Zenobia - Halak Halak

In het spoor van Jdid, hun tweede release op het Crammed Discs label, lanceert Acid Arab met Acid Arab Records nu ook een eigen sublabel. Het Palestijnse duo Zenobia mag meteen de spits af bijten met deze Halak Halak. Zenobia zijn Nasser Halahlih en Isam Elias, de eerste een pionier wat betreft elektronische muziekproductie in Palestina, en de tweede een vingervlugge toetsenist met een achtergrond in Europese klassieke muziek. Samen produceren ze een mix van Levantijnse dabke, Arabische synth-pop en westerse electro. De naam Zenobia verwijst dan weer naar Septimia Zenobia, van 267 tot 272 de koningin van Palmyra (dat grote delen van het huidige Turkije, Syrië, Libanon, Palestina en Egypte omvatte), waarmee de bandleden verwijzen naar hun Levantijnse wortels. Albumtitel Halak Halak is dan weer straattaal voor "welkom, welkom". Halak Halak is de eerste langspeler van het duo, na Zenobia, een eerste 3 tracks tellende EP uit 2019, waarvan KSR KSR KSR ook hier in de tracklist terug te vinden is. Uitstekende aanvulling in de huidige Arabische keyboard-hype!



www.crammed.be

Etuk Ubong - Africa Today

Door Seun Kuti omschreven als: "One of the best things to come out of Lagos!", geldt trompettist Etuk Ubong als de nieuwe Nigeriaanse muziekrevelatie. Ubong werd geboren in Akwa Ibom, een staat in het zuiden van Nigeria, maar groeide op in Lagos waar hij zich vanaf zijn veertiende begon te bekwamen in het bespelen van de trompet, eerst aan het lokale Peter King College of Music, vervolgens aan de Muson School of Music, ook in Lagos, en tenslotte aan de Universiteit van Kaapstad in Zuid-Afrika. Op zijn zestiende kreeg Etuk al een aanbod om mee te spelen in de band van highlife-pionier en collega-trompettist Victor Olaiya, waarna nog samenwerkingen met reggae-gospel-artiest Buchi en afrobeatlegende Femi Kuti volgden. Met die laatste trad Etuk herhaaldelijk op in de New Afrika Shrine in Ikeja, wat hem ongetwijfeld de inspiratie gaf om zijn eigen locatie te openen die hij The Truth doopte en waar hij tegenwoordig tot driemaal toe per week optreedt.

Lees verder

Touki - Right Of Passage

Ondertussen meer dan tien jaar geleden leerden de Senegalese griot Amadou Diagne en de Frans-Amerikaanse singer-songwriter, troubadour en multi-instrumentalist Cory Seznec elkaar al buskend kennen in de straten van het Britse stadje Bath. Na die hartelijke ontmoeting in 2007 scheidden de wegen van beide muzikanten opnieuw, maar het lot liet hun paden elkaar toch weer kruisen en dat leidde nu uiteindelijk zelfs tot deze Right Of Passage, opgenomen onder de toepasselijke bandnaam Touki (Wolof voor "reis"). Ne enkele dagen repeteren in Parijs, trok het duo naar de Real World Studios in Wiltshire, waar in amper twee lange studiodagen 13 tracks werden opgenomen. De titel van het album verwijst naar de miljoenen ontheemden op zoek naar een beter bestaan, maar steeds botsend op grenzen en inderhaast opgetrokken muren (iets waar Amadou zelf over mee kan spreken), maar tegelijk ook naar het feit dat die odyssee onherroepelijk als een letterlijk overgangsritueel of "rite of passage" kan gelden. Los daarvan belicht de titel ook de muzikale reis die Amadou en Corey zowel samen als individueel al aflegden.

