Interview met Orkesta Mendoza @ De Casino
Op 21 mei aanstaande staat Orkesta Mendoza samen met La Negra Albina, La Chiva Gantiva en Systema Solar in de AB, voor wat ongetwijfeld een stomend Latijns-Amerikaans feestje gaat worden. Als opwarmertje alvast dit gesprek dat wij met Orkesta Mendoza bandleider Sergio Mendoza hadden tijdens hun vorige passage in ons land.
Sergio, het verhaal van Orkesta Mendoza begon eigenlijk met een deelname aan de Great Cover Up concertenreeks.
Sergio Mendoza (vocals, piano, gitaar): "Klopt, dat is eigenlijk een benefiet voor de Musicians Health Alliance in Tucson. Zij vragen deelnemers om een twintig minuten durende set met covers van een bepaalde artiest of band voor te bereiden. Wij hadden voor het repertoire van Perez Prado, een Cubaanse bandleider uit de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw en een echte legende uit de mambomuziek, gekozen. Tijdens eerdere edities waren dat Buddy Holly en Paul McCartney & Wings. Het stopt echter niet bij hun muziek; tijdens die twintig minuten moet je trachten om de artiest die je hebt uitgekozen zo goed mogelijk te benaderen en daar komen zelfs kostuums bij kijken! (lacht)Toen wij onze Perez Prado set brachten hadden we het geluk dat een aantal lokale concertpromotoren inde zaal waren en ook Joey Burns van Calexico zag ons die dag aan het werk en nodigde ons vervolgens uit om een aantal shows voor hen te openen."
Het bleef echter niet bij openen voor Calexico, want ondertussen ben jij zowat een vast bandlid geworden.
Sergio Mendoza: "Ik speel nu net iets minder dan tien jaar bij Calexico, achter de piano, op accordeon en op de vihuela, de kleine Mexicaanse gitaar - en begon met hen te toeren na de release van 'Algiers' in 2012. Tijdens de opnames voor hun laatste album, 'Edge Of The Sun', kreeg ik de kans om nauw samen te werken met John en Joey en in de liner notes wordt ik dan ook vermeld als coproducent. Daarnaast heb ik hen ook voorgesteld aan tal van Mexicaanse en Zuid-Amerikaanse muzikanten en dat heeft al enkele vruchtbare collaboraties opgeleverd."
Als we debuutalbum 'Mambo Mexicano!' vergelijken met '¡Vamos a Guarachar!', dan lijkt de sound van Orkesta Mendoza een serieuze transformatie te hebben ondergaan. Tussen beide release gaapte een stilte van zowat vier jaar. Was dat omdat je het te druk had met je bezigheden bij Calexico of net omdat je de sound van Orkesta Mendoza verder wilde ontwikkelen?
Sergio Mendoza: "Ons debuutalbum, 'Mambo Mexicano!', verscheen in 2012, en na de release ben ik onmiddellijk beginnen toeren met DeVotchKa, een band uit Denver. Die tour werd dan weer gevolgd door een tournee met Calexico. Daarnaast heb ik ook nog een hoop productiewerk gedaan dat mij aangeboden werd door Camilo Lara, een vriend van mij uit Mexico-City en ook de man achter Mexican Institute of Sound. Ik had mijn handen dus meer dan vol! (lacht)"
Zoals ik net al zei is de sound van Orkesta Mendoza al serieus geëvolueerd.
Sergio Mendoza: "Het werk dat ik met de al genoemde bands gedaan heb, heeft in ieder geval een serieuze invloed gehad op die evolutie. Voor Mexican Institute of Sound, wat in essentie een elektronisch muziekproject is, samplet Camilo veel oude cumbia en mambo platen en wat wij doen met Orkesta Mendoza is bijna net het omgekeerde: wij spelen cumbia en mambo in een bigband setting en voegen daar wat elektro aan toe. Op het nieuwe album is dat elektronische aspect een stuk meer op de voorgrond gekomen en dat is zeker iets dat in in de toekomst nog verder zou willen uitdiepen."
Je haalde de mosterd voor Orkesta Mendoza onder andere bij figuren als Ramon Ayala en Chico Che.
Sergio Mendoza: "Ik ben opgegroeid in Nogales, Mexico, en de muziek van die heren was de soundtrack van mijn kinderjaren. Ramon Ayala is een begenadigd accordeonist en Chico Che is mijn absolute idool wat cumbia betreft. Er zijn natuurlijk verschillende cumbia-stijlen: je hebt de Colombiaanse cumbia, die wellicht het bekendst is, dan is er ook nog de Peruviaanse versie ook wel bekend als chicha, maar ik heb altijd een boontje gehad voor de Mexicaanse variant en in dat subgenre is Chico Che zonder twijfel één van de allergrootsten. Hoewel ik in mijn carrière al heel wat muziekstijlen gespeeld heb, blijft dat de muziek die me nog steeds het nauwst aan het hart ligt."
Welke rol vervult de cumbia in de Mexicaanse maatschappij? Ik stel de vraag omdat ik het genre op mijn reizen door Mexico altijd in de lokale lijnbussen hoorde.
