Salif Keita - M'Bemba
Iemand die Pieter vergat te vermelden, is Salif Keita. In het WMCE jaaroverzicht staat zijn M'Bemba op nummer 25, en in de charts van deze maand, op 3. De plaat kwam enkele maanden geleden uit bij EmArcy (die we onder meer kennen van Amadou et Mariam, Paco de Lucia, Jorge Ben Jor en een hele reeks andere groten), en werd gevolgd door een aantal zeer gesmaakte concerten in België. Net als in 2003 voor Moffou, is ook deze plaat genomineerd voor de BBC world music Awards. Hoog tijd dus voor een review.
Van Salif Keita moet je geen grote verrassingen verwachten. Hij heeft in het verleden zowat overal rondgezworven: met de legedarische Super Rail Band, les Ambassadeurs du Motel (waar we Amadou ook nog terug konden vinden), en later solo langs Abidjan, Parijs, ... Hij experimenteerde met Son cubano, chanson, jazz en funk en speelde samen met Santana, saxofonist Wayne Shorter, om er maar een paar te noemen. Maar sinds Moffou zit hij gebeiteld in zijn Malinese roots, in de vorm van semi-akoestische, afgewerkte en intense Mali Blues.
Met Toumani Diabaté aan de kora (die we kennen van de samenwerking met Ali farka Touré), Mama Sissoko op de traditionele n'goni en zijn pleegzussen Maimouna, Salimata and Diarra Keita op de achtergrond maakt hij er een familiefeestje van. Met z'n allen hebben ze zich geïnstalleerd in Keita's nieuwe muziekstudio in Bamako. Te midden van de geesten van zijn griot-voorvaderen, met de crème van de Malinese muziekscène, en Keita's 45 jaar ervaring kon dat natuurlijk niet mislukken. Het resultaat is dan ook een opgewekte, bloedmooie en intense plaat, maar oordeel gerust zelf: Bobo, Kamoukie, Ladji, M'Bemba. Mijn favoriet is het schitterende tweeluik Laban.