Lees verder

Chouk Bwa & The Ångströmers - Vodou Alé

Toen wij in 2015 kennismaakten met het zevenkoppige Haïtiaanse gezelschap uit Gonaïves dat één van de vaandeldragers is van de zogenaamde mizik rasin (een subgenre van de traditionele vodou-muziek waarin men ook elementen uit de Haïtiaanse folklore en rock-'n-roll begon te verwerken), heette de band nog voluit Chouk Bwa Libète, maar voor deze samenwerking met The Ångströmers werd dat dus ingekort tot Chouk Bwa (vrij vertaald: "wortel" of "stam"). De naam van The Ångströmers doet dan wellicht weer vermoeden dat het hier om Scandinaviërs gaat, maar het is gewoon de alias van Nicolas 'Ripit' Esterle en Frederic Alstadt, een Brusselse producer-duo dat graag experimenteert met elektronische muziek. Nicolas en Frederic leerden de leden van Chouk Bwa aanvankelijk kennen dankzij een introductie door de Belgische muzikant en manager Michel Wolteche ter gelegenheid van een concert in de Brusselse Ancienne Belgique in 2016. Geïntrigeerd door de muziek en cultuur die het Haïtiaanse gezelschap met veel passie uitdroeg, besloten The Ångströmers om zelf naar Haïti af te zakken om zich daar verder te verdiepen in de vodou-cultuur en een gezamenlijk concert te geven in het Institut Français in de hoofdstad Port-au-Prince. In 2018 vlogen de leden van Chouk Bwa dan opnieuw naar Brussel om er samen dit album op te nemen. Als voorproefje kregen we in 2019 al de single Electric Mambo, een nummer dat het collectief zelf omschreef als: "…future-leaning vodou dub… where rituals of the future can be heard leaking into the precisions of the past.", en nu is er dus deze 9 tracks tellende Vodou Alé, een langspeler waarop de Afro-Caribische polyritmiek van Chouk Bwa versmelt met de dubby elektronica van The Ångströmers.

Lees verder

O Aperto Da Saudade

We kennen Far Out Recordings nu al ettelijke jaren als een trouwe leverancier van heruitgaven van al dan niet vergeten Braziliaanse pareltjes en nieuw werk van artiesten als Marcos Valle, Nomade Orquestra, Sabrina Malheiros, Clara Moreno en natuurlijk Azymuth, maar in volle COVID-19 crisis komt het label nu uitzonderlijk aanzetten met O Aperto Da Saudade ("de greep van de saudade"), een compilatiealbum waarvoor samensteller Josh Tautz ging grasduinen in de ondertussen rijkgevulde archieven van het label en selecteerde uiteindelijk 15 tracks die allemaal de Portugese saudade ademen. Saudade is een term waarvoor in het Nederlands niet meteen een vertaling bestaat, maar die een mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde beschrijft, en in het Nederlands vaak vertaald wordt met heimwee, melancholie of weemoed; of zoals de Portugese auteur Manuel de Mello het vatte: "A pleasure you suffer, an ailment you enjoy.". Met deze compilatie probeert Far Out Recordings de term nu te vertalen door de muziek zelf te laten spreken. Traditioneel hing de saudade in de Braziliaanse muziek wat samen met bossa nova en samba, maar op 'O Aperto Da Saudade' is net zo goed psychedelische folk, sambajazz en MBT te horen in nummers die dateren uit de periode tussen 1965 en vandaag, van artiesten als Jose Mauro, Ana Mazzotti, Os Catedraticos, Azymuth of nog Victor Assiss Brasil, die liefhebbers van de releases van Far Out Recordings allerminst vreemd zullen zijn. We besluiten met de laatste twee regels uit de perstekst: "In times of loss and loneliness, recorded music has a magical power to lift the spirits, soothe the soul and serves as a great reminder that you are not alone.". Uitstekende compilatie om in deze donkere en soms zware tijden even heerlijk bij weg te dromen over een tijd die wellicht nooit meer weerkeert.

