door | 21 September 2017 |
Plaatjes |
Soms vertelt de naam van een project al zowat het hele verhaal, en in het geval van
ComboNations is dat zeker niet anders. Bezieler is de Iraanse
santurspeler
Javid Afsari Rad, die voor ComboNations de beste internationale muzikanten uit Oslo samenbracht. Het leidde tot een line-up van muzikanten met wortels in India (tabla-speler Jai Shankar,
Harpreet Bansal - viool), Ivoorkust (
de ons al bekende percussionist Diom De Kossa), Senegal (Solo Cissokho - kora) en Marokko (Aissa Tobi -
rabab,
gimbri). Het levert een betoverend album op waarin werelddelen en naties lijken te vervagen en alleen de universele taal van de muziek overblijft; en met
Dunya, Arabisch voor "de wereld" had Javid dan ook geen passendere titel voor dit album kunnen bedenken.
www.javidafsarirad.com |
www.grappa.no
door | 20 September 2017 |
Plaatjes |
Voor deze nieuwe langspeler trokken de Canadezen van
The Souljazz Orchestra resoluut de kaart van de eighties. Het begint al met het wat kitscherig ogende hoesontwerp van Souljazzer Pierre Chrétien (toetsen, percussie en vocals), maar door gebruik te maken van vintage synthesizers en oude drummachines creëerden ze ook een auditieve retro ervaring.
Under Burning Skies opent met het excellente
Dog Eat Dog, afrobeat meets funky disco om uw vingers bij af te likken. Het fascinerende
Lufunki doet dan weer denken aan een ontmoeting tussen de Ethio-jazz van
Mulatu Astatke en de elektronische B-Boy beats van
Afrika Bambaataa. Richting Caraïben gaat het met
Sorrow Fly Away, een streepje calypso, en zouk met
Tambour A Deux Peaux en het heerlijke
Oublier Pour Un Jour. De instrumentale titeltrack deed ons vanwege de dominerende blazers dan weer denken aan het Amerikaanse
Hypnotic Brass Ensemble.
Holla Holla is gewoon lekker stevige stomende afrobeat met psychedelische eighties synths en
Is Yeelyel is dan weer een fantastische cover van de Somalische funk- en discoband
Dur-Dur Band. De uitstekende afsluiter
Aduna Jarul Naawo, met Elage Mbaye op vocals, dompelt de luisteraar tenslotte nog even onder in een heerlijk
Orchestra Baobab sfeertje. Een van de absolute wereldtoppers van het afgelopen jaar!
The Souljazz Orchestra staat samen met Kondi Band in de Brusselse
Ancienne Belgique op 30 september!
www.souljazzorchestra.com |
www.strut-records.com
door | 20 September 2017 |
Plaatjes |
Voor deze
Ladilakan (Bambara voor "woorden van advies") bracht
World Circuit het West-Afrikaanse
Trio Da Kali samen met het Amerikaanse Kronos Quartet. Trio Da Kali ontstond als een initiatief van
Dr. Lucy Duran, die voor het
Aga Khan Music Initiative een griot-supergroep wilde oprichten. Ze deed daarvoor beroep op Fodé Lassana Diabaté, bandleider en een begenadigde Guineese balafonspeler die onder andere al deel uitmaakte van het Malinees-Cubaanse kruisbestuivingsproject
AfroCubism. Voor het vocale gedeelte werd Hawa Kasse Mady Diabaté, dochter van de bekende Malinese griot Kasse Made Diabaté, aangezocht en de Malinese ngoni-bassist Mamadou Kouyaté, zoon van ngoni-virtuoos
Bassekou Kouyaté vervolledigd het trio. Het
Kronos Quartet (David Harrington - viool, John Sherba - viool, Hank Dutt - altviool, Sunny Yang - cello), dat zich ondertussen al sinds 1973 toelegt op het herwerken van composities van twintigste-eeuwse meesters als
Bartók en
Schnittke, moderne componisten als
Osvaldo Golijov,
Vladimir Martynov of
Aleksandra Vrebalov, en jazzlegendes en rockhelden als
Charles Mingus,
Thelonious Monk en
Jimi Hendrix, behoeft eigenlijk geen introductie meer. Voor
Ladilikan liet het kwartet zich bijstaan door de Amerikaanse componist Jacob Garchik, die het repertoire van Trio Da Kali vertaalde naar viool en cello. Voor er sprake was van dit album, traden het trio en het kwartet eerst een aantal keer samen op en
Ladilikan werd uiteindelijk in amper vier dagen opgenomen in een studio in Zwitserland. Daarbij werd zoveel mogelijk getracht om de live-ervaring te benaderen en overdubs tot een minimum te beperken. Het resultaat is een wondermooi album dat ons zowel aan Rokia Traoré's
Bowmboï als de kora/cello experimenten van
Ballaké Sissoko en Vincent Segal deed denken.
