Vivalda Dula - Dula

De in Houston, Texas gevestigde Vivalda Dula wordt binnengehaald als de nieuwe diva van de Angolese wereldmuziek en is met deze Dula aan haar tweede langspeler toe. Hoewel het er eerst nog op leek dat Vivalda in de wieg gelegd was voor een sportcarrière in het voetbal, waren er gelukkig ook nog haar grootvader António Domingos, een verhalenverteller, en overgrootvader Dia Lobilo, een meester in het bespelen van de madimba (Centraal-Afrikaanse xylofoon) en de kisanji (duimpiano) om haar de noodzakelijke creatieve genen mee te geven. Op Dula wisselt de zangeres en percussioniste af tussen Kimbundu, Portugees en Spaans. De meer pop-getinte tracks op dit album (de funky tracks Mora Em Nos, een nummer over het belang van eigenwaarde, en Kibamba, het Engelstalige rock-getinte Butterfly Soldier) waren minder ons ding, maar als de zangeres echt teruggrijpt naar haar Angolese roots, zoals in opener Monandengue, waarin ze zich uitspreekt over het lot van kinderen die slachtoffer worden van mensenhandel en dwangarbeid, het melancholische Lamento, Guerreira, een mix van klassieke strijkers en felle Angolese percussie (en een nummer over de zeventiende-eeuwse Angolese koningin Njinga Mbande, maar eigenlijk een ode aan Dula's moeder, die net als Mbande uit de provincie Malanje afkomstig was en overleed tijdens het opnameproces van dit album), en tenslotte het aanstekelijke Karolina, onze absolute favoriet uit de tracklist en een duet met de Angolese-Portugees Angelo Boss, kan ze ons dan weer wel bekoren. Angolese traditie in een modern jasje.

Lees verder

Sarazino - Mama Funny Day

Het was ondertussen alweer van in 2012 geleden dat we nog eens van de in Ecuador gevestigde Algerijnse globetrotter Sarazino hoorden. Op Mama Funny Day opnieuw die eclectische mix van genres (reggae, cumbia, hip-hop, rock…) en talen (Frans, Spaans, Engels en Arabisch) die we ook al aantroffen op voorganger Everyday Salama. Ook op dit album maken weer een hele resem gasten hun opwachting (gaande van de New Yorkse Sandflower, over Bomba Estereo-stem Liliana Saumet, de Ivoriaan François Kency en de Colombiaanse muzikant en producer Manuel Gamboa aka. El Alguacil Dubkilla, tot reggaeveteraan Toots Hibbert, die hier opnieuw opduikt in een opgefriste versie van People, een nummer dat al terug te vinden was op Sarazino's eerste album voor Cumbancha Ya Foy!, en de Zuid-Afrikaanse Zolani Mahola, zangeres bij Freshlyground, bekend van hun samenwerking met Shakira voor Waka Waka (This Time For Africa), het officiële themalied van het Fifa-wereldkampioenschap voetbal 2010 in Zuid-Afrika). Een opvallende track op Mama Funny Day is zeker Frente Latina, waarin Sarazino samen met Liliana Saumet het belang van een vrije pers en vrije uitwisseling van informatie onderlijnt en de stem van Julian Assange, de controversiële oprichter van WikiLeaks die nog steeds in de Ecuadoraanse ambassade in Londen verblijft, te horen is. Andere aanraders uit de tracklist zijn onder andere En Zion, een combinatie met de Ecuadoraanse hiphopper Guanaco MC en de Jamaicaanse revelatie Spiritual, de aanstekelijke cumbia van La Cumbia Mala met opnieuw Guanaco MC, het meer intiemere Jugarse La Vida, waarvoor Sarazino samenwerkte met Salman Souini aka. Anwar Maghreb, een in Boston terechtgekomen Marokkaan, en tenslotte Go Johnny met El Alguacil Dubkilla, waarin de geest van mestizo-peetvader Manu Chao doorklinkt. Hoewel het genre de laatste jaren wat van zijn pluimen verloren is blijft Sarazino één van de absolute meesters van de musica mestiza!

