Interview met Flavia Coelho @ Sfinks Mixed
De Braziliaanse Parisienne Flavia Coelho was voor ondergetekende één van de muzikale ontdekkingen van 2012 en we waren dan ook maar al te blij dat ze na haar set op Sfinks Mixed even voor onze microfoon wilde plaatsnemen.
Flavia, persoonlijk heb ik jouw stem leren kennen via het The Revenge album van Tom Fire. Hoe is die samenwerking precies tot stand gekomen?
Flavia Coelho: "Tom Fire heeft mij eigenlijk ontdekt via MySpace…"
Ah, dat is vrij verrassend, want er wordt tegenwoordig vaak gezegd dat het hele MySpace netwerk zo dood als een pier is.
Flavia Coelho: "(lacht) Ja, dat klopt wel. In feite was het een kennis van Tom die hem op mijn profiel heeft gewezen en hem aanmaande om eens naar die te gekke griet op MySpace te luisteren. Je hoort inderdaad vaak zeggen dat MySpace passé is, maar ik kan daar alleen maar op zeggen dat ik zelf nog regelmatig berichten ontvang via dat kanaal. Tom heeft mij een bericht gestuurd en enkele dagen later hebben we dat nummer (Mina De Niteroi, red.) al opgenomen."
Je woont en werkt tegenwoordig in Parijs, maar je wortels liggen in Brazilië.
Flavia Coelho: "Juist, ik ben geboren in Rio de Janeiro, maar ik ben opgegroeid in het noordoosten van Brazilië, in de staten Ceará en Maranhão."
Was je al met muziek bezig voor je naar Europa kwam?
Flavia Coelho: "Absoluut, ja. Ik ben al vanaf mijn veertiende met muziek bezig en heb al een heel parcours achter de rug bij verschillende groepjes die uiteenlopende genres speelden, gaande van forró, pagode, rock en blues tot jazz. Op een bepaald moment wilde ik echter mijn eigen weg zoeken en zo ben ik uiteindelijk in Europa terechtgekomen."
En vanwaar de keuze voor Parijs, voor Frankrijk?
Flavia Coelho: "Ik was al een keertje eerder in Parijs geweest in 2002 met een bandje waar ik destijds deel van uitmaakte. Ik heb toen twee weken in de Franse hoofdstad doorgebracht en kwam terecht middenin een gigantisch muzikaal mierennest. Ik ging zowat elke avond ergens een concertje meepikken en heb me toen voorgenomen dat als ik ooit een soloalbum zou opnemen, ik terug zou komen naar deze stad met haar bruisende mix van nationaliteiten en culturen."
Voor je albumdebuut creëerde je een nieuwe mix van Jamaicaanse en Braziliaanse klanken, de bossamuffin. Waarom heb je niet simpelweg voor Braziliaanse ritmes gekozen?
Flavia Coelho: "Omdat ik een jonge vrouw ben die misschien wel uit de traditionele muziektraditie kom, maar zelf naar heel uiteenlopende genres luistert. Ik houd evenveel van Joao Gilberto als van Dr. Dre, ik luister graag naar Caetano Veloso, maar ben even goed wild van raggamuffin. Op mijn debuut wilde ik vooral de muziek horen waar ik ook zelf gek van ben. Ik ben niet aan dit album begonnen met de idee om iets nieuws uit te vinden; ik zou eerder zeggen dat de muziek op Bossamuffin vrij spontaan ontstaan is. Een van de redenen waarom ik Brazilië verlaten heb is net omdat mijn muzikale horizonten wilde verbreden. Als je op zoek gaat naar de wortels van de Braziliaanse muziek zal je snel tot de conclusie komen dat het een mengeling is van invloeden uit de vier windstreken en dat is exact wat Bossamuffin eigenlijk ook geworden is."
Misschien moeten we daarbij ook even de namen vermelden van Bika Bika Pierre en Victor Vagh, twee muzikanten waarmee je voor Bossamuffin hebt samengewerkt.
