Baco & Urban Plant - Rocking My Roots
Neen, deze Baco Mourchid is niet de eigenaar van Baco Records (dat zijn tot nader order de jongens van de Franse reggaeband Danakil), maar wel een naar Frankrijk geëmigreerde vertegenwoordiger van de Mahorese muziekcultuur. Mayotte is een Frans overzees departement dat behoort tot de eilandgroep van de Comoren en tussen Madagaskar en Mozambique ligt. De naam Baco klonk ons verdacht bekend in de oren en blijkbaar kruisten onze muzikale paden zich al eerder, want in 2010 recenseerden we nog Kinky Station, het debuutalbum van Baco Hiriz Band, het toenmalige reggaeproject van de man. Met dit ambitieuze drieluik keert Baco echter terug naar zijn Mahorese wortels waar de muziek gedomineerd wordt door de ritmes op de goma-trommels (meestal een combinatie van de fumba, waarop vaak wordt gesoleerd, de msindriyo, de basdrum, en de dori, die voor de begeleiding zorgt). Baco ontwikkelde ondertussen een eigen sound die hij zelf r'n'g doopte: "R" voor reggae, rap en rock, allemaal invloeden die in zijn muziek terug te vinden zijn, en "G" voor de al vermelde goma-trommels.
Op het eerste schijfje werden de meer traditionele Mahorese composities verzameld (opener Kwale verwijst naar een site op Mayotte die tot in 1947 dienst deed als toevluchtsoord voor dwangarbeiders op het eiland die hun lot probeerden te ontvluchten, Mdru Wa Gomma is dan weer een ode aan de traditionele danstradities op het eiland en inhoudelijk gelijkaardig is Sada, waarin Baco verhaalt over de tijd dat de Mahorezen nog samenkwamen om zich over te geven aan de spiritualiteit van sacrale voorouderlijke gezangen), terwijl op de tweede de meer cross-overachtige tunes gebundeld werden, nummers geïnspireerd door samenwerkingen met onder andere Keziah Jones, Hanifah Walidah van Brooklyn Funk Essentials of rapper Earl Blaize (La Paix Ou L'Epée, een verwijzing naar de Bijbelpassage uit Mattheüs 10:34, waarin Jezus opmerkt: "Denk niet dat ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard."; een nummer waarin Baco de talrijke westerse "vredesmissies" op de korrel neemt omdat die steeds met geweld worden afgedwongen). Afsluiten doet Baco, die op de drie schijfjes voortdurend afwisselt tussen Engels, Frans en het lokale Shimaore, met een live-opname, opgenomen in 2014 op Mayotte.
Dit album is ook een wake-up call... voor de zich steeds verder doorzettende betonnering van onze natuurlijke leefomgeving (Désolé Les Enfants), voor de talrijke gewapende conflicten die Afrika in hun greep blijven houden omwille van geld- en machtshonger (Fighting The Violence In Me), en meer algemeen de menselijke stommiteiten die zich maar blijven herhalen (Bwana, Mafu). En als u tenslotte voor de vinyleditie van deze release kiest, krijgt u er bovendien ook nog eens een boekje met alle lyrics van de nummers en geïllustreerd met afbeeldingen die steeds weer op een andere manier de mens en zijn spirituele relatie met zijn omgeving weergeven, en een strip met tekeningen van Christophe Pittet die zich afspeelt in een oude beschaving waarin hoofdpersonage Raza doorheen tijd en ruimte onze wereld ontdekt dankzij een muzikaal hemellichaam dat uit de lucht komt gevallen. Uitstekend drieluik waaraan duidelijk met veel liefde gewerkt is en dat een mooie inkijk geeft in de minder bekende muziekcultuur van Mayotte!
www.baco-music.com