Trio Da Kali staat (weliswaar zonder het Kronos Quartet) op 24 januari in
30CC in Leuven, op 25 januari in
CC Lokeren, op 26 januari in
CC Zwaneberg in Heist-op-den-Berg en op 27 januari in
CC Ter Vesten in Beveren!
www.triodakali-kronosquartet.com |
www.worldcircuit.co.uk
door | 14 September 2017 |
Plaatjes |
De Togolese muziekscene mag dan voor velen nog steeds een blinde vlek zijn in het West-Afrikaanse muzieklandschap, het land ligt wel gesandwicht tussen Ghana, Benin en Nigeria en voor hun sound putten de Togo All Stars dan ook rijkelijk uit highlife, vodoun en afrobeat. Eigenlijk zijn de Togo All Stars een samenraapsel van jonge leeuwen en een aantal veteranen uit het Togolese muziekcircuit en de bezieler van het project is de Franse producer Serge Amiano, ook al bekend van zijn werk met de Franse afrobeat-formatie
Fanga. In slechts een handvol van de tracks op dit titelloze debuut (
Trouble Trouble,
Way Out Of Sadness) wordt in het pidgin Engels gezongen en naar de lyrics van de rest van de nummers hebben wij dus het raden, maar grooven doet dit schijfje in ieder geval als de beesten!
www.excelsior-recordings.com
door | 4 September 2017 |
Plaatjes |
Met deze
Kansas City zorgt
Soundway Records voor de heruitgave van een haast onvindbaar geworden stukje Zuid-Afrikaans vinyl uit 1979. The Movers werden eind jaren zestig van de vorige eeuw opgericht in Alexandra, een township bij Johannesburg, en verwierven faam met hun mix van disco en funk met elementen uit
marabi jazz en township jive of
jaiva. De tracklist van
Kansas City mag dan slechts 6 nummers bevatten, het zijn stuk voor stuk disco-pareltjes, en hoewel titelnummer
Kansas City de band destijds een dikke hit bezorgde, hadden wij het nog meer voor instrumentals als
Shanana,
Beat of nog
Take It. Disco fever South-African style!
www.soundwayrecords.com
door | 4 September 2017 |
Plaatjes |
Deze
Uhamiaji onstond uit de samenwerking van producer Sam Jones met
Msafiri Zawose, zoon van
Hukwe Zawose, icoon van de Tanzaniaanse
Wagogo muziek.
Uhamiaji roept herinneringen op aan Hukwe Zawose's
Assembly, een album uit 2002 waarvoor hij samenwerkte met producer
Michael Brook en experimenteerde met ambient en elektronica, en de sound van dit album laat zich dan ook nog best omschrijven als een haast hypnotiserende mix van traditionele Wagogo muziek met westerse elektronica en de
ilimba, een flink uit de kluiten gewassen dubbele duimpiano in de hoofdrol.
Soundway Records omschrijft
Uhamiaji als: "…an afro-futurist journey that takes in dub, Balearic ambient and electronic vibrations alongside Zawose's hypnotic playing and emotive plaintive vocals." en daar willen wij ons graag bij aansluiten. Betoverende en bezwerende Tanzaniaanse soundscape!
www.msafirizawose.bandcamp.com |
www.soundwayrecords.com
door | 4 September 2017 |
Plaatjes |
Meridian Brothers, de muzikale speeltuin van de Colombiaanse zanger en gitarist Eblis Alvarez is terug met deze
¿Donde Estas Maria?. Zelf vat Eblis Meridian Brothers liefst als volgt samen: "Met Meridian Brothers blijven we experimenteren met stijlen, formats en timbres, en je zou zelfs kunnen stellen dat dat voortdurende proces van verandering mettertijd de bestaansreden van het project geworden is. Meer dan een band is Meridian Brothers dan ook gewoon een groep muzikanten die hun persoonlijke interpretatie geven aan bepaalde stukken.". Titelnummer en opener
¿Donde Estas Maria?, een lofzang aan Maria, is een
huayno, Peruviaanse dansmuziek waarin ook meteen het gebruik van de cello opvalt, een instrument dat niet eerder in het repertoire van Meridian Brothers te horen was en op dit album een prominente plaats kreeg toebedeeld. Het is meteen ook het minst experimenteel klinkende nummer in de tracklist al is
¿Donde Estas Maria? wellicht het meest toegankelijke album van Meridian Brothers tot noch toe.