www.faroutrecordings.com

TootArd - Migrant Birds

Waren op voorganger Laissez Passer nog duidelijk invloeden uit de Toeareg-blues te horen, dan sloegen de broertjes Hasan en Rami Nakhleh voor opvolger Migrant Birds een heel andere richting in. Hasan legt uit: "After Laissez Passer, Rami and I started listening to different things, dance music and old disco. When we were little, we had compilations of 80s hits that we played over and over. We didn't know the artists, but we knew all the melodies and harmonies. A lot of that was dance music. Back then, our family had an Arabic synthesizer with the quarter-tones, called a PSR-62, Oriental Model that I loved to play as a kid. My family still has a similar one. I bought an Oriental and began messing around. That was how Migrant Birds was born.". We maken een tijdsprong naar 1980. Je zit in een disco, misschien wel in Beiroet, Cairo, of eender waar in het Midden-Oosten, gehypnotiseerd door de kleuren en de lichten, overweldigd door het geluid van drummachines en synthesizers. De sfeer is bedwelmend... maar die dagen zijn lang voorbij; misschien was het allemaal wel een droom?

Lees verder

Lightning Orchestra - Source And Deliver

Lightning Orchestra is een twaalfkoppig ensemble uit Atlanta, Georgia, rond multi-instrumentalist, vocalist en componist Travis Murphy, dat zichzelf graag omschrijft als "psychedelic bootyshakers". Met deze zes tracks tellende Source And Deliver presenteert het Orchestra nu zijn langspelerdebuut. Murphy vestigde zich in 2013 in Atlanta, na enkele omzwervingen door de Verenigde Staten. Na een korte kennismaking met de lokale muziekscene, waarbij vooral de wekelijkse jam in Elliott Street, een instituut in Atlanta dat al meer dan tien jaar gerund wordt door de wereldvermaarde bassist Kevin Scott, een grote rol speelde omdat hij daar het merendeel van zijn toekomstige bandleden tegen het lijf zou lopen, besloot Travis zijn eigen project op te zetten. Aanvankelijk beperkte het repertoire zich nog tot covers van funknummers uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, soulclassics en afrobeat, maar vanaf 2016 kwam daar ook eigen materiaal bij en na twee jaar hard labeur is het resultaat deze Source And Deliver.

Lees verder

Junglelyd - Junglelyd

De afgelopen jaren hebben we u met releases van artiesten en bands als La Yegros, Sonido Gallo Negro, Bareto en Cumbia All Stars al bewezen dat het cumbia-genre opnieuw springlevend is in Latijns-Amerika en Junglelyd, een formatie rond DJ Kenneth Rasmussen (die wij leerden kennen dankzij Queens And Kings, hun samenwerking met de Ghanese muzikant Atongo Zumba voor het African Connection project) introduceert nu ook zijn eigen versie in Denemarken. Deze titelloze album is een ware streling voor het oor geworden, met 11 tracks waarin Rasmussen steeds de perfecte balans weet te vinden tussen elektronische beats en analoge instrumenten.

Lees verder

islandman - Kaybola

islandman is niet het pseudoniem van één artiest, maar de naam van een Turks trio uit Istanboel onder leiding van multi-instrumentalist en producer Tolga Böyük. Böyük's muzikale reis begon al op zeer jonge leeftijd, want al op zijn zevende begon hij zich te bekwamen in het bespelen van de saz of baglama: "I think it's the signature sound of these lands. When I want to add a melody, I always refer back to saz, even if I'm playing synth or electric guitar.". Samen met percussionist Eralp Güven en gitarist Erdem Başer produceert Böyük een sound waarvoor het drietal enerzijds de mosterd haalde bij de Amerikaanse singer-songwriter eden ahbez die beschouwd wordt als één van de grondleggers van het exotica-genre, Turkse drum- en percussieveteranen als Can Kozlu of Okay Temiz en hun erfgenamen (BaBa ZuLa), maar waarin ze net zo goed invloeden uit hip-hop, afrobeat, klassieke Indische muziek, balearic beat, dub en meer verwerken.