Lees verder

Omar Sosa & Yilian Cañizares - Aguas

Na Transparent Water, zijn samenwerking met de Senegalese kora-speler Seckou Keita uit 2017, zocht de Cubaanse pianist Omar Sosa opnieuw inspiratie in het water, waarin vooral ook Oshun de orisha of godin van de liefde, de rivieren (en het levenswater dat daaruit voortvloeit) uit Lucumi of Santeria religie centraal staat. Voor deze Aguas sloeg hij de handen ineen met violiste, vocaliste en landgenote Yilian Cañizares (die vocaal afwissel tussen Spaans, Yoruba en voor Se Van Los Mios een enkele keer op het Frans), aangevuld met de eveneens Cubaanse percussionist Inor Sotolongo. Water staat voor het duo gelijk aan levenskracht, energie en ruimte, en voor de nummers op Aguas lieten ze zich bovendien inspireren door de verschillende vormen die de vloeistof kan aannemen. Daarnaast is water tenslotte ook nog gewoon een fysieke barrière tussen de in Europa gevestigde Sosa (Spanje) en Cañizares (Zwitserland) en hun geboorteland Cuba. Dit heerlijk intieme, bij momenten haast etherische album (opener Duo De Aguas, La Respiracion), waarin onder andere invloeden uit jazz (O Le Le, afsluiter D2 De Africa), Santeria/Lucumi-muziek en zelfs de Argentijnse milonga te horen zijn (Milonga, Dos Benidiciones), is een haast perfecte soundtrack om wat licht en warmte te brengen in deze natte en donkere herfstmaanden.

Lees verder

Bokanté + Metropole Orkest - What Heat

Deze What Heat, een samenwerking tussen Bokanté, een achtkoppig gezelschap rond de Canadees-Guadeloupse vocaliste Malika Tirolien en oprichter van de New Yorkse fusion band Snarky Puppy, Michael League (die voor dit project zijn bas inruilde voor een baritongitaar), en het Nederlandse Metropole Orkest deed ondergetekende onmiddellijk terugdenken aan het gelijkaardige experiment waarbij World Circuit Records het Malinese Trio Da Kali koppelde met het Amerikaanse strijkkwartet Kronos Quartet. Bokanté betekent "uitwisseling" in het Guadeloups Creools, en het is dan ook maar passend dat het collectief is samengesteld uit muzikanten afkomstig uit 5 verschillende landen en 4 continenten. Oprichter Michael League omschrijft de muziek van Bokanté zelf als: "…a weird combination of West African music, Delta blues, Led Zeppelin and caribbean kaladja" (dat laatste één van de zeven ritmes uit de Guadeloupse gwoka muziek). Ook het initiatief om voor dit album samen te werken met het Metropole Orkest kwam van League, die al eerder met de Nederlanders samenwerkte voor het Sylva album van Snarky Puppy, en die geven de nummers op What Heat hier een daar een wat filmische kwaliteit (Réparasyons, waarin zangeres Malika Tirolien het heeft over zogenaamde "reparations" of compensaties voor het leed dat de zwarte bevolking van de Amerika's en de Caraïben werd aangedaan tijdens de slavernij, heeft bij momenten wat weg van de soundtrack voor een James Bond film uit de jaren zestig of zeventig van de vorige eeuw). Apart, maar fascinerend muzikaal experiment!

Lees verder

Lokkhi Terra meets Dele Sosimi - Cubafrobeat

Voor het derde deel in hun reeks Lokkhi Terra meets…, sloeg de Londense fusionband de handen ineen met afrobeatveteraan en ex-Fela Kuti toetsenist Dele Sosimi. Samen creëerden ze een aanstekelijke mix van Cubaanse ritmes en afrobeat; twee muzikale werelden aan weerszijden van de Atlantische Oceaan met wortels in de Yoruba-traditie. Het album kreeg Cubafrobeat als titel maar had net zo goed Havana meets Lagos in London kunnen heten. In pure Fela Kuti stijl leverde de samenwerking een amper vier tracks tellende langspeler op, maar de composities duren naar goede gewoonte stuk voor stuk zowat tien minuten. Het warm water hebben Lokkhi Terra en Dele Sosimi met Cubafrobeat niet heruitgevonden, maar dit album zal moeiteloos liefhebbers van zowel Latin als Afro overtuigen!