Flavia Coelho: "Bika Bika Pierre was de eerste muzikant waar ik mee beginnen samenspelen ben toen ik in Parijs arriveerde. In het begin traden we op waar we maar konden, gaande van kleine cafés tot metrostations. Bika komt uit Kameroen en hij heeft mij echt ingewijd in de Afrikaanse muziek. Om eerlijk te zijn herkende ik mijzelf wel in die muziek, want veel van die ritmes komen ook terug in de Braziliaanse muziek. Toen we net aan de nummers voor het album begonnen waren, zijn we Victor Vagh tegen het lijf gelopen. Hij heeft een studio in Parijs en vond de muziek waar wij mee bezig waren tegelijk geriskeerd en vernieuwend en hij besloot dan ook al snel om mee in ons avontuur te stappen."
Hoe groot is de kans dat je volgende album compleet anders zal klinken?
Flavia Coelho: "Muziek is één van die dingen waar eigenlijk geen limieten aan zitten. Muzikanten die zichzelf toch grenzen opleggen, hebben er eigenlijk niks van begrepen. Bovendien is het muzikale publiek hier in Europa zeer nieuwsgierig van aard en dol op invloeden uit andere culturen. Mijn muziek zal blijven evolueren zolang ik blijf reizen en nieuwe mensen ontmoeten. Ik heb helemaal geen zin om mezelf in een bepaald hokje te laten steken, maar de basis van mijn muziek zullen steeds de Braziliaanse ritmes blijven."
Wat zijn binnen het reggaegenre de artiesten die je het meest beïnvloed hebben?
Flavia Coelho: "Oh, dat zijn er heel wat, gaande van Barrington Levy over Abyssinians tot Bob Marley natuurlijk. In de staat Maranhão in Brazilië is er een grote reggae-scene. Mijn moeder komt daar vandaan en ik heb er veel tijd doorgebracht als kind; het voelt voor mij dan ook volstrekt natuurlijk aan om invloeden uit de reggae te verwerken in mijn muziek. Ik ben geboren in een favela en kom dus uit een achtergesteld milieu en dat zijn toch precies het soort onderwerpen waar het in de reggaemuziek allemaal om draait!"
Flavia Coelho: "Tom Fire heeft mij eigenlijk ontdekt via MySpace…"
Ah, dat is vrij verrassend, want er wordt tegenwoordig vaak gezegd dat het hele MySpace netwerk zo dood als een pier is.
Flavia Coelho: "(lacht) Ja, dat klopt wel. In feite was het een kennis van Tom die hem op mijn profiel heeft gewezen en hem aanmaande om eens naar die te gekke griet op MySpace te luisteren. Je hoort inderdaad vaak zeggen dat MySpace passé is, maar ik kan daar alleen maar op zeggen dat ik zelf nog regelmatig berichten ontvang via dat kanaal. Tom heeft mij een bericht gestuurd en enkele dagen later hebben we dat nummer (Mina De Niteroi, red.) al opgenomen."
Je woont en werkt tegenwoordig in Parijs, maar je wortels liggen in Brazilië.
Flavia Coelho: "Juist, ik ben geboren in Rio de Janeiro, maar ik ben opgegroeid in het noordoosten van Brazilië, in de staten Ceará en Maranhão."
Was je al met muziek bezig voor je naar Europa kwam?
Flavia Coelho: "Absoluut, ja. Ik ben al vanaf mijn veertiende met muziek bezig en heb al een heel parcours achter de rug bij verschillende groepjes die uiteenlopende genres speelden, gaande van forró, pagode, rock en blues tot jazz. Op een bepaald moment wilde ik echter mijn eigen weg zoeken en zo ben ik uiteindelijk in Europa terechtgekomen."
En vanwaar de keuze voor Parijs, voor Frankrijk?
