Refugees For Refugees - Amina
Met Amina zorgt het Belgisch-internationale muzikale vluchtelingenproject Refugees For Refugees voor een opvolger voor hun in 2016 verschenen debuut Amerli. Met dit tweede album wil het van twintig tot een tiental muzikanten afgeslankte ensemble vooral focussen op wederopbouw en een nieuwe adem vinden na de ontworteling, en de nummers op Amina klinken dan ook een stuk opgewekter dan de vaak melancholische en nostalgische tracks op Amerli. Titelnummer Amina/Ganou Manaleleh werd geschreven door de Afghaanse dombura-speler Mohammad Aman Yusufi en beschrijft de scheiding van zijn geliefde, die hij noodgedwongen moest achterlaten in zijn thuisland. Ondertussen is het nummer met z'n weemoedige tekst binnen de band echter uitgegroeid tot een symbool van vriendschap en feestelijke samenwerking en Fakhr Madallal, zoon van de legendarische Syrische zanger Sabri Madallal, roept in het tweede deel van het nummer dan ook op om samen te zingen, de percussie boven te halen en te dansen. Het instrumentale Indo-Pakistaans getinte Punarjanm is Hindi voor "reincarnatie", een titel die voor de muzikanten van Refugees For Refugees perfect symboliseert hoe ze zich in een totaal nieuwe context heruitvonden en Tales Of The Mountain is dan weer een medley van opgewekte Tibetaanse volksliedjes die vaak gezongen worden door de nomaden in het Tibetaanse hooggebergte bij het hoeden van hun vee.
Voor After The Dust lieten sarod-speler Asad Qizilbash en doholla-speler Simon Leloux zich beïnvloeden door de hartverscheurende beelden van Omran Daqneesh, het vijfjarige Syrische jongetje dat bebloed en onder het stof voor zich uit zat te staren na een aanval op zijn wijk in Aleppo in 2016. Hier en daar duikt toch nog een meer melancholische noot op in de tracklist. Voorbeelden zijn Shuq ("ik mis je"), een compositie van de Iraakse qanûn-speler Souhad Najem uit 2003, de periode van de Tweede Golfoorlog, die hij gescheiden van zijn familie, eenzaam en in angst in ballingschap in Tunesië doorbracht, en Rose Gate of "Bab Alward" is dan weer de naam van één van de negen poorten van Aleppo, die meer dan een eeuw geleden werd verwoest. Oed-speler Tareq Alsayed Yahya schreef het nummer in 2010 aan de vooravond van de Syrische revolutie, en het staat nu dan ook symbool voor de verloren grandeur van de stad en haar lange en rijke geschiedenis. Zeer gelijkaardig is trouwens Wasla Qudud Bayati, een Syrische traditional uit Aleppo. Refugees For Refugees blijft muziek maken met een lach en een traan waarin alle leden hun ei kwijt kunnen en op uitmuntende wijze een Indo-Pakistaanse raga met een Tibetaans lied linken, een Arabische suite met een populair Hazari lied uit Afghanistan laten dialogeren of een lied uit de Himalaya verrijken met oosterse percussie. Ook deze keer gaat een deel van de opbrengsten van het album naar een goed doel en dat werd Cinemaximiliaan, een platform met en door nieuwkomers in België, begonnen in een geïmproviseerd kamp in het Maximiliaan Park in Brussel met dagelijkse filmvertoningen en al snel uitgegroeid tot een uitgebreid netwerk van vrijwilligers, waaronder veel nieuwkomers die samen letterlijk de dag en de nacht verlichten!
De uitverkochte albumvoorstelling op 16 februari in de Ancienne Belgique hebt u al gemist, maar u kan Refugees For Refugees nog live aan het werk zien op 9 maart in de Handelsbeurs in Gent, op 13 maart in het C-Mine Cultuurcentrum in Genk, of nog op 28 maart in de Stadsschouwburg van Brugge.
www.muziekpublique.be | www.xmd.nl