Sergio Mendoza: "Het was lange tijd de muziek van de onderklasse, de soundtrack van de arme barrios en zoals je net zelf al vermeldde, muziek die je op de bus of in de taxi hoorde. Bands als Mexican Institute of Sound en Chicha Libre hebben echter voor een heropleving van het genre gezorgd en een heel ander publiek aangetrokken. Tegenwoordig is cumbia zowat het hipste wat je in Mexico zult vinden."
Je groeide op in de zogenaamde frontera streek, de grensstreek die zich aan beide zijden van de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten uitstrekt. Hoewel dat gebied geografisch en cultureel veel overeenkomsten kent, kunnen beide delen politiek en sociaal gezien haast niet meer van elkaar verschillen; de grens oversteken is bijna vergelijkbaar met van de ene beschaving naar de andere reizen. Hoe kijk jij tegen die opdeling aan?
Sergio Mendoza: "Al die dingen die je net noemde vormen je persoonlijkheid natuurlijk. In 2010 vaardigde Arizona de Arizona Senate Bill 1070 uit, een wet die er op neer kwam dat de politie plots het recht had om iedereen met een Latino/Hispanic uiterlijk staande te houden om een persoonscontrole uit te voeren. Als reactie daarop heeft Zack de la Rocha van Rage Against The Machine toen Sound Strike in het leven geroepen, een organisatie die artiesten opriep om Arizona te boycotten zolang de Arizona Senate Bill 1070 van kracht bleef. Hij kreeg al snel steun van artiesten als Los Lobos, Lila Downs, Ozomatli en Los Tigres del Norte. Maar aan de andere kant had je dan weer Manu Chao en Mexican Institute of Sound die speciaal in Phoenix kwamen spelen om zo hun steun uit te spreken aan de mensen die dagelijks met de gevolgen van de Arizona Senate Bill 1070 geconfronteerd werden. Een aantal lokale bands als Calexico en Orkesta Mendoza startten een met Viva Arizona een tegenbeweging voor Sound Strike, met als doel om andere bands te overtuigen om Arizona niet te boycotten omdat de boycot van Sound Strike enkel de fans van die betreffende bands trof. Al die gebeurtenissen hebben onze muziek natuurlijk ook beïnvloed en op '¡Vamos A Guarachar!' staan dan ook een aantal politiek geladen tracks."
Wat is het verschil tussen Orkesta Mendoza in de normale bezetting en de XL-versie?
Sergio Mendoza: "Normaal gesproken toeren we met een zeven- of achtkoppige band en als we gevraagd worden om één van onze XL shows te spelen nodigen we meestal nog een aantal lokale muzikanten uit. Op die manier blijven onze kosten toch enigszins binnen de perken en kunnen we onze fans toch laten ervaren hoe het er bij onze shows aan toe gaat als we een thuismatch in Tucson spelen."
Sergio Mendoza (vocals, piano, gitaar): "Klopt, dat is eigenlijk een benefiet voor de Musicians Health Alliance in Tucson. Zij vragen deelnemers om een twintig minuten durende set met covers van een bepaalde artiest of band voor te bereiden. Wij hadden voor het repertoire van Perez Prado, een Cubaanse bandleider uit de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw en een echte legende uit de mambomuziek, gekozen. Tijdens eerdere edities waren dat Buddy Holly en Paul McCartney & Wings. Het stopt echter niet bij hun muziek; tijdens die twintig minuten moet je trachten om de artiest die je hebt uitgekozen zo goed mogelijk te benaderen en daar komen zelfs kostuums bij kijken! (lacht)Toen wij onze Perez Prado set brachten hadden we het geluk dat een aantal lokale concertpromotoren inde zaal waren en ook Joey Burns van Calexico zag ons die dag aan het werk en nodigde ons vervolgens uit om een aantal shows voor hen te openen."
Het bleef echter niet bij openen voor Calexico, want ondertussen ben jij zowat een vast bandlid geworden.
Sergio Mendoza: "Ik speel nu net iets minder dan tien jaar bij Calexico, achter de piano, op accordeon en op de vihuela, de kleine Mexicaanse gitaar - en begon met hen te toeren na de release van 'Algiers' in 2012. Tijdens de opnames voor hun laatste album, 'Edge Of The Sun', kreeg ik de kans om nauw samen te werken met John en Joey en in de liner notes wordt ik dan ook vermeld als coproducent. Daarnaast heb ik hen ook voorgesteld aan tal van Mexicaanse en Zuid-Amerikaanse muzikanten en dat heeft al enkele vruchtbare collaboraties opgeleverd."
Als we debuutalbum 'Mambo Mexicano!' vergelijken met '¡Vamos a Guarachar!', dan lijkt de sound van Orkesta Mendoza een serieuze transformatie te hebben ondergaan. Tussen beide release gaapte een stilte van zowat vier jaar. Was dat omdat je het te druk had met je bezigheden bij Calexico of net omdat je de sound van Orkesta Mendoza verder wilde ontwikkelen?