Meridian Brothers maakt deel uit van de programmatie van Global Street Sounds een gratis minifestival in de
Ancienne Belgique in Brussel op 17 september.
www.meridianbrothers.com |
www.soundwayrecords.com
door | 4 September 2017 |
Plaatjes |
Het net geen 40 minuten durende
Seekers And Finders mag dan het eerste
Gogol Bordello album in zowat vier jaar zijn, het is meteen ook het elfde album van de band rond charismatische frontman Eugene Hütz. De sound van de band is doorheen de jaren echter weinig geëvolueerd. Tijdens hun energieke liveshows heb je daar weinig last van, maar op een album dreigt het op den duur wel enigszins te gaan vervelen. Wat niet wil zeggen dat er op
Seekers And Finders totaal geen hoogtepunten te rapen vallen:
Familia Bonfireball kreeg een lichte Tex-Mex frontera vibe, voor wie van het stevigere werk houdt is er het uitstekende
Saboteur Blues, en ook titelnummer
Seekers And Finders, waarvoor de band
Regina Spektor uitnodigde, kon ondergetekende wel bekoren.
Gogol Bordello komt
Seekers And Finders op vrijdag 8 december live voorstellen in
De Roma in Antwerpen!
www.gogolbordello.com |
www.cookingvinyl.com
door | 4 September 2017 |
Plaatjes |
Voor
Ennanga Vision trok de Londense producer
Jesse Hackett (
Owiny Sigoma Band, Gorillaz) naar Oeganda, waar hij de handen ineensloeg met zanger en multi-instrumentalist
Albert Ssempeke en een aantal andere lokale artiesten (Otim Alpha, een muzikale legende uit Noord-Oegandese
Acholi-cultuur - vocals/adongo, Twongweno, de koning van het trouwfeestencircuit bij de Acholi en een Oegandese elektronicapionier). Voor dit titelloze debuut mixte Hackett traditionele Oegandese muziek gespeeld op lokale instrumenten als de amadinda, een meterslange mega-xylofoon die door meerdere muzikanten tegelijk wordt bespeeld, de ngindidi, een éénsnarige viool (opener
New Sunshine), de
endongo, een lokale harp, en natuurlijk de
enanga uit de bandnaam, een Oegandese citer, met westerse elektronica. Experimentele duik in het muzikale verleden van het
koninkrijk Boeganda.
www.ennangavision.bandcamp.com |
www.soundwayrecords.com
door | 4 September 2017 |
Plaatjes |
Na de release van zijn
Destiny album in 2007, zorgt
Far Out Recordings nu ook voor een heruitgave van
Viralata, het debuutalbum van componist, arrangeur en pianist
Antonio Adolfo uit 1979. Het album is een pareltje uit de hoogdagen van de Braziliaanse jazzfunk dat Adolfo zelf omschrijft als: "…a product of my hybrid musical influences that joins together flavours of
marchinhas de carnaval,
frevo, toada, classical,
baião, mp band jazz.". Opener
Cascavel werd een klassieker in de Londense jazz-dance scene van de jaren negentig van de vorige eeuw nadat Far Out baas Joe Davis een handvol exemplaren, die hij had teruggevonden in een tweedehandswinkeltje in São Paulo, verkocht aan deejays als Gilles Peterson en Patrick Forge. Het was ook het allerlaatste nummer dat gespeelde werd vooraleer de populaire Londense club
Plastic People voorgoed zijn deuren sloot in 2015. Als
Viralata wat doet denken aan
Azymuth's
Light As A Feather of
João Donato's
Quem É Quem, dan is dat waarschijnlijk geen toeval want achter de drie albums school de hand van dezelfde geluidstechnicus, Toniniho, ook wel eens de Braziliaanse
Rudy Van Gelder genoemd. Klassieker uit de Braziliaanse jazzfunk die zeker niet uit uw collectie mag ontbreken!
