Interview met Boban Markovic @ Couleur Café
Zoon Marko kregen we al eerder te spreken, maar het spreekt vanzelf dat we ook trompetlegende Boban Markovic zelf eens voor onze microfoon wilden krijgen. De afgelopen editie van Couleur Café presenteerde zich als de ideale gelegenheid!
Boban, tegenwoordig sta je algemeen bekend als een van de zo niet de beste trompettist uit de Balkan, maar herinner je je nog wanneer je voor het eerst de trompet aan je lippen zette?
Boban Markovic: "Ik ben al op zeer jonge leeftijd beginnen spelen. Ik denk dat ik vijf of zes jaar oud geweest moet zijn en voor mij was de trompet dan ook niet meer dan mijn favoriete stuk speelgoed. Ik had destijds dan ook geen idee dat ik zoveel jaren later nog altijd met hetzelfde stuk speelgoed zou spelen! (lacht)"
Als de dingen net iets anders hadden uitgepakt, was Boban Markovic nu wellicht een bekend voetballer geweest.
Boban Markovic: "Tja, ik bleek toch al snel een veel minder getalenteerde voetballer dan een trompettist te zijn. Tegenwoordig stel ik me dan ook tevreden met het volgen van mijn favoriete club Rode Ster Belgrado. (lacht)"
Veel van je titels — 'Golden Trumpet', 'First Trumpet en 'Best Orchestra' — werden je toegekend op het Dragačevski Sabor festival in het Servische Guča.
Boban Markovic: "De eerste keer dat ik de 'Golden Trumpet' won was in 1988 en het festival was toen nog een heel lokaal en traditioneel evenement. Ik heb die prijs voor het laatst gewonnen in 2001 en het viel me toen vooral op hoezeer het festival gegroeid was. Tegenwoordig is het een evenement met internationale uitstraling dat mensen van over de hele wereld aantrekt. Het is natuurlijk ook een pak commerciëler geworden, maar zo gaat dat nu eenmaal en het is dankzij Dragačevski Sabor dat ik nu bekendsta als ambassadeur van de Balkan-trompet."
Je hebt al verschillende keren samengewerkt met filmregisseur Emir Kusturica. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Boban Markovic: "Ik heb Emir voor het eerst ontmoet ergens begin jaren negentig toen hij me vroeg om de soundtrack voor Arizona Dream te verzorgen. Eigenlijk was het Goran Bregovic die ons aan elkaar heeft voorgesteld en na al die jaren zijn we zowel zakenpartners als vrienden geworden."
In het westen wordt muziek uit Oost-Europa vaak op één hoop gegooid en zigeunermuziek of Balkan-beats genoemd. Kan je daarmee leven?
Boban Markovic: "Ik houd persoonlijk niet zo van dat soort veralgemeningen. Natuurlijk besef ik maar al te goed dat het voor de platenmaatschappijen een stuk gemakkelijker is als ze doen uitschijnen dat al die muziek uit hetzelfde vaatje komt. De muziek die ik speel is typisch voor de regio waar ik vandaan kom, maar ik ben natuurlijk blijven evolueren en zo zijn meer en meer invloeden mijn muziek ingeslopen. Ik kan me dan ook inbeelden dat het niet altijd even duidelijk is wat waar thuishoort."
Voor Brotherhood Of Brass heb je samengewerkt met een aantal Joodse klezmermuzikanten.
Boban Markovic: "Als je muziek maakt op een zeker niveau en je hebt het geluk om te kunnen samenwerken met collega’s die ook op dat niveau spelen, is het gemakkelijk om overeenkomsten te vinden. Als je een bepaald genre benaderd vanuit een totaal nieuwe invalshoek, dan is het resultaat vaak verrassend en dat is precies wat er met Brotherhood Of Brass gebeurd is."
Op het Duitse Piranha label is zopas en Best Of compilatie van je vroege werk verschenen. Een dergelijke compilatie markeert vaak het einde van een bepaalde periode of geeft een nieuwe carrièrewending aan.
