Zita Swoon Group: Wait For Me @ AB

Dat Stef Kamil Carlens en zijn companen van Zita Swoon Group nieuwe horizonten wilden verkennen was al een tijdje duidelijk, maar met de release van Wait for me (Crammed Discs) hebben ze on­mis­ken­baar hun eerste sporen verdiend. Samen met twee door­ge­win­ter­de griots uit Burkina-Faso wisten ze een reeks sterke, en bij momen­ten aardig beklijvende songs te smeden. Afgelopen weekend stelde Zita Swoon Group hun nagelnieuw album twee maal voor — vrijdagavond in Antwerpen in een uitverkocht Zuiderpershuis en zondagavond in dé Brusselse concerttempel, de Anciènne Belgique. Gezien hun recente (en ook minder recente) passage in het Zuiderpershuis onder de noemer "memorabel" werd geplaatst gingen we zelf eens poolshoogte nemen in Brussel.

Op zondagavond geen voorprogramma en zo kan Zita Swoon Group op een werkende-medemens-vriende­lijk uur van wal steken. Een timide Stef Kamil opende de set met twee rustige, instrumentale nummers waarna Awa Demé met het innemende Sababu de rol als frontman(vrouw) meer en meer overnam van Stef Kamil. De bijna integraal akoestische bezetting klonk piek­fijn uitgebalanceerd en ook de nummers zelf waren tot in het detail uitgewerkt. Niets werd aan het toeval overgelaten — op dat vlak haalde de Westerse insteek duidelijk de bovenhand. Het stemgeluid van Awa klonk live een stuk heser en intenser dan op plaat terwijl de balafon van Mamadou Diabaté Kibié iets minder prominent aanwezig was. Desalniettemin had Mamdou op balafon van niemand lessen te krijgen en ontpopte hij zich als de sympathieke sidekick van Stef die bij elke songtitel om uitleg vroeg.

Mochten de heren en dames van Zita Swoon Group in het begin nog wat met de handrem op vertrokken zijn, dan was daar tegen het einde van de set nog weinig van te merken. Sterke songs als Taara, Nisóndiya alsook het rock-waardige Ko Bénna Waati deden het vuur oplaaien en werkte aanstekelijk op Awa's dansspieren; heerlijk kabbelende songs als Taamala Fisa zorgden dan weer voor afwisseling. Mamadou opende de bisnummers met een niet onaardige balafon-solo — voor velen in de goed gevulde AB zaal was het instrument (alsook de muzikant) een ware openbaring. Met een energetische outro zette Stef Kamil en de zijnen een punt achter een geslaagde live symbiose van Westerse en Afrikaanse blues.

reacties