WOMEX 2014 - Dag 1
Dankzij onze vliegende reporter Charles kunnen we u dit jaar ook voor het eerst een verslag van de gerenommeerde wereldmuziekbeurs WOMEX voorschotelen. Zet u schrap voor drie dagen van concerten in Santiago de Compostella!WOMEX is het absolute trefpunt voor alles wat van ver of dichtbij met wereldmuziek te maken heeft. De beurs vindt elk jaar weer op een andere locatie plaats en dit jaar was het bekende bedevaartsoord Santiago de Compostella het toneel voor drie dagen van concerten, filmvertoningen, conferences en wat meer.
De muzikanten van Madeeh blijken een hoop traditionele instrumenten meegebracht te hebben. De pratuokng, een vijfsnarige citer uit bamboe en meteen ook het centrale instrument in de traditie van de Bidayuh, wordt bespeeld door Arthur Borman 'Bai Kis' Kanying, de leider van de band. Hij wordt op zijn beurt geflankeerd door twee muzikanten die percussieritmes spelen op de gaduok, een bamboe trommel, en een tweede pratuokng-speler. Het repertoire van Madeeh is repetitief en brengt de luisteraar langzaam maar zeker in trance.
We laten de Indonesische wouden achter ons om ons over te geven aan de muziek van de Italiaanse gitarist Paolo Angeli. De man werd onderricht door de Sardeense meestergitarist Giovanni Scam en bespeelt hier een hybride instrument, ergens tussen een akoestische gitaar en een cello aangevuld met percussie-elementen, dat ondergetekende wat doet denken aan de gitaren die we Pat Metheny wel eens hebben zien gebruiken. De muziek van Angeli is een mix van elementen uit de traditionele Sardeense muziektraditie en genres als free jazz, minimal pop en neo-folk.
We wisselen opnieuw van continent voor Guayo Cedeno & Coco Bar, een gezelschap uit Honduras. De band blijkt haar inspiratie verrassend genoeg te putten uit de surfmuziek van de jaren zestig van de vorige eeuw zoals die onder andere vereeuwigd werd door Dick Dale, al moet gezegd dat het gitaarspel van Guayo genuanceerder en minder krachtig klinkt. De band heeft trouwens nog een verrassing in petto, want ze worden hier op WOMEX uitzonderlijk bijgestaan door Aurelio Martinez. Naarmate het concert vordert zijn er ook meer en meer Latijns-Amerikaanse invloeden te horen en de vijfenveertig die voor het optreden werden uitgetrokken blijken dan ook nauwelijks te volstaan om het volledige potentieel van deze band in te schatten.
Het Engelse Spiro zou bij de aandachtige lezers van deze pagina's een belletje moeten doen rinkelen. Het kwartet (viool, accordeon, gitaar en mandoline) dat in zijn muziek onder andere verwijst naar het oeuvre van Steve Reich, Philip Glass en andere exponenten uit de hedendaagse klassieke muziek, neemt ons mee op een instrumentale reis waarbij ze de traditionele folk in een hedendaags jasje stoppen.
We besluiten onze eerste dag op WOMEX af te sluiten met een thuismatch. Het Belgisch-Colombiaanse La Chiva Gantiva zou lezers van tropicalidad.be ondertussen genoegzaam bekend moeten zijn. Hoewel het Theatre Stage waar La Chiva Gantiva hier vanavond optreedt eigenlijk vooral geschikt lijkt voor klassieke concerten (zittend publiek!), vliegt de band er al van in het begin stevig in en het duurt dan ook niet lang vooraleer de eerste toeschouwers uit hun stoelen recht springen om enthousiast mee te dansen. Natalia Gantiva, de percussioniste van de band, die bij ondergetekende ongewild herinneringen oproept aan Sheila E, zorgt voor een eerste hoogtepunt als ze bewijst ook de traditionele Colombiaanse dansen meester te zijn. In de setlist herkennen wij onder andere Amamar, Pelao, Le Pecosa, El Chenche, Pa Que Gozen, Apretao en El Valor en ook hier op WOMEX zorgen de Afro-Colombiaanse ritmes van La Chiva Gantiva weer voor een gezonde dosis adrenaline die zowel het lichaam als de geest op scherp zet.
Onze eerste dag op WOMEX belooft alvast het beste voor morgen en overmorgen!