'Midden In Mali' met Salif Keita @ CC De Warande
Het Turnhoutse cultuurhuis De Warande baadt nog tot half januari in Malinese sferen met een hele hoop workshops, lezingen, concerten en een dubbeltentoonstelling. Wij waren er voor u bij tijdens de openingsavond op 11 november en zagen naast twee mooie maar sobere tentoonstellingen ook een grandioos semi-akoestisch concert van de Malinese meester Salif Keita.
Maar eerst even terug naar die dubbeltentoonstelling… Voor de centrale tentoonstelling waarin de bogolan, een handgeweven Malinese katoenen stof die gekleurd wordt met gefermenteerde modder, centraal staat werkte De Warande samen met gereputeerde musea als Le Musée du Quai Branly in Parijs en het Tropenmuseum in Amsterdam. Daarnaast zijn er ook nog een reeks portretten van fotograaf Sebastian Schutyser, gaande van bedelaars over dorpshoofden tot beroemdheden als Ali Farka Touré en Boubacar Traore, te zien, waarvoor de fotograaf zich liet inspireren door het werk van de Malinese fotograaf Seydou Keita.
Maar www.tropicalidad.be blijft tot nader order een muziekblog en we moeten het dus dringend over het concert van Salif Keita gaan hebben. De Malinese grootmeester deed Turnhout aan in het kader van zijn Acoustic Tour en dus kregen we allemaal semi-akoestische versies van nummers uit zijn uitgebreide oeuvre te horen, wat het niet altijd gemakkelijk maakte om ze te herkennen.
Salif opent heel sober: enkel begeleid door twee backing-vocalisten en zijn eigen gitaar brengt hij Folon. Daarna vervoegt ook de rest van de muzikanten (n'goni, gitaar, kora en percussie) het drietal op het podium, maar het zal een gezeten concert blijven tot ergens ver in de tweede helft.
Het voorbije decennium bracht Keita met Moffou, M'Bemba en La Différence, drie akoestische albums uit waarop hij naast een aantal nieuwe nummers ook een hoop van zijn oude hits opnieuw onder handen nam. De Acoustic Tour mag gelden als de live-apotheose van dit muzikale drieluik en het grootste deel van de nummers uit het eerste deel van het concert (Folon, Gaffou, M'Bemba, Tu Vas Me Manquer) in De Warande komt dan ook uit voorvernoemde albums.
Wij missen bij die "gezeten" nummers toch enigszins de dynamiek die we anders in een concert van Keita aantroffen, maar als klassieker Mandjou wordt ingezet komt er voor de eerste keer beweging op het podium als kora-speler Mamadou Diabaté van zijn krukje komt om een heerlijke solo te berde te brengen. Zijn voorbeeld wordt gevolgd door gitarist Ousmane Kouyaté. Salif steekt zijn muzikanten dankbaar wat bankbiljetten toe en dat voorbeeld wordt even later ook gevolgd door een aantal fans in het publiek. Het is voor Salif meteen ook het sein om het publiek tot dansen aan te sporen.
Met nummers als Tonton, Lerou Lerou en Mana Mani, krijgen we een hoofdstukje Ambassadeurs du Motel de Bamako, de Malinese supergroep waarvan Salif deel uitmaakte voor hij zich op zijn solocarrière stortte. Daarna volgt het onvermijdelijke Tekere, en als Keita dan ook nog eens de daad bij het woord voegt en eigenhandig toeschouwers uit het publiek gaat halen om hem te vervoegen op het podium, breekt het feestje in De Warande pas echt los.
Wij zagen een topconcert dat het provinciale karakter van De Warande ruimschoots oversteeg!