www.funkiwala.com | www.xmd.nl

Kiran Ahluwalia - 7 Billion

De sound van de Canadees-Indische Kiran Ahluwalia, die de traditionele muziek uit haar geboorteland India mengt met invloeden uit rock, jazz en wat deze 7 Billion betreft zelfs een snuifje Toearegblues, deed ondergetekende meteen denken aan het werk van de Brits-Indische Susheela Raman. Enige verschil: waar die laatste vooral in het Sanskriet, Hindi en Tamil zingt, is dat bij Ahluwalia het Urdu. Albumtitel 7 Billion laat zich in titelnummer 'Saat' ("zeven"), een nummer over het belang van individuele expressie, samenvatten als: "Seven billion ways of doing things, seven billion winding paths, each with its own peculiar questions, infinite answers, all relevant.", of zoals Kiran het zelf stelt: "Cultural diversity is a theme close to my personal experience. My story is that of an immigrant born in India and raised in Canada. As an immigrant child, the hardships we faced were touted as temporary, (but) the effects were permanent. I developed conflicting etiquettes and ways of doing things that were neither "fully" Indian nor "fully" Canadian. The earth now holds seven billion people; for me this means there are seven billion unique ways of doing things.".

Lees verder

Harouna Samake - Kamale Blues

Harouna Samake is een Malinese kamale ngoni speler uit Dissan bij Sikasso, een stadje in het uiterste zuiden van het land. Al op achtjarige leeftijd raakte hij in de ban van het traditionele instrument dat meer wegheeft van een kora dan van de gewone ngoni. Liever dan zijn broer te vergezellen naar het schooltje in het naburige dorp, werkte Harouna op de velden van zijn ouders, zodat hij meer tijd overhield om zich met zijn muziek bezig te houden. Samake verzamelde de benodigde onderdelen voor het maken van een kamale ngoni en trok naar Amara Bocher, een lokale kamale ngoni speler, om hem om hulp te vragen bij het assembleren van het instrument. Noem Harouna Samake gerust een natuurtalent, want de man diende ondertussen zowat twintig jaar trouw aan de zijde van Salif Keita en speelde en passant ook nog samen met onder andere Blick Bassy, Etienne Mbappé en Bassekou Kouyate. Hoog tijd voor een eigen soloalbum dus, en met deze Kamale Blues bewijst Harouna nogmaals zijn meesterschap. Try Voice, een nummer waarvoor Samake overschakelt op (gebroken) Engels, had voor ondergetekende niet echt gehoeven, maar de overige tracks waarin Harouna in het Bambara en het Frans te horen is en waarin hij onderwerpen als immigratie, ongelijkheid, genderrelaties en mensenrechten behandelt, stuk voor stuk pareltjes, vaak stevig opzwepend (opener Ayé Namè, Lanaya Fouru' of N'tongoli), en een enkele keer mooi intiem (Il Est Temps). Balazan kreeg dan weer een licht reggaetintje, en wie tenslotte 's mans virtuositeit op de kamale ngoni in al zijn eenvoud wil horen moet zeker eens het instrumentale Dissan Konon checken. Heerlijk Malinees schijfje waarop Samake zich de ideale ambassadeur van zijn instrument, de kamale ngoni, toont!

Lees verder

Bixiga 70 - Quebra-Cabeça

Met albumtitel Quebra-Cabeça (Portugees voor "puzzel" of "breinbreker", zie ook de hoesafbeelding van het album), hun tweede langspeler op het Glitterbeat Records label, gaat het Braziliaanse afrobeatgezelschap Bixiga 70 dieper in op de gelaagdheid van hun muziek, die als het ware een puzzel is van uiteenlopende invloeden. Saxofonist en fluitist Cuca Ferreira legt uit: "From the very beginning, what we have always had in common is African-Brazilian music. Some of us come from candomblé (the African-Caribbean religion), others from jazz, reggae, dub, everything. The whole idea of the band has been to take all these different elements that form us, from Africa and Brazil, and create a hybrid from them.". De composities op Quebra-Cabeça klinken ook complexer en soms psychedelischer (Primeiramente, Camelo) dan in het verleden het geval was: "We worked harder on the compositions than in the past, spent more time on them. Each song has a lot of different parts, they can seem like a journey, more complex. We knew we wanted this record to be different. Our other three albums were all recorded live in the studio, because we're more of a live band, the stage is our habitat. This time we decided to use the studio to experiment with arrangements and voicings. We began composing in early 2017. It took us a year to write everything, then we began recording in May (of) this year. And for the first time we used a co-producer, Gustavo Lenza (Céu, Marisa Monte). He was a friend even before we formed the band, but it recent years he's become a very big producer in Brazil.".