www.antonioadolfomusic.com |
www.faroutrecordings.com
door | 23 Augustus 2017 |
Plaatjes |
Aälma Dili (Romani voor "de ziel van de dwaas") is een kwartet uit Parijs (Emilio Castiello - vocals/viool/mandoline, Clément Oury - vocals/viool, Benoit Vincent - vocals/gitaar en Johnny Montreuil - vocals/bas) dat voor
Pour Une Poignée De Dinars, een knipoog naar
Sergio Leone's
Pour Une Poignée De Dollars (originele titel
Per Un Pugno Di Dollari of
A Fistful Of Dollars'), op een meer dan geslaagde manier de spaghettiwestern-sound van
Ennio Morricone mixen met invloeden uit de Balkan, Griekenland (
Mon Amour) en Spanje (
Mi Patria met de Franse flamencozangeres
Paloma Pradal op vocals). Aanstekelijke soundtrack voor een vreemde onbestaande Oost-Europese western!
www.aalmadili.com |
vladproductions.fr | www.xmd.nl
www.xmd.nl
door | 14 Augustus 2017 |
Plaatjes |
Het ngoni-spel van de Malinese griot
Makan Badjé Tounkara (zoon van Baba Sissoko) mag dan stukken traditioneler klinken dan dat van collega en landgenoot
Bassekou Kouyate, toch leverde ook Makan zijn bijdrage aan de innovatie van dit eeuwenoude instrument door met zeven in plaats van de reguliere vier snaren te spelen.
Daba, de titel van het album, verwijst naar een Afrikaanse handploeg die onontbeerlijk is in de Afrikaanse landbouw en is eigenlijk een bedankje aan alle Afrikaanse landbouwers die het continent van voedsel voorzien. In
Guésséré doet Makan hetzelfde voor de uitvinders van de ngoni. Een stuk actueler is
Océan, opgedragen aan de vele Afrikanen die het leven lieten op het water, en ook
San Sene gaat door op het migrantenthema, want is een oproep om terug te keren naar het thuisland. Oerdegelijk traditioneel Malinees griot-album.
www.budamusique.com |
www.xmd.nl
door | 3 Augustus 2017 |
Plaatjes |
Het is pas dankzij dit derde album dat wij eindelijk het genoegen kregen om kennis te maken met
The Bombay Royale. De naam mag dan eerder doen denken aan een luxehotel in
Mumbai, in feite betreft het hier een elfkoppige band uit
Melbourne rond vocalisten Parvyn Kaur Singh en Shaurov Bhattacharya (dochter van de religieuze
shabad zangeres Dya Singh) en bandleider Andy Williamson. Elk album wordt opgevat als de soundtrack van een vergeten Bollywoodfilm, waarbij The Bombay Royale retro
Bollywood vermengen met psycho-surf (titelnummer
Run Kitty Run), eighties electro-pop (
Zhooti Nain,
RoboBeez, dat ons wat deed denken aan de theme tune van
Doctor Who), disco (
Mera Nam Hai/Lucky) en woestijnrock, en Parvyn en Shaurov afwisselen tussen Hindi, Bengaals en Engels. Als ondergetekende, wat Aziatische Bollywood vibes wel kan smaken, is The Bombay Royale zeker uw ding!
www.thebombayroyale.com |
www.hopestreetrecordings.com
door | 26 Juli 2017 |
Plaatjes |
Voor
Damakase sloegen de Ethiopische
masenqo-speler Endris Hassen (
The Ex,
Ethiocolor,
The Nile Project…) en
kebero-speler Misale Legesse (Ethiocolor,
Addis Acoustic Project) de handen ineen met de Nieuw-Zeelandse bassist Cass Harsfall en de Frans-Amerikaanse gitarist Cory Seznec. De naam van de band verwijst naar een plant die in Ethiopië gebruikt wordt om gunfan (vrij vertaald "griep" of "een verkoudheid") te genezen. Het verklaart meteen ook de titel van dit langspelerdebuut, want
Gunfan Yellem! laat zich vertalen als: "Weg met die griep!". In de tracklist zes eigen nummers en twee covers (
Wuba, van de Eritrese componist Tewelde Redda, en
Mother's Love van de Ethiopische pianist Tsegue-Maryam Guebrou). Quasi volledig instrumentaal - titelnummer
Gunfan Yellem! is de grote uitzondering - tradi-modern Ethiopisch album met een snuifje westerse instrumentatie.
