemen. Als voorproefje kregen we in 2019 al de single Electric Mambo, een nummer dat het collectief zelf omschreef als: "…future-leaning vodou dub… where rituals of the future can be heard leaking into the precisions of the past.", en nu is er dus deze 9 tracks tellende Vodou Alé, een langspeler waarop de Afro-Caribische polyritmiek van Chouk Bwa versmelt met de dubby elektronica van The Ångströmers.

Lees verder