Sergio Mendoza: "Ons debuutalbum, 'Mambo Mexicano!', verscheen in 2012, en na de release ben ik onmiddellijk beginnen toeren met DeVotchKa, een band uit Denver. Die tour werd dan weer gevolgd door een tournee met Calexico. Daarnaast heb ik ook nog een hoop productiewerk gedaan dat mij aangeboden werd door Camilo Lara, een vriend van mij uit Mexico-City en ook de man achter Mexican Institute of Sound. Ik had mijn handen dus meer dan vol! (lacht)"
Zoals ik net al zei is de sound van Orkesta Mendoza al serieus geëvolueerd.
Sergio Mendoza: "Het werk dat ik met de al genoemde bands gedaan heb, heeft in ieder geval een serieuze invloed gehad op die evolutie. Voor Mexican Institute of Sound, wat in essentie een elektronisch muziekproject is, samplet Camilo veel oude cumbia en mambo platen en wat wij doen met Orkesta Mendoza is bijna net het omgekeerde: wij spelen cumbia en mambo in een bigband setting en voegen daar wat elektro aan toe. Op het nieuwe album is dat elektronische aspect een stuk meer op de voorgrond gekomen en dat is zeker iets dat in in de toekomst nog verder zou willen uitdiepen."
Je haalde de mosterd voor Orkesta Mendoza onder andere bij figuren als Ramon Ayala en Chico Che.
Sergio Mendoza: "Ik ben opgegroeid in Nogales, Mexico, en de muziek van die heren was de soundtrack van mijn kinderjaren. Ramon Ayala is een begenadigd accordeonist en Chico Che is mijn absolute idool wat cumbia betreft. Er zijn natuurlijk verschillende cumbia-stijlen: je hebt de Colombiaanse cumbia, die wellicht het bekendst is, dan is er ook nog de Peruviaanse versie ook wel bekend als chicha, maar ik heb altijd een boontje gehad voor de Mexicaanse variant en in dat subgenre is Chico Che zonder twijfel één van de allergrootsten. Hoewel ik in mijn carrière al heel wat muziekstijlen gespeeld heb, blijft dat de muziek die me nog steeds het nauwst aan het hart ligt."
Welke rol vervult de cumbia in de Mexicaanse maatschappij? Ik stel de vraag omdat ik het genre op mijn reizen door Mexico altijd in de lokale lijnbussen hoorde.
Sergio Mendoza: "Het was lange tijd de muziek van de onderklasse, de soundtrack van de arme barrios en zoals je net zelf al vermeldde, muziek die je op de bus of in de taxi hoorde. Bands als Mexican Institute of Sound en Chicha Libre hebben echter voor een heropleving van het genre gezorgd en een heel ander publiek aangetrokken. Tegenwoordig is cumbia zowat het hipste wat je in Mexico zult vinden."
Je groeide op in de zogenaamde frontera streek, de grensstreek die zich aan beide zijden van de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten uitstrekt. Hoewel dat gebied geografisch en cultureel veel overeenkomsten kent, kunnen beide delen politiek en sociaal gezien haast niet meer van elkaar verschillen; de grens oversteken is bijna vergelijkbaar met van de ene beschaving naar de andere reizen. Hoe kijk jij tegen die opdeling aan?
Sergio Mendoza: "Al die dingen die je net noemde vormen je persoonlijkheid natuurlijk. In 2010 vaardigde Arizona de Arizona Senate Bill 1070 uit, een wet die er op neer kwam dat de politie plots het recht had om iedereen met een Latino/Hispanic uiterlijk staande te houden om een persoonscontrole uit te voeren. Als reactie daarop heeft Zack de la Rocha van Rage Against The Machine toen Sound Strike in het leven geroepen, een organisatie die artiesten opriep om Arizona te boycotten zolang de Arizona Senate Bill 1070 van kracht bleef. Hij kreeg al snel steun van artiesten als Los Lobos, Lila Downs, Ozomatli en Los Tigres del Norte. Maar aan de andere kant had je dan weer Manu Chao en Mexican Institute of Sound die speciaal in Phoenix kwamen spelen om zo hun steun uit te spreken aan de mensen die dagelijks met de gevolgen van de Arizona Senate Bill 1070 geconfronteerd werden. Een aantal lokale bands als Calexico en Orkesta Mendoza startten een met Viva Arizona een tegenbeweging voor Sound Strike, met als doel om andere bands te overtuigen om Arizona niet te boycotten omdat de boycot van Sound Strike enkel de fans van die betreffende bands trof. Al die gebeurtenissen hebben onze muziek natuurlijk ook beïnvloed en op '¡Vamos A Guarachar!' staan dan ook een aantal politiek geladen tracks."
Wat is het verschil tussen Orkesta Mendoza in de normale bezetting en de XL-versie?
Sergio Mendoza: "Normaal gesproken toeren we met een zeven- of achtkoppige band en als we gevraagd worden om één van onze XL shows te spelen nodigen we meestal nog een aantal lokale muzikanten uit. Op die manier blijven onze kosten toch enigszins binnen de perken en kunnen we onze fans toch laten ervaren hoe het er bij onze shows aan toe gaat als we een thuismatch in Tucson spelen."