www.damakase.bandcamp.com |
www.xmd.nl
door | 20 Juli 2017 |
Plaatjes |
Voor het vierde deel van zijn Hidden Musics reeks trok Ian Brennan deze keer naar Rwanda waar hij kennismaakte met de
Abatwa of Batwa, één van een hele reeks pygmee-stammen die verspreid over het gebied van
de Grote Meren leven (de term
pygmee wordt als eerder pejoratief ervaren, maar er bestaat geen vervangwoord, zoals bij Eskimo's/Inuit bijvoorbeeld wel het geval is) en tegenwoordig helaas maar al te vaak een marginaal bestaan lijden. Gedwongen om hun eeuwenlange nomadenbestaan op te geven, leven veel Batwa tegenwoordig in door de overheid opgetrokken dorpen, waar, net als in veel van de indianenreservaten in de Verenigde Staten, depressie en alcoholmisbruik epidemische vormen aannemen. In de titel van het album stellen de Batwa zelf de pertinente vraag: "Why did we stop growing tall?". Alvast een deel van het antwoord daarop is dat in het verleden de grootste Batwa-vrouwen vaak ontvoerd werden door rivaliserende stammen. In de tracklist onder andere de 19-jarige rapster Rosine Nyiranshimiyimana (
Umwana W'umuhanda/The Child From The Streets), Emmanuel Hatungimana (
Rwanda Nziza/Beautiful Rwanda), moeder en zoon Ruth Nyiramfumukoye en Patrick Manishimine die beide de umudili, een instrument vergelijkbaar met de Braziliaanse berimbau, bespelen (
Umutesi/I'll Follow You Until You Kill Me) en het gehuwde duo Emmanuel Habumuremy en Ange Kamagaju (
Ihorere/Stop Crying Now). Naast het net genoemde instrument wordt ook de 11-snarige icyembe, een wat op een surfplank lijkend Rwandees snaarinstrument dat vaak even groot of zelfs groter is dan de Batwa-muzikant die het bespeelt, veelvuldig gebruikt. Alweer een mooi stukje etnografisch veldwerk.
www.glitterbeat.com |
www.xmd.nl
door | 20 Juli 2017 |
Plaatjes |
Zoals de naam van de band al aangeeft verenigt
Rocqawali het beste van Pakistaanse
qawwali en westerse rock. Vocalist Ejaz Sher Ali is bovendien van goeden huize, want de zoon van Ustad Sher Ali (na legende
Nusrat Fateh Ali Khan, één van de grootste namen in de Pakistaanse qawwali-scene).
Sufi Spirit werd in amper zeven dagen opgenomen in de
The Village Recording studio in Kopenhagen, waarbij de focus vooral op jammen en improviseren lag. In de islamitische soefi-traditie wordt muziek gezien als een poort naar het goddelijke; een spiritueel instrument om dichter bij god te komen. Vanuit dat perspectief worden strikte arrangementen of vastgelegde melodielijnen in de qawwali-traditie dan ook vermeden en kiest men eerder voor instinctieve improvisatie. Opener 'Ill Allah' is gebaseerd op een gedicht van
Dr. Allama Muhammad Iqbal, een dichter, filosoof en politicus die mee aan de wieg stond van de Tehrik-e-Pakistan of
Pakistan Movement (een politiek-religieuze beweging uit de eerste helft van de twintigste eeuw die streefde naar een aparte moslimstaat, wat uiteindelijk leidde tot de opsplitsing van India en Pakistan in 1947).
Ali Aakhi is een ode van Wajid Ali Khan aan
Hazrat Ali, de schoonzoon van de profeet Mohammed en de eerste imam in de sjiitische islam. Ook
Sabh Tun is van dezelfde auteur en verhaalt over de universaliteit van het goddelijke.
Dhamaal is dan weer van een wat andere orde, want is een interpretatie van de moderne versie van
Dama Dam Mast Qalander, een compositie van de meester van de Pakistaanse filmmuziek Ashiq Hussain. Geslaagde oriëntaals-occidentale kruisbestuiving.
www.rocqawali.com |
www.worldmusic.net
door | 12 Juli 2017 |
Plaatjes |
De leden van de Franse band
La Dinamitaaa (multi-instrumentalist, vocalist, DJ en producer Captain Cumbia, de Colombiaanse zangeres Eleonora, klezmer-klarinettist El Samuel en ex-Jim Murple Memorial bassist Monsieur Jonjon) omschrijven hun sound als cumbia fusion; een eclectische mix van cumbia met invloeden uit hip-hop (
Ramène Ta Ganesh,
Prende La Vela,
Que Calor), reggae/dub (
Playa Negra, onze persoonlijke favoriet op
¡Ay Ay Ay!) en de soundstracks van spaghettiwesterns (opener
¿Que Paso Capitan?, het trage
Long Way From Home). Het recept werkt hoogst aanstekelijk en debuutalbum
¡Ay Ay Ay! kon ons dan ook meteen overtuigen!