Lees verder

Gregor Terror & The Calypso Gigolos - Le Chant De Gregor Terror & The Calypso Gigolos

Le Chant De Gregor Terror & The Calypso Gigolos is het langspelerdebuut van Gregor Terror & The Calypso Gigolos. De band werd in 2010 opgericht als een heus calypso-orkest inclusief blazers- en percussiesectie en marimba. Dat concept is ondertussen noodgedwongen teruggeschroefd naar een zeskoppige bezetting en Gregor Terror & The Calypso Gigolos oorspronkelijk een repertoire van calypso-klassiekers brachten, pennen ze tegenwoordig hun eigen songs in een stijl die Gregor zelf calypso mambo noir doopte en waarvoor hij samenwerkte me ex-Donkey Diesel bandmakker Gunter Nagels. De lyriek van de nummers op Le Chant De Gregor Terror & The Calypso Gigolos klinkt zoals we dat van klassieke calypso gewend zijn, met veel toespelingen, dubbele bodems en satirische humor, maar muzikaal klinkt het hier en daar (Harvey, opener Welfare) wat donkerder en in instrumental Lost gaat het combo zelfs wat de Latin toer op. Hoewel Gregor het in het gros van de nummers op Le Chant De Gregor Terror & The Calypso Gigolos bij de liefde houdt (Feeling Like A Fool, Maria, Spirit Of Love), zijn er hier en daar in tracklist ook reality tunes als opener Welfare (over trachten te overleven op een uitkering en werkloosheid) of Harvey, over de gevolgen van orkaan Harvey, die in 2017 over de Caraïben raasde en een spoor van vernieling achterliet. Het dichtst in de buurt van klassieke calypso komen The Sour And The Sugaree en afsluiter Spirit Of Love, en voor titelnummer Le Chant Des Gigolos schakelt Gregor zelfs even over op het Frans. Le Chant De Gregor Terror & The Calypso Gigolos verschijnt enkel op vinyl en wordt verdeeld door het Franse calypso-label Kaiso Records.

Op 12 oktober stellen Gregor Terror & The Calypso Gigolos hun debuutalbum live voor in de Antwerpse Arenberg tijdens de jaarlijkse Calypso Cavalcade waarvoor deze keer ook het Franse King Huggy & The Calypso Combo werd uitgenodigd!

www.kaisorecords.com

Stella Chiweshe - Kasahwa: Early Recordings

Dat Stella Chiweshe zou uitgroeien tot de grande dame van de Zimbabwaanse mbira-muziek stond zeker niet in de sterren geschreven. "I'm a rebel!", zegt de ondertussen zeventigjarige muzieklegende zelf; al is dat wellicht nog een understatement. Chiweshe groeide op op een muzikaal dieet dat bijna uitsluitend uit Amerikaanse rock-'n-roll en country bestond en toonde aanvankelijk weinig tot geen interesse in de traditionele muziek van haar volk, de Shona. Stella kan haar plotselinge liefde voor de duimpiano dan ook nog steeds moeilijk verklaren en noemt het zelf een overweldigende mystieke gebeurtenis. Maar die plotse passie voor het instrument maakte het niet meteen een logische carrièreoptie voor een jonge vrouw in het toenmalige Rhodesië. Geen enkele van de mannelijke mbira-muzikanten wilde haar lesgeven, en, nog erger, geen enkele instrumentenbouwer wilde een mbira maken voor een vrouw. Voor Stella zat er dan uiteindelijk niets anders op dan haar debuutsingle Kasahwa uit1974 op te nemen met een geleende mbira. Het nummer deed Chiweshe al snel uitgroeien tot een lokale sensatie en nadat Rhodesië in 1980 de onafhankelijkheid verwierf en officieel Zimbabwe werd, begon ze ook internationaal te toeren en groeide ze uit tot één van de allereerste "wereldmuzieksterren".

