Mano Mundo 2008 - zondag

Dag twee van het door de weergoden gezegende lentefestival in Boom. Net zoals de eerste festivaldag her­bergde De Schorre op zondag wederom aanzienlijke hoeveelheden kleurrijke festivalgangers. Ondanks de overdaad aan workshops, fleurige hebbe­dingen, kruidige spijzen, exotische sapjes, fanfares & acrobaten allerhande kozen we ook op de zondagseditie van Mano Mundo resoluut voor de muziek. We stonden dan ook met bijzonder veel plezier in de bloedhete frontstage en zagen de gevarieerde line-up vlak voor onze neus (en lens) de revue passeren — men volge mijn stoffig spoor.

Door wat vertraging aan onze kant moesten we helaas passen voor de openers Kasbar en Mira. Voor de lichtvoetige salsa van La Sonora Cubana onder leiding van chansonier Marka waren we wél op tijd. Een charmante & zonnige openingsact die ondanks de hitte meerdere salseros uit hun comfortable horizontale positie kreeg. Hoewel Yasmine op het wereldsolidariteitspodium niet zo direct ons ding was, was het concept van Murga Armada dat wél. Een Murga is een Argentijnse straatfanfare met muzikanten, dansers en acrobaten in bonte kostuums. Murga Armada verzamelt de crème van de binnenlandse wereldmuzikanten (we herkenden onder de schmink inderdaad enkele kornuiten van de Internationals en Antwerp Gipsy-Ska Orkestra), met guest appearences van Axl Peleman, Pieter Embrechts en als klap op de vuurpijl Bruno "Sergent" Garcia, die samen met de bonte bezetting enkele van zijn smakelijkste hits te berde bracht. Een bijzonder amuzante en uitermate feestelijke set die samen met de Antwerpse Murga's tot een soort circus escaleerde — zeker toen Axl de halve wei vriendelijk op het podium uitnodigde.

Ook op zondag viel er niet al te veel wereldmuziek te rapen op het wereld­solidariteits­podium, tot we een oude bekende in de line-up ontdekten: de Weense deerne Fatima Spar en haar Freedom Fries, de afsluiter van Cameleon festival in 2006. De lieftallige maar minstens even pittige madam zwierde vrolijk door haar opzwepende set doorspekt met swing jazz & gipsy brass. Een uiterst fijn weerzien. Op het hoofd­podium stond ondertussen ex-Starflammer Baloji klaar. Met de release Hotal Impala kondigde deze Belgisch-Congolese rapper officieel zijn solo-carrière aan. Het Frans leent zich uitstekend voor rap, en de man kan best wel wat rhymes droppen maar het was toch vooral het soukous uitstapje in zijn set die mij inpalmde. De sympathieke Leki kletste niet enkel de concerten aan elkaar, op het wereld­solidariteits­podium mocht ze ook haar eigen r&b-achtig ding doen — de slimmerikken onder u hebben vermoedelijk al door dat dát niet direct onze dada was.

Zap Mama programmeren op moeder­dag als slot­concert van Mano Mundo met "vrouwen van de wereld" als één van de centrale thema's, kan qua symboliek tellen. Alles viel mooi in zijn plooi. Marie Daulne, stem-goochelares en full-time schoon madam was een van de eersten die ons land van de exotische Afrikaanse klanken deed proeven. Na een kleine twintig jaar doet ze dat — geflankeerd door twee charmante diva's die eveneens onderlegd zijn in de vocale kunsten — met een aanstekelijk joie de vivre. Eind vorig jaar miste haar set in de Handels­beurs wat pit, wat we van haar performance op de vijftiende Mano Mundo allerminst kunnen zeggen. Met funky baslijnen, a capella intermezzo's, ge-beatbox, spectaculaire choreografie en zelfs een heuse afrobeat groove bleven de dames samen met hun straffe backing band tot op het einde boeien. Een gedroomde afsluiter.

[ Mano Mundo 2008 coverage op tropicalidad.be | zaterdag | zondag ]

reacties