Cover art next generation
geschreven door
wouter op 3 augustus 2006 in de rubriek
Uit de bocht Tussen al het festivalgeweld door even tijd voor een lichter tussendoortje. Dat zwoele tropische klanken dikwijls gepaard gaan met visueel spektakel hoeft voor de doorsnee festivalganger geen betoog. Van de politieke boodschappen op de banners van de rastafari's tot de nietsverhullende strings van de sambadanseressen, alles wat maar opvalt, bolstaat van glitter en technocolor en niet te heet en te zwaar is wordt geestdriftig het podium opgesleurd. Een dergelijke creativiteit speelt zich echter niet alleen af op en rond het podium, ook in donkere keldertjes in de minder aangename achterbuurten van pakweg
Guayaquil worden grote middelen bovengehaald om goedkope piraatCD's te voorzien van een commercieel verantwoord hoesje. Naar zuiderse maatstaven welteverstaan. Op algemeen verzoek: deel 2 uit de reeks
cover-art uit Cuenca.
Ook weer hier toch maar even vermelden: de gevoelige (en wellicht ook minderjarige, ik ben niet zo thuis in die wetgeving) lezer moeten we helaas doorverwijzen naar de kinderopvang. Fijnzinnigheid is, euh, niet meteen hun sterkste kant.
Uiteraard beginnen we met wat educatief verantwoord materiaal. Het hoeft niet altijd muziek te zijn.
Didacticos en Ingles, bij voorbeeld. Al is de cover iets minder didactisch verantwoord. Dan toch maar liever een mooi overzicht van een genre als de merengue bij voorbeeld, met
merengues clasicos, of
merengues de todo los tiempos. Voor de gevoeligere zielen is er ook
merenguitos de ayer. Wie iets minder mainstream wil gaan vindt ongetwijfeld zijn gading in de
rumberos of de
bachatas en vallenatos. Of neem nu de
rockola. Doet me persoonlijk eerder denken aan dat hippe groenvoer bij de barbecues. Doe daarbij maar een gulle portie
salsa. Dat zuidamerika ook niet achtergebleven is in de westerse genres merken we aan verzamelaars zoals
disco clasico of een
discotech mix. Of
tecno de oro, uit 2002 dan wel, maar ongetijfeld
tijdloos. Wie daarentegen wat romantischer aangelegd is gaat meteen voor de
baladas forever mix of de
latinos del recuerdo. Of, voor de melancholische geesten:
recuerdo de mis 15 aņos. De veelvraten hebben dan weer een kluif aan de
mp3 verzamelaars. 200 nummers voor 1$. De 56K bitrate moet je er dan maar bijnemen.
Voor mensen op zoek naar authenticiteit is het aanbod overloos: lokale sterren als
Yoli Polastri,
Isabel Pantoja of
Las Mamis. Voor het ruigere werk staan
Angeles del Infierno garant. Maakt het allemaal niet veel uit, ga dan meteen voor de
super bombardeo.
Genitallica komt dan wel uit Mexico, hun geluidsgolven dringen moeiteloos door tot de kleinste achtersteeg van Ecuador.
Sin vacelina nog wel. Je moet het maar doen. Ze staan broederlijk naast de
Scorpions en
UB40 in alternatieve outfit. En, oh ja, voor we het vergeten voor de fans van het genre natuurlijk nog een
reeks reggaeton ook...
Tussen al het festivalgeweld door even tijd voor een lichter tussendoortje. Dat zwoele tropische klanken dikwijls gepaard gaan met visueel spektakel hoeft voor de doorsnee festivalganger geen betoog. Van de politieke boodschappen op de banners van de rastafari's tot de nietsverhullende strings van de sambadanseressen, alles wat maar opvalt, bolstaat van glitter en technocolor en niet te heet en te zwaar is wordt geestdriftig het podium opgesleurd. Een dergelijke creativiteit speelt zich echter niet alleen af op en rond het podium, ook in donkere keldertjes in de minder aangename achterbuurten van pakweg Guayaquil worden grote middelen bovengehaald om goedkope piraatCD's te voorzien van een commercieel verantwoord hoesje. Naar zuiderse maatstaven welteverstaan. Op algemeen verzoek: deel 2 uit de reeks cover-art uit Cuenca.
Ook weer hier toch maar even vermelden: de gevoelige (en wellicht ook minderjarige, ik ben niet zo thuis in die wetgeving) lezer moeten we helaas doorverwijzen naar de kinderopvang. Fijnzinnigheid is, euh, niet meteen hun sterkste kant.
Uiteraard beginnen we met wat educatief verantwoord materiaal. Het hoeft niet altijd muziek te zijn. Didacticos en Ingles, bij voorbeeld. Al is de cover iets minder didactisch verantwoord. Dan toch maar liever een mooi overzicht van een genre als de merengue bij voorbeeld, met merengues clasicos, of merengues de todo los tiempos. Voor de gevoeligere zielen is er ook merenguitos de ayer. Wie iets minder mainstream wil gaan vindt ongetwijfeld zijn gading in de rumberos of de bachatas en vallenatos. Of neem nu de rockola. Doet me persoonlijk eerder denken aan dat hippe groenvoer bij de barbecues. Doe daarbij maar een gulle portie salsa. Dat zuidamerika ook niet achtergebleven is in de westerse genres merken we aan verzamelaars zoals disco clasico of een discotech mix. Of tecno de oro, uit 2002 dan wel, maar ongetijfeld tijdloos. Wie daarentegen wat romantischer aangelegd is gaat meteen voor de baladas forever mix of de latinos del recuerdo. Of, voor de melancholische geesten: recuerdo de mis 15 aņos. De veelvraten hebben dan weer een kluif aan de mp3 verzamelaars. 200 nummers voor 1$. De 56K bitrate moet je er dan maar bijnemen.
Voor mensen op zoek naar authenticiteit is het aanbod overloos: lokale sterren als Yoli Polastri, Isabel Pantoja of Las Mamis. Voor het ruigere werk staan Angeles del Infierno garant. Maakt het allemaal niet veel uit, ga dan meteen voor de super bombardeo. Genitallica komt dan wel uit Mexico, hun geluidsgolven dringen moeiteloos door tot de kleinste achtersteeg van Ecuador. Sin vacelina nog wel. Je moet het maar doen. Ze staan broederlijk naast de Scorpions en UB40 in alternatieve outfit. En, oh ja, voor we het vergeten voor de fans van het genre natuurlijk nog een reeks reggaeton ook...