Lees verder

Afro-Cuban All Stars - A Todo Cuba Le Gusta

Het vinyl van de heruitgave van Cachaito is nog niet koud of daar komt World Circuit alweer aanzetten met een deluxe vinyluitgave van 'A Todo Cuba Le Gusta', in 1996 het langspelerdebuut van Afro-Cuban All Stars. Het was het eerste van drie ondertussen klassiek geworden Cubaanse albums opgenomen in een tijdspanne van amper twee weken in de legendarische EGREM studio in Havana (de twee andere waren Buena Vista Social Club en Introducing… Ruben Gonzalez). Het project was het geesteskind van bandleider Juan de Marcos Gonzalez (voormalig frontman van son-instituut Sierra Maestra), die vocale legendes (José Antonio 'Maceo' Rodríguez, Manuel 'Puntillita' Licea, Pío Leyva, Raúl Planas, Félix Baloy, Ibrahim Ferrer) uit het gouden tijdperk van de Cubaanse muziek wilde laten samenwerken met de jongere generatie Cubaanse muzikanten (al droegen veteranen als Orlando 'Cachaíto' López - bas, Ruben Gonzalez - piano, Manuel 'Guajiro' Mirabal - trompet, en Luis Alemañy - trompet ook hun steentje bij). A Todo Cuba Le Gusta klinkt gevarieerder en vooral feestelijker dan Buena Vista Social Club, maar kan de vergelijking met die überklassieker moeiteloos doorstaan. Cubaanse meesterwerk!

www.worldcircuit.co.uk | www.afrocubanallstarsonline.com

Skarbone 14 - On Partage Un Temps

De Doornikse band Skarbone 14 draait ondertussen alweer mee sinds 2001 en met hun stevige mix van ska en punk met invloeden uit klezmer, funk, hip-hop en meer, zetten ze de afgelopen jaren al menig festivalpodium in vuur en vlam. De naam van de band is een samentrekking van ska en carbone 14 of Koolstof-14, radioactieve isotoop van koolstof dat gebruikt wordt voor de datering van archeologische vondsten. Deze On Partage Un Temps is de zesde langspeler van de band, opnieuw vol maatschappijkritische nummers zoals in Un Vrai Métier, een cynisch nummer over een jongen die ervan droomt om politicus te worden, maar eigenlijk een sneer naar figuren als Bart De Wever en Charles Michel, en het vergelijkbare Quand On A Que L'avoir, over de corruptie van de macht, of La Loi Du Ballon, een aanklacht tegen de wereldwijde geldmachine die het voetbal geworden is, of nog Inégal Est Le Vent, een nummer over de vluchtelingencrisis, vooroordelen en documenten die mensen verdelen in diegene die alles hebben en mogen en zij die niets krijgen. Voor Nei Beogo, over de indrukken die een Europese bezoeker in Burkina Faso opdoet (maar tegelijk een ode aan Thomas Sankara), gaat Skarbone 14 de Afrikaanse toer op, en van eenzelfde orde maar dan in de omgekeerde richting is Exodes Ordinaires…, over een Afrikaan die met grote verwachtingen in Antwerpen aankomt, maar zijn dromen om profvoetballer te worden om zo zijn familie thuis te kunnen helpen al snel in rook ziet opgaan. Eigenlijk vat opener Tenace Est Notre Voix deze Doornikse band nog het best samen: "Tant qu'on aura de la voix, on ne baissera pas les bras!" (vrij vertaald: "Zolang we een stem hebben, zullen we niet zwijgen!"). Het album is prachtig geïllustreerd door Alex Mayo, een jonge Doornikse illustrator en grafisch kunstenaar waarmee de band nu al voor de derde keer samenwerkte. Uitstekende ska-punk van eigen bodem met een ideologisch en revolutionair kantje.

