Interview met Sonido Gallo Negro @ De Casino
Het Mexicaanse Sonido Gallo Negro leverde met Mambo Cosmico alweer een uiterst intrigerend trippy album af. Wij spraken de heren bij hun doortocht in De Casino in Sint-Niklaas.
Gabriel, Israel, Dario, het eerste wat ik me afvroeg over Sonido Gallo Negro is hoe jullie aan die bandnaam kwamen ("het geluid van de zwarte haan", red.)?
Gabriel Lopez (gitaar/orgel): "In het Mexicaanse occultisme, santeria en de zwarte magie speelt de zwarte haan een belangrijke rol in verschillende rituelen. Wij vonden het een mooi symbool voor de wat magische, mysterieuze psychedelische tropenritmes die wij brengen.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Israel Martinez (bas): "Zeven bandleden wonen al hun hele leven in Mexico-City, en de twee anderen (Jorge 'Dr. Alderete' Alderete - theremin/visuele effecten, Lucio de los Santos - fluit/bongo's, red.) zijn Argentijnse expats die ondertussen ook al een hele poos in Mexico-City verblijven."
De genres waar jullie je inspiratie uit putten - mambo, chicha, huayno, cumbia - zijn niet onmiddellijk de populairste muziekstijlen in Mexico, waar genres als mariachi, ranchera en norteño nog steeds de grote publiekstrekkers zijn. Wat trok jullie precies in deze muziek aan?
Dario Maldonado (gitaar): "In Mexico is er ondertussen een grote mambo-revival gaande. Het is een populaire subcultuur geworden. Maar je hebt ook nog steeds de traditionele mambo en danzon; zo is er in Mexico-City een plein waar bejaarden nog elke zondag samenkomen om er de mambo en de danzon te dansen (Plaza de la Ciudadela, red.). Cumbia hoor je dan weer bijna overal uit de luidsprekers schallen, op straat, maar ook in taxi's en bussen. Met Sonido Gallo Negro proberen we die oude muziek in een nieuw jasje te steken door er iets nieuws en origineels mee te doen."
Is dat ook de reden waarom jullie voor instrumenten en effecten als de Theremin, het Farfisa orgel en de Fuzzbox kiezen?
Gabriel Lopez: "Ja, we benaderen die genres waarover we het net hadden vanuit het standpunt van een psychedelische rockband uit de jaren zestig of zeventig van de vorige eeuw. Traditioneel werd die muziek gespeeld door grote orkesten, maar wij brengen diezelfde genres met de line-up van een rockband en dat is op zijn minst een interessant experiment. Wij zijn er zelf in ieder geval wild van!"
Naast jullie muziek speelt ook het visuele een belangrijke rol. Daarvoor werken jullie samen met een zekere Dr. Alderete. Wat kan je ons over hem vertellen?
Israel Martinez: "Dr. Alderete is onze grafische ontwerper en hij bespeelt ook de Theremin. Tijdens onze liveshows gebruikt hij Tagtool, een soort grafische software die hem in staat stelt om live tekeningen te maken, ze te projecteren op een groot scherm en er een hoop effecten aan toe te voegen."
Gabriel Lopez: "Het is als een extra instrument in de band, alleen niet auditief, maar visueel; noem het gerust muzikale graffiti als je wil. Omdat hij ook werkelijk als muzikant deel uitmaakt van de band, voelt hij perfect aan welke richting wij uit willen. Hij komt niet altijd mee op tournee, maar dan gebruiken we gewoon visualisaties die hij tijdens één van onze vorige concerten creëerde."
Sendero Mistico was jullie eerste internationale album, maar Cumbia Salvaje, het langspelerdebuut van Sonido Gallo Negro, dateert al uit 2011. Is jullie sound ondertussen flink geëvolueerd?
Gabriel Lopez: "Ja, absoluut, op Cumbia Salvaje en Sendero Mistico focusten we nog voornamelijk op genres als de Peruviaanse cumbia of chicha, huayno en cumbia amazonica, maar voor ons nieuwe album, Mambo Cosmico zijn we in ons eigