Buena Vista Social Club in de AB

Het optreden van de Buena Vista Social Club in de AB was op 2 weken uitverkocht, maar natuurlijk waren we erbij. Hierbij, met enige vertraging, dan toch een verslag.

Wat er juist achter een benaming zit als Buena Vista Social Club presents GUAJIRO MIRABAL en CACHAÍTO LÓPEZ is een beetje dubieus. Met een beetje slechte wil kan je het interpreteren als een marketingtruc: van de 11 muzikanten op het podium waren trompettist Manuel "Guajiro" Mirabal en bassist Orlando "Cachaíto" López de enigen van de oorspronkelijke bezetting van de Buena Vista, zoals ze bijeengesprokkeld waren door Ry Cooder, en zoals ze ook in de gelijknamige kaskraker verschenen. Maar laten we het maar positief bezien: vele van die grote, bekende orkesten, van Zaiko Langa Langa tot Sierra Maestra, zijn een soort instituten: ze staan garant voor een typische sound, maar de bezetting zelf verandert regelmatig, als muzikanten die onder de veren van het orkest groot geworden zijn solo gaan, het voor bekeken houden, of plaats ruimen voor jong geweld. En het moet gezegd, de Buena Vista staat garant voor stomende son. Dat mochten we ook vrijdag aan de lijve ondervinden.

Desondanks is de sound over de jaren wel wat veranderd. Geen akoestische gitaar meer, ook geen tres. Maar niemand minder dan Manuel Galban, die we kennen van een ander Cubaans project van Ry Cooder, Mambo Sinuendo, nam de honneurs waar op elektrische gitaar. Verder de klassieke bezetting: zang, 4-koppige blazerssectie, 2 percussionisten, piano en de obligate achtergrondzangeres. Daaronder nog een stel bekende koppen uit de cubaanse muziekwereld: Jesús "Aguaje" Ramos op trombone en Roberto Fonseca op piano. Een speciale vermelding voor die laatste, die als jonge snaak de ambitieuze taak had om Ruben Gonzalez te vervangen, maar maar een paar van zijn talrijke solo's nodig had om het publiek omver te blazen. Geniaal, die kerel.

Wellicht onder impuls van Manuel Galban kregen we, naast son, danzon en cha cha cha ook eens portie mambo op ons bord. Tussendoor sneden ze ook de zoetere koek aan met een bolerito suave waarbij de zangeres, die het het merendeel van de tijd moest doen met de Güiro, stevig uit haar dak mocht gaan. De stroop vloeide tot het publiek helemaal aan elkaar hing . Pas in de bisnummers kregen we het klassieke Buena Vista werk. Ik gokte op Chan Chan (al was het maar als eerbetoon aan Compay Segundo), maar na een paar noten van het eerste bisnummer bleek dat ik eerloos verslagen was door Chloé die gokte op Dos Gardenias. Afsluiten gebeurde tenslotte met een uitgesponnen versie van El Cuarto de Tula.

reacties