Lees verder

Ann O'aro - Ann O'aro

De uit Saint-Paul op Réunion afkomstige Ann O'aro houdt naar eigen zeggen van alles wat met lichaamsbeweging, ritme en de stem te maken heeft. O'aro: "Voordat ik voor maloya koos om te zingen over intieme en taboeonderwerpen, kwam ik uit de wereld van de krijgskunst en muziek." In haar nummers wisselt Ann af tussen Frans en Creools, waarbij ze af en toe grof uit de hoek durft komen en taboeonderwerpen als seksueel geweld, vleselijke lust (Le Corps Conquis/Lo Kor Kapé) of incest niet uit de weg gaat. Dat laatste onderwerp duikt zelfs verschillende keren op in de tracklist, en we nemen dus maar aan dat we hier tegelijk te maken hebben met een muzikaal verwerkingsproces. Een perfect voorbeeld op dit titelloze langspelerdebuut is Kap Kap, een Creoolse fonnkèr (een gemoedstoestand die eigen is aan de Reunionese bevolking en die een diep gevoel, een liefde, een geluk, een bitterheid, een emotie, een gedachte onthult; een term afgeleid van het Franse "fond du cœur", en tegelijk verwijst naar de uitdrukkingswijzen die het mogelijk maken om deze gemoedstoestand uit te drukken, in het bijzonder de Reunionese poëzie, in die mate dat het synoniem is geworden met "gedicht") die verhaalt over een incestueuze vader die de waanzin en het geweld van zijn criminele impulsen in al zijn banale wreedheid omarmt. Een beetje een uitzondering in de tracklist is Lo Shien, vrij vertaald "de hond", een evocatie over de strijd van de inwoners van Réunion voor het behoud van hun eigen taal en muziek, maar tegelijk een kritiek op de slachtofferrol waarin velen zich maar al te graag wentelen. Maloya voor de 21ste eeuw!

Lees verder

Victoria Hanna - Victoria Hanna

Wie de release van het Israëlische A-WA wel kon smaken, moet zeker ook eens dit titelloze album van Victoria Hanna checken. De Israëlische zangeres werd vernoemd naar haar twee grootmoeders: enerzijds de uit Egypte afkomstige Victoria, een rebelse, onconventionele vrouw, en anderzijds Hanna, vanuit Iran naar Israël gemigreerd en heel haar leven lang een vrome, nederige vrouw. Van Victoria erfde Victoria Hanna haar moed, de drang tot zelfexpressie en een honger naar het exotische, terwijl Hanna haar leerde wat onvoorwaardelijke liefde, waarheid en devotie betekenen. Het hele album is dan weer opgedragen aan Tziyon Ezra, de vader van de zangeres, en de nummers in de tracklist zijn stuk voor stuk bewerkingen van heilige, vaak kabbalistische, geschriften die hem zijn ganse leven omringden: de Sefer Jetzira, een Joods esoterisch-wetenschappelijk traktaat uit circa de derde eeuw, waarin de schepping van de kosmos door God beschreven wordt met getallen en Hebreeuwse letters, diende als inspiratiebron voor opener 22 Letters, voor Orayta/Torah was het dan weer een passage uit de Zohar, een verzameling commentaren op de Thora over de natuur van God, de oorsprong en de structuur van het universum, de natuur van de ziel, zonde, vergeving, goed en kwaad en gerelateerde onderwerpen, en Ani Yeshena/I Sleep is dan weer gebaseerd op een passage uit het Hooglied, een boek uit de Tenach of Hebreeuwse Bijbel). Intrigerende postmodernistische muzikale benadering van eeuwenoude Joodse religieuze geschriften.

Lees verder

Emilio Santiago - Emilio Santiago

Aan de constante stroom Braziliaanse heruitgaven op het Far Out Recordings label lijkt maar geen einde te komen. Deze keer aan de beurt, het titelloze debuut van crooner en bossanova balladeer Emilio Santiago uit 1975. Santiago stond bekend als het Braziliaanse antwoord op de Amerikaanse jazz-artiest Nat King Cole, maar experimenteerde net zo goed met funk, soul en boogie. Een van zijn bekendste nummers is opener Bananeira, oorspronkelijk van Gilberto Gil en João Donato en in 2000 ook nog heropgevist door Bebel Gilberto voor haar debuutalbum Tanto Tempo. Daarnaast duiken in de tracklist van dit heerlijke album ook nummers van onder ander Jorge Ben (Brother, een gospel-achtig nummer en de enige track op het album in het Engels), Marcos en Sergio Valle (La Mulata) en Ivan Lins (Depois, Doa A Quem Doer) op. João Donato speelde als toetsenist trouwens zelf mee op Emilio Santiago, naast Braziliaanse groten als drummers Wilson das Neves, Ivan 'Mamão' Conti en Paulinho, gitaristen Durval Ferreira, Carlos Roberto Rocha en Helio Delmiro, percussionisten Ariovaldo, Orlandivo en Chacal, fluitist Danilo Caymmi en een blazerssectie met Victor Assis Brasil, Edson Maciel en Jesse Sadoc. Braziliaans bossanova goud!