Flavia Coelho: "Ik was al een keertje eerder in Parijs geweest in 2002 met een bandje waar ik destijds deel van uitmaakte. Ik heb toen twee weken in de Franse hoofdstad doorgebracht en kwam terecht middenin een gigantisch muzikaal mierennest. Ik ging zowat elke avond ergens een concertje meepikken en heb me toen voorgenomen dat als ik ooit een soloalbum zou opnemen, ik terug zou komen naar deze stad met haar bruisende mix van nationaliteiten en culturen."
Voor je albumdebuut creëerde je een nieuwe mix van Jamaicaanse en Braziliaanse klanken, de bossamuffin. Waarom heb je niet simpelweg voor Braziliaanse ritmes gekozen?
Flavia Coelho: "Omdat ik een jonge vrouw ben die misschien wel uit de traditionele muziektraditie kom, maar zelf naar heel uiteenlopende genres luistert. Ik houd evenveel van Joao Gilberto als van Dr. Dre, ik luister graag naar Caetano Veloso, maar ben even goed wild van raggamuffin. Op mijn debuut wilde ik vooral de muziek horen waar ik ook zelf gek van ben. Ik ben niet aan dit album begonnen met de idee om iets nieuws uit te vinden; ik zou eerder zeggen dat de muziek op Bossamuffin vrij spontaan ontstaan is. Een van de redenen waarom ik Brazilië verlaten heb is net omdat mijn muzikale horizonten wilde verbreden. Als je op zoek gaat naar de wortels van de Braziliaanse muziek zal je snel tot de conclusie komen dat het een mengeling is van invloeden uit de vier windstreken en dat is exact wat Bossamuffin eigenlijk ook geworden is."
Misschien moeten we daarbij ook even de namen vermelden van Bika Bika Pierre en Victor Vagh, twee muzikanten waarmee je voor Bossamuffin hebt samengewerkt.
Flavia Coelho: "Bika Bika Pierre was de eerste muzikant waar ik mee beginnen samenspelen ben toen ik in Parijs arriveerde. In het begin traden we op waar we maar konden, gaande van kleine cafés tot metrostations. Bika komt uit Kameroen en hij heeft mij echt ingewijd in de Afrikaanse muziek. Om eerlijk te zijn herkende ik mijzelf wel in die muziek, want veel van die ritmes komen ook terug in de Braziliaanse muziek. Toen we net aan de nummers voor het album begonnen waren, zijn we Victor Vagh tegen het lijf gelopen. Hij heeft een studio in Parijs en vond de muziek waar wij mee bezig waren tegelijk geriskeerd en vernieuwend en hij besloot dan ook al snel om mee in ons avontuur te stappen."
Hoe groot is de kans dat je volgende album compleet anders zal klinken?
Flavia Coelho: "Muziek is één van die dingen waar eigenlijk geen limieten aan zitten. Muzikanten die zichzelf toch grenzen opleggen, hebben er eigenlijk niks van begrepen. Bovendien is het muzikale publiek hier in Europa zeer nieuwsgierig van aard en dol op invloeden uit andere culturen. Mijn muziek zal blijven evolueren zolang ik blijf reizen en nieuwe mensen ontmoeten. Ik heb helemaal geen zin om mezelf in een bepaald hokje te laten steken, maar de basis van mijn muziek zullen steeds de Braziliaanse ritmes blijven."
Wat zijn binnen het reggaegenre de artiesten die je het meest beïnvloed hebben?
Flavia Coelho: "Oh, dat zijn er heel wat, gaande van Barrington Levy over Abyssinians tot Bob Marley natuurlijk. In de staat Maranhão in Brazilië is er een grote reggae-scene. Mijn moeder komt daar vandaan en ik heb er veel tijd doorgebracht als kind; het voelt voor mij dan ook volstrekt natuurlijk aan om invloeden uit de reggae te verwerken in mijn muziek. Ik ben geboren in een favela en kom dus uit een achtergesteld milieu en dat zijn toch precies het soort onderwerpen waar het in de reggaemuziek allemaal om draait!"