Lees verder

Edikanfo - The Pace Setters

Het Duitse Out Here Records label nam ons nog maar net mee naar Ghana voor Alewa, het uitstekende debuut van neo-highlife ensemble Santrofi, en ook Glitterbeat Records trekt nu naar de West-Afrikaanse natie met deze heruitgave van 'The Pace Setters', een pareltje van een album van de formatie Edikanfo uit 1981. Het album verscheen destijds op het Londense E.G. Records en werd verrassend genoeg geproduceerd door Brian Eno die in die periode gefascineerd raakte door de sound van Fela Kuti en naar eigen zeggen op zoek was naar "a vision of a psychedelic Africa…". Edikanfo (de vertaling van albumtitel 'The Pace Setters') was een achtkoppige band onder de vleugels van Faisal Helwani, een charismatische impresario die opereerde vanuit de populaire Napoleon Club in Osu, een buitenwijk van Accra. Met debuutalbum The Pace Setters, waarop ze een mix serveerden van progressieve highlife, Afro-funk, disco en psychedelische jazzinvloeden, schoot Edikanfo meteen raak.

Lees verder

Jaakko Laitinen & Väärä Raha - Börek

Jaakko Laitinen & Väärä Raha hebben ondertussen al een viertal albums op hun actief waarop ze op een hoogst aanstekelijke manier Finse schlagers met Balkan-invloeden mixen. Börek, de titel van deze nieuwe langspeler en de benaming van een deeggerecht dat zijn oorsprong vindt in het Ottomaanse Rijk en nog steeds populair is van Bosnië tot in Turkije en alles wat daar tussen ligt, verwijzen de Finnen dan ook rechtstreeks naar de regio waar ze zo verzot op zijn. De rode draad door dit album lijkt deze keer reizen te zijn, van I Tåget Finns En Restaurangvagn, Zweeds voor "Er bevindt zich een restaurantwagen in de trein" en voor veel Finnen één van hun favoriete Zweedse uitdrukkingen omdat ze gelijkstaat met de belofte van avontuur en opwinding, over So-so, waarin drummer Janne Hast stelt dat de reis belangrijker is dan de bestemming, tot opener Kotimaka, over het verlangen naar huis dat na een poos toch weer de kop op steelt en zelfs het donkere Madonruokaa, waarin de dood symbool staat voor het ultieme thuiskomen. Koop snel een ticket en spring aan boord van deze feesttrein tussen Finland en de Balkan!

Lees verder

Santrofi - Alewa

Santrofi is een nieuw achtkoppig Ghanees highlife collectief opgericht door Kwashibu Area Band bassist Emmanuel Ofori, die met dit project de traditionele Ghanese highlife-traditie in al zijn vormen - van de snelle dance-gitaar highlife uit de jaren zeventig van de vorige eeuw over highlife funk tot de polyritmische beats die uiteindelijk de inspiratie zouden leveren voor wat later afrobeat werd - wil laten herleven. In de mythologie van de Akan is Santrofi een zeldzame vogel gekenmerkt door zijn felgekleurde vederpracht en vier vleugels. Volgens de legende was het dier zo uniek dat het verboden was erop te jagen. De vogel vangen zou dan weer voor veel ongeluk zorgen, maar als je hem in de natuur weet te spotten zijn geluk en weelde gegarandeerd.

Lees verder

Damily - Early Years: Madagascar Cassette Archives

Nadat ze in 2018 ook al verantwoordelijk waren voor de release van Valimbilo, het meest recente album van de Malagassische tsapiky-gitarist Damily, besloot het Zwitserse Les Disques Bongo Joe deze keer te gaan graven in het muzikale verleden van de man. Het resultaat is deze Early Years: Madagascar Cassette Archives, met daarop 6 nummers, zoals de titel al aangeeft, geremasterd van oude cassettebandjes van albums die Damily opnam tussen 1995 en 2002. Damily's versie van de tsapiky-sound wordt gekenmerkt door een verschroeiende drumbeat gespeeld op drumvellen vervaardigd uit zeboevellen, verbouwde elektrische gitaren, hoge stemmen en het gebruik van een hoop zelfgemaakt materiaal, en is typisch voor de streek rond Toliara in het zuidwesten van Madagaskar.