www.ladinamitaaa.wordpress.com |
www.vladproductions.fr
door | 8 Juli 2017 |
Plaatjes |
Een jaar na de release van
Elza Soares' alom bejubelde
The Woman At The End Of The World album, achtte Mais Um Discos de tijd rijp om ook een remixversie uit te brengen en daarvoor trommelde het label een resem internationale DJ's op. Een naam die zeker niet in het rijtje mocht ontbreken is
Gilles Peterson, die samen met Simbad Elza's
Pra Fuder opnieuw onder handen nam: "I played the album cut all 2016 and so needed a new version fort his summer! An honor to work once again with my queen of grimy samba.". Andere bijdragen werden onder andere geleverd door de Portugese
DJ Marfox (
Maria Da Vila Matilde) en Nidia Minaj (
Pra Fuder), iZem van
Soundway Records (
O Canal) en New Yorker
Laraaji (opener
Coração Do Mar), maar natuurlijk kunnen ook enkele Braziliaanse remixen niet ontbreken en die worden geleverd door
Omulu, die het titelnummer onder handen nam,
Marginal Men en
BadSista (
Firmeza?!) en Ricardo Dias Gomes (
Solto). Bij aankoop van dit remixalbum krijgt u er trouwens meteen ook de originele tien tracks bovenop!
www.maisumdiscos.com |
www.xmd.nl
door | 8 Juli 2017 |
Plaatjes |
De definitie van
creology (Nederlands: "creolistiek") is eigenlijk "de studie van Creoolse talen", maar op
Creology nemen de Kaapverdische
Carmen Souza en de Portugese bassist/componist
Theo Pascal de luisteraar eerder mee op een muzikale reis doorheen de geschiedenis van de creoolse muziek. Vertrekpunt zijn vroegere Portugese kolonies als
Kaapverdië,
Mozambique en
Angola, om vervolgens de Atlantische Oceaan over te steken en terecht te komen in Brazilië, Cuba en de Verenigde Staten (New Orleans). Een fascinerende ontdekkingsreis die u ritmes als
batuque,
funana,
semba, quilapanga en
marrabenta laat ontdekken, bijgebruid met een serieuze scheut jazz (
Upa Neguinho,
Pretty Eyes,
London Night,
Kem Ka Tem Cabeca…). Naast eigen nummers staan op
Creology ook drie covers:
Pretty Eyes van
Horace Silver, een naam die Souza steeds weer aanhaalt als één van haar grote inspiratiebronnen,
Upa Neguinho, origineel van de Braziliaanse zanger/componist
Edu Lobo, en
Homem Musica van de Portugees-Mozambikaanse
Orlanda Guilande.
www.carmensouza.com |
www.galileo-mc.de
door | 2 Juli 2017 |
Plaatjes |
Beetje vreemd dat we dit geweldige album van calypso-koningin
Calypso Rose vorig jaar gemist hebben, maar dat maken we hierbij alsnog goed. Calypso Rose, geboren Linda McCartha Monica Sandy-Lewis in Bethel, Tobago, is een levende legende in haar genre: in 1972 werd ze als eerste de titel "Calypso Queen" te veroveren en zes jaar later voegde ze daar bovendien ook nog eens een bekroning als "Calypso Monarch" (een titel die geen rekening houdt met het geslacht van de artiest en dus zowat gelijk staat aan keizer of keizerin van de calypso) aan toe. En dankzij de hernieuwde belangstelling voor calypso wordt met deze
Far From Home haar lange en succesvolle carrière nieuw leven ingeblazen. Producer van dit album was
Ivan Duran, met zijn
Stonetree Records label in het verleden ook al verantwoordelijk voor de heropleving van de Garifuna-muziek, en het gros van de nummers werden gepend door
Kobo Town frontman Drew Gonsalves. Het toeval wilde dan ook nog eens dat
Manu Chao net op het juiste moment ontspanning zocht in
Port-Of-Spain en uiteindelijk in drie nummers op het album te horen is. Maar
Far From Home is meer dan calypso alleen, want Calypso Rose waagt zich op dit album net zo goed aan soca (
Zoom Zoom Zoom), mento (
Trouble) en ska (titelnummer
Far From Home).
Op dinsdag 8 augustus staat Calypso Rose op de het podium van La Madeleine in het kader van het
Brussels Summer Festival.
www.calypso-rose.com |
www.stonetreerecords.com |
www.because.tv
