Fatoumata Diawara - Fatou
Door een bijna ongelooflijke samenloop van omstandigheden heeft Fatoumata Diawara ondanks haar jonge leeftijd al mogen proeven van zowel de wereld van de dans (in de traditionele dansgroep van haar vader) als die van de film (een wereld waarin ze werd geïntroduceerd door haar tante) en natuurlijk de muziek (Jean-Louis Courcoult, directeur bij de befaamde Franse theatergroep Royal de Luxe — zeker niet onbekend bij fans van de Zomer van Antwerpen — hoorde haar op een dag toevallig backstage zingen). Haar eerste stappen in de muziekwereld zette ze nog als backing vocaliste bij onder andere Dee Dee Bridgewater en Oumou Sangaré en het was die laatste die haar tenslotte dat uiterst belangrijke zetje gaf richting een eigen album op het prestigieuze World Circuit label.
Het langverwachte debuut Fatou is er nu eindelijk, maar een album vol klassieke Malinese muziek is het zeker niet geworden; Fatoumata Diawara is eerder het genre jonge singer-songwriter zoals Rokia Traoré of Dobet Gnahoré. Fatou klinkt fris, soms funky (Bakonoba) en Fatoumata is niet te bedeesd om heikele thema's aan te snijden. Sowa gaat over de traditie die financieel minder gegoede ouders toelaat hun kinderen af te staan aan een familielid; iets wat Fatoumata trouwens aan den lijve mocht ondervinden aangezien ze zelf naar haar tante gestuurd werd, Moussou laat een streepje Afrikaans feminisme doorschemeren en natuurlijk de verminkende praktijk van de vrouwenbesnijdenis (Boloko). Maar de nummers op Fatou gaan vooral over de moeilijkheden die een jong Malinees meisje ondervindt wanneer ze gewoon zichzelf wil zijn (Sonkolon, Alama, Bissa) en natuurlijk kan ook een ode aan haar muzikale moeder, Oumou Sangaré, niet ontbreken (Makoun Oumou). Wij voorspellen Fatoumata Diawara alvast een zeer zonnige toekomst!
www.worldcircuit.co.uk