Lees verder

Fra Fra - Funeral Songs

Voor het volgende deel in hun Hidden Musics reeks trok Glitterbeat Records producer Ian Brennan deze keer naar het uiterste noorden van Ghana, het traditionele leefgebied van de Gurensi of Fare Fare, één van de talrijke etnische groepen in het land, om er hun begrafenisliederen vast te leggen. Het kan in deze tijden van anti-kolonialistisch sentiment wat vreemd overkomen, maar, zoals de bandnaam al aangeeft, verkiezen de leden van Fra Fra de koloniale benaming (een verbastering van "Ya fara-fara?" of "Hoe gaat het met je werk?") boven het politiek correcte Gurensi of Fare Fare. Omdat begrafenisliederen bij de Fra Fra meestal gezongen worden tijdens de processie, was studiowerk zeker geen optie en verzamelde Brennan het kwartet onder leiding van Small uiteindelijk op de terreinen van de School of Hygiene in Tamale, de hoofdstad van de Northern Region. Nog niet ontnuchterd van hun pito-consumptie van de avond ervoor (een soort bier gemaakt van gefermenteerde gierst of sorgo) verscheen het viertal 's morgens op het appel, doodleuk verklarend dat ze in benevelde toestand gewoon beter klonken!

Lees verder

Darawish - Madar

Darawish is een vijfkoppige Spaanse band uit Madrid met een multicultureel ledenbestand bestaande uit de Syrische oed-speler Hames Bitar, de Iraanse ney-, fluit-, tombakspeler en vocalist Kaveh Sarvarian, en de Spaanse muzikanten Pablo Hernandez Ramos - saxofoon, Luis Taberna - percussie en Fernando Leria - bas). Daarnaast zorgt de Syrische vocaliste Linda Al Ahmad nog voor een vrouwelijke toets in Huzam II (Shargawi) en de kippenvel bezorgende afsluiter Ya Weil, en hoort u de stem van de uit Tunesië afkomstige Larbi Sassi in El Rai De Bouazizi.

Lees verder

Melingo - Oasis

Ook voor deze Oasis kroop Melingo opnieuw in de huid van zijn linyera-alter ego en het album vormt zo het sluitstuk van het drieluik dat in 2014 begon met Linyera. Het album moet bovendien ook de aanzet vormen voor een audiovisuele kameropera over datzelfde linyera-personage. Op Oasis duiken deze keer ook een boel nevenpersonages op, steeds gestalte gegeven door een vocale gast. In opener El Oráculo duikt Enrique Symns op als het orakel, voor El Blues Rebétiko De 7 Vidas kroop Andres Calamaro in de huid van 7 Vidas ("zeven levens"), wordt de "cafisho cocoliche" ("Italiaanse pooier", scheldwoord gebruikt voor de Italiaanse migranten die zich eind negentiende en begin twintigste eeuw in Argentinië kwamen vestigen) in Camino Y Hablo Solo gestalte gegeven door de Italiaanse singer-songwriter Vinicio Caposella en belichaamt dichter Fernando Noy het kwade in Caminito Rebétiko.

