Salim Jah Peter - Nature

Salim Jah PeterDe Nigerese Salim Jah Peter, die zich met recht en rede één van de veteranen uit de Afrikaanse reggaescene mag noemen, laat voor de eerste keer in ruim tien jaar weer van zich horen met deze Nature. Peter's muziekcarrière kwam eigenlijk pas echt in een stroomversnelling terecht toen hij zich in het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw in Ivoorkust vestigde en daar frontman werd van de lokale reggaeband Mystic Vibration. Maar Salim wilde meer, creëerde zijn eigen stijl, een mix van traditionele muziek uit Niger, blues en afrobeat die hij hayé hayé groove doopte, en richtte zijn eigen band Mystic Ténéré op. In 2004 vestigde Peter zich in Parijs waar hij zich verder op een solocarrière focust. In 2007 is er het solodebuut Les Vautours, dat enkel in Niger verdeeld wordt, twee jaar later gevolgd door Hold Up De Pouvoir dat in zijn thuisland meteen in de ban geslagen wordt. Pas na de staatsgreep in 2010 kan Salim eindelijk weer naar Niger afreizen.

En nu is er dus Nature, een uitstekend afro-reggae album waarvoor Salim gasten als Cheick Tidiane Seck, Mamani Keita, Winston McAnuff, Devi Reed en Lyricson wist te overtuigen. Hoogtepunten zijn titelnummer Nature, dat ondertussen al uitgroeide tot de hymne van Racines Profondes (een non-gouvernementele organisatie die zich als doel stelt om wars van religieuze of politieke overtuiging aan duurzame ontwikkeling probeert te doen en voornamelijk focust op ecologie, gezondheid en onderwijs), waarvan Peter tevens ambassadeur is, en Soborro, een duet met Cheick Tidiane Seck over malaria (let op de zoemende mug in het nummer), nog steeds in de top vijf van de belangrijkste doodsoorzaken in Afrika. Geen reggae, maar wel een aanrader, is Paris Life, over de lotgevallen van een illegaal in Parijs: "La vie à Paris est dur! Paris life, everything is money…", waarin Salim stelt dat de enige manier om de massale migratie vanuit Afrika tegen te gaan is dat het Westen eindelijk eens eerlijke prijzen gaat betalen voor de bodemrijkdommen en landbouwproducten die met tonnen uit het continent worden gehaald. Verassend is Indignation, niet zozeer vanwege het thema van het nummer, maar omdat het een ode is aan Stéphane Hessel (Berlijn, 20 oktober 1917 - Parijs, 27 februari 2013), diplomaat, ambassadeur, schrijver, voormalig strijder van het Franse verzet en overlever van de naziconcentratiekampen, en waarin ook flarden uit diens essay 'Neem het Niet!' ('Indignez-vous!') - waarin hij onder andere van leer trok over de groeiende ongelijkheid tussen arm en rijk, de wijze waarop Frankrijk omgaat met zijn illegale immigranten, het gebrek aan persvrijheid, de noodzaak het milieu te beschermen, het versterken van de Franse welvaartsstaat en de erbarmelijke situatie van het Palestijnse volk, maar ook opriep tot vreedzaam verzet - te horen zijn. Heerlijke West-Afrikaanse woestijnpop is dan weer Amaanaa, een liefdesduet met Mamani Keita dat Salim schreef als een ode aan zijn vrouw na de geboorte van hun tweeling. Stilistisch heel anders dan de rest van de tracks op Nature is Ateideibey Jungle, vrij vertaald: "had ik het geweten…" en een oproep aan de vaak verwende jongeren in de Nigerese hoofdstad om op hun eigen benen te leren staan in plaats van het gel van mama en papa uit te geven, in combinatie met Lyricson en, zoals de titel al aangeeft, reggae/dancehall meets jungle. Klassieke afro-roots en één van onze persoonlijke favorieten uit Nature is tenslotte Gam City, waarin Peter terugkijkt op zijn jeugd in Gamkallé, een stadsdeel van de Nigerese hoofdstad Niamey. Topper van een Afrikaans reggaealbum!



www.salimjahpeter.com | www.khanti.fr

reacties


Reactie
Je kan gebruik maken van Emoticons en Textile-opmaak.
Naam E-mail (wordt niet gepubliceerd) Website (optioneel)
spamquiz: Wat zijn de eerste twee letters van tropicalidad.be?