Boban Markovic: "Die compilatie was niet echt mijn idee (het album werd samengesteld door Balkan Beats deejay Robert Soko, red.). Dat album was beter al enkele jaren eerder verschenen, want de muziek die wij tegenwoordig spelen verschilt toch danig van de tracks die je op ‘Golden Horns’ zult vinden. Ik kijk altijd vooruit, ben steeds op zoek naar nieuwe dingen en we zijn dan ook al volop aan een nieuw album bezig!"
Boban Markovic: "Ik ben al op zeer jonge leeftijd beginnen spelen. Ik denk dat ik vijf of zes jaar oud geweest moet zijn en voor mij was de trompet dan ook niet meer dan mijn favoriete stuk speelgoed. Ik had destijds dan ook geen idee dat ik zoveel jaren later nog altijd met hetzelfde stuk speelgoed zou spelen! (lacht)"
Als de dingen net iets anders hadden uitgepakt, was Boban Markovic nu wellicht een bekend voetballer geweest.
Boban Markovic: "Tja, ik bleek toch al snel een veel minder getalenteerde voetballer dan een trompettist te zijn. Tegenwoordig stel ik me dan ook tevreden met het volgen van mijn favoriete club Rode Ster Belgrado. (lacht)"
Veel van je titels — 'Golden Trumpet', 'First Trumpet en 'Best Orchestra' — werden je toegekend op het Dragačevski Sabor festival in het Servische Guča.
Boban Markovic: "De eerste keer dat ik de 'Golden Trumpet' won was in 1988 en het festival was toen nog een heel lokaal en traditioneel evenement. Ik heb die prijs voor het laatst gewonnen in 2001 en het viel me toen vooral op hoezeer het festival gegroeid was. Tegenwoordig is het een evenement met internationale uitstraling dat mensen van over de hele wereld aantrekt. Het is natuurlijk ook een pak commerciëler geworden, maar zo gaat dat nu eenmaal en het is dankzij Dragačevski Sabor dat ik nu bekendsta als ambassadeur van de Balkan-trompet."
Je hebt al verschillende keren samengewerkt met filmregisseur Emir Kusturica. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Boban Markovic: "Ik heb Emir voor het eerst ontmoet ergens begin jaren negentig toen hij me vroeg om de soundtrack voor Arizona Dream te verzorgen. Eigenlijk was het Goran Bregovic die ons aan elkaar heeft voorgesteld en na al die jaren zijn we zowel zakenpartners als vrienden geworden."
In het westen wordt muziek uit Oost-Europa vaak op één hoop gegooid en zigeunermuziek of Balkan-beats genoemd. Kan je daarmee leven?
Boban Markovic: "Ik houd persoonlijk niet zo van dat soort veralgemeningen. Natuurlijk besef ik maar al te goed dat het voor de platenmaatschappijen een stuk gemakkelijker is als ze doen uitschijnen dat al die muziek uit hetzelfde vaatje komt. De muziek die ik speel is typisch voor de regio waar ik vandaan kom, maar ik ben natuurlijk blijven evolueren en zo zijn meer en meer invloeden mijn muziek ingeslopen. Ik kan me dan ook inbeelden dat het niet altijd even duidelijk is wat waar thuishoort."
Voor Brotherhood Of Brass heb je samengewerkt met een aantal Joodse klezmermuzikanten.
Boban Markovic: "Als je muziek maakt op een zeker niveau en je hebt het geluk om te kunnen samenwerken met collega’s die ook op dat niveau spelen, is het gemakkelijk om overeenkomsten te vinden. Als je een bepaald genre benaderd vanuit een totaal nieuwe invalshoek, dan is het resultaat vaak verrassend en dat is precies wat er met Brotherhood Of Brass gebeurd is."
Op het Duitse Piranha label is zopas en Best Of compilatie van je vroege werk verschenen. Een dergelijke compilatie markeert vaak het einde van een bepaalde periode of geeft een nieuwe carrièrewending aan.
Boban Markovic: "Die compilatie was niet echt mijn idee (het album werd samengesteld door Balkan Beats deejay Robert Soko, red.). Dat album was beter al enkele jaren eerder verschenen, want de muziek die wij tegenwoordig spelen verschilt toch danig van de tracks die je op ‘Golden Horns’ zult vinden. Ik kijk altijd vooruit, ben steeds op zoek naar nieuwe dingen en we zijn dan ook al volop aan een nieuw album bezig!"