www.faroutrecordings.com

Eliades Ochoa & Alejandro Almenares - Dos Gigantes De La Musica Cubana

Deze Dos Gigantes De La Musica Cubana is er zo eentje waarbij de titel al grotendeels duidelijk maakt waar het om gaat. Voor dit album bracht Tumi Music de Cubaanse gitaarlegende Eliades Ochoa samen met tres-veteraan Alejandro Almenares. De eerste behoeft nog weinig introductie want is bekend van zijn werk met Cuarteto Patria en als bandlid van Buena Vista Social Club en Afro-Cuban All Stars. Almenares is internationaal wellicht iets minder bekend, maar wordt op Cuba beschouwd als een levende legende en verdiende zijn sporen de afgelopen zeven decennia onder andere bij Trio Oriente, Quinteto Oriente (waarmee hij onder andere het populaire nummer Mueve La Cintura Mulata opnam, in 2004 als Mueve La Cintura Mulato nieuw leven ingeblazen door Omara Portuondo) en het al vernoemde Cuarteto Patria. Alejandro's vader Angel was bovendien de oprichter van La Casa De La Trova in Santiago de Cuba, een plek waar Ochoa en Almenares elkaar haast wekelijks treffen. Het resultaat is een volledig instrumentaal album vol son en boleros, waarbij de gitaar van Ochoa en de tres en requinto van Almenares vanzelfsprekend de boventoon voeren, een enkele keer aangevuld door een fluitsolo van Jorge Pujals Silva (Pepillito, Lechero), de saxofoontonen van René Dominguez (El Son De Vicentico, Mujercita Linda) of de vioolpartijen van Pedro Alarcon (La Finca De Vila, Te Vi Y Te Contemple). Plaatje dat op een zonnige ochtend gegarandeerd een glimlach op uw gezicht zal toveren!

Lees verder

Mulatu Astatke - Afro-Latin Soul Vols. 1 & 2

Nadat Strut Records vorig jaar al voor een heruitgave van Mulatu Of Ethiopia, Mulatu Astatke's meesterwerk uit 1967, zorgde, gaat het label door op het ingeslagen pad met deze 'Afro-Latin Soul Vols. 1 & 2', destijds eveneens opgenomen voor Gil Snapper's Worthy Records label, maar een jaartje eerder dan Mulatu Of Ethiopia. Wie op dit album de typische Ethio-jazz verwacht die het handelsmerk van Astatke geworden is, zal van een koude kermis thuiskomen. Mulatu nam dit album op net nadat hij afgestudeerd was aan het befaamde Berklee College of Music in Boston en wilde een poging wagen om traditionele Ethiopische muziek te verzoenen met jazz en vooral Latin-invloeden: "I have always felt a deep connection between Latin and African music. I travelled to Cuba and listened to their musicians; the tempo, rhythm and feeling was very similar to different African forms. In the mid-nineteen sixties, I formed a band called The Ethiopian Quintet in New York comprising Ethiopian, Latin and Afro-American musicians – the band included trumpeter and pianist Rudy Houston, who later played with Yambu, and Felix Torres, who played with La Sonora Ponceña.". De beste tracks op Afro-Latin Soul (opener I Faram Gami I Faram, een adaptatie van een Ethiopisch krijgslied, het betoverende Shagu, het jazzy One For Buzayhew, het romantische A Kiss Before Dawn…) klinken als de betere Latin-jazz, maar hier en daar (Alone In The Crowd, Love Mood For Two…) roept dit album toch ongewild herinneringen op aan de muzak die u nog hier en daar nog in de lift van een hotel of als wachtmuziek aan de telefoon te horen krijgt. Eentje voor de Mulatu diehards dus, interessant experiment, maar zeker niet het album waarvoor de man blijvend herinnerd zal worden.