Lees verder

JOLA - Hidden Gnawa Music In Brussels

Het is waarschijnlijk weinig geweten, maar de Belgische hoofdstad vormt de thuisbasis voor een veertigtal Marokkaanse gnawa-muzikanten die zich nu verenigden in het JOLA-project (het resultaat van het doctoraatswerk van musicologe Hélène Sechehaye in het kader van haar scriptie aan de Université Libre de Bruxelles en de Université Jean Monnet). In Marokkaans Arabisch staat jola voor "de ronde", een initiatierite in de tagnawit ("de weg van de Gnawa"), want hoewel elke leerling een opleiding bij een specifieke meester volgt, wordt zijn opleiding pas als voltooid beschouwd als hij alleen de ronde langs de Gnawa heeft afgelegd door van stad naar stad te reizen om er andere muzikanten te ontmoeten, andere technieken aan te leren, andere klankwerelden te ontdekken of andere manieren van denken. In de Brusselse context vertaalt zich dat in een samenkomst van jonge muzikanten met volleerde meesters, waarbij een accent uit Tanger zich vermengt met het dialect uit Fez of zelfs een "Maroxellois" gehoord kan worden (Mulay Brahim, Mulay Ahmad, beide nummers opgedragen aan Soefi-heiligen).

Lees verder

Tamikrest - Tamotaït

Laten we bij dit nieuwe Tamikrest album gewoon bij de titel beginnen: Tamotaït is Tamasheq voor "hoop op een positieve verandering", iets waar we na de hele COVID-19 pandemie en de recente wereldwijde golf van antiracistisch protest naar aanleiding van de gewelddadige dood van George Floyd tijdens een arrestatie door de politie van de Amerikaanse stad Minneapolis, duidelijk allemaal naar snakken. Zelf verwijzen de leden van Tamikrest met die titel echter vooral naar de situatie van de Toeareg zelf. De laatste jaren werd het noorden van Mali geplaagd door vooral Islamitisch fundamentalistisch geïnspireerd geweld en de Kel Tamasheq blijven dan ook dromen van Azawad, een eigen vredevolle Toearegnatie. Momenteel echter niet meer dan een verre droom, want de leden wonen en werken al sinds 2007 niet meer in Kidal, het stadje in het noordoosten van Mali waar het voor de band destijds allemaal begon.

Lees verder

Lolomis - Red Sonja

Zoals de titel al aangeeft liet het Franse kwartet Lolomis zich voor hun nieuwe langspeler, die ze zelf omschrijven als: "…een moderne en vrouwelijke danskroeg vol verfijnde dromers, ondeugende heldinnen, machtige sjamanen, onstuimige jonge vrouwen of doorwinterde verleidsters, die ons met hun kleine alledaagse levensverhalen vol grote emoties onderdompelen in een wereld van liefde, leven en dood.", inspireren door Red Sonja. Dat personage dook voor het eerst op in 'The Shadow Of The Vulture', een kortverhaal van de Amerikaanse schrijver Robert E. Howard uit 1934, maar werd in 1973 door Marvel Comics omgetoverd tot de schaars geklede fantasy-amazone die in 1985 op het grote doek vereeuwigd werd in de gelijknamige fantasyfilm met Brigitte Nielsen en Arnold Schwarzenegger in de hoofdrollen. Dat het op dit album om de kracht van de vrouw draait mag zeker geen twijfel leiden en wordt nog eens benadrukt door een afsluitend citaat uit de Aeneis van Vergilius achteraan in de liner notes: "De dux femini facti!", letterlijk vertaald: "De leider van de daad was een vrouw!", en doorheen de geschiedenis vaak gebruikt (onder andere door de Engelse vorstin Elizabeth I) als een slogan voor vrouwelijk leiderschap.

Lees verder

Trad.Attack! - Make Your Move

Make Your Move is de derde langspeler van het Letse trio Sandra Vabarna, Jalmar Vabarna en Tŏnu Tubli, die als Trad.Attack! al sinds 2013 Letse folk mixen met invloeden uit rock, metal en EDM; een sound die ondergetekende af en toe aan die van het Finse Värttinä deed denken. De introtekst in de liner notes bij dit album willen we u zeker niet onthouden want, hoewel de bandleden het ongetwijfeld anders bedoelden, lezen die regels als een waarschuwing tegen de momenteel wereldwijd heersende COVID-19 paniek: "Everything that stops dies… Hearts, thoughts, traditions… We know that people tend to repeat the same patterns, just because someone told them that this is "the right way", because someone gave them the evil-eye when they wanted to do something in their own unique way…".

Lees verder