www.strut-records.com

Don Kipper - Seven Sisters

Seven Sisters is het langspelerdebuut van Don Kipper, een zevenkoppige bende uit het noordoosten van Londen. De titel van het album verwijst naar het stadsdeel (deel van de Borough of Haringey) waar het gros van de bandleden gevestigd is; een buurt die bekendstaat on zijn multiculturele karakter. Het mag dan ook niet verbazen dat de sound van Don Kipper een weerspiegeling is van de invloeden die de diverse bandleden dagelijks in en om Seven Sisters kunnen opsnuiven, gaande van de marktkramers van Ridley Road over de drukte van Joodse bakkerijen, laatavondsessies in Dalston's jazzclubs en de houtskoolgeur van Turkse barbecues als je op een vrijdagavond van Green Lanes naar de Kingsland Road loopt. Op dit album een mix van traditionele Griekse (Opa Ela, Min Orkizese, origineel van de Griekse rebetiko-componist Dimitrios Semsis) en Turkse folk (Gül Ali), Balkan-invloeden (Hajri Me Ta Dike, een herinterpretatie van een klassieker van de Macedonische diva Esma Redzepova) en klezmer (Cassenbaumer Sher), of zoals ze het zelf graag samenvatten: "Traditional music of North-East London!".

Lees verder

Arturo Jorge y El Cuarteto Tradicion - Finca Santa Elena

Wie nog eens zin heeft in een uitstekend schijfje vol authentieke Cubaanse son, guajira en trova, moet zeker eens deze Finca Santa Elena van Arturo Jorge y El Cuarteto Tradicion eens een kans geven. Arturo werd geboren in San Rafael, een dorpje in de landelijke Granma provincie in het zuidoosten van Cuba. De man ontwierp zelf een dubbele tres, die hij zelf "octatres" noemde en is voorlopig de enige muzikant op de planeet die het instrument bespeelt. Jorge laat zich voor zijn nummers liefst inspireren door het plattelandsleven in zijn geboortestreek Granma. Arturo wordt vaak vergeleken met Cubaanse helden als Miguel Matamoros, Polo Montañez en Compay Segundo, en in No Va A Morir La Trova Tradicional steekt hij zijn bewondering voor zijn helden dan ook niet onder stoelen of banken. Niet van zijn eigen hand is titelnummer Finca Santa Elena, dat gepend werd door Tumi Music oprichter Mo Fini en gebruikt werd voor de soundtrack van Mambo Man, een nog te verschijnen op feiten gebaseerde film over JC, een lokale muziekproducer en -promotor, boer en kleine oplichter die weet te overleven door gebruik te maken van zijn verstand en verbeeldingskracht. Authentieke Cubaanse charme!

Lees verder

Orlando Cachaito Lopez - Cachaito

Met de heruitgave van deze Cachaito gaat World Circuit Records verder op het pad dat ze eerder al waren ingeslagen met luxe vinyl-releases van onder andere Ruben Gonzalez' Introducing… Ruben Gonzalez, Ibrahim Ferrer's Buena Vista Social Club Presents Ibrahim Ferrer, en natuurlijk Buena Vista Social Club zelf. Dit soloalbum van Buena Vista Social Club bassist Orlando 'Cachaito' Lopez, de enige muzikant die op alle nummers van Buena Vista meespeelde, dateert oorspronkelijk uit 2001, al mag u data "solo" meteen met een korreltje zout nemen want ook Afro-Cuban All Stars Buena Vista maatjes Miguel 'Anga' Diaz (conga's), Amadito Valdés (timbalen) en Ibrahim Ferrer (vocals) werkten aan Cachaito mee. Voeg daar nog namen als surf-gitarist Manuel Galban (tevens lid van de Cubaanse doowop band Los Zafiros), de Jamaicaanse toetsenist Bigga Morrison, de Amerikaanse funksaxofonist Alfred 'Pee Wee' Ellis, de Zuid-Afrikaanse trompettist Hugh Masekela en de Franse hip-hoppionier DJ Dee Nasty aan toe en je krijgt een ijzersterke internationale all-star cast waarmee het moeilijk fout kon lopen. Het resultaat is een fascinerend album dat natuurlijk hints bevat naar Cachaito's werk met Buena Vista (Wahira) en Afro-Cuban All Stars (Conversacion), maar dat vooral stukken jazzier klinkt en zelfs een vleugje hip-hop (Cachaito In Laboratory) of dub (Redencion) niet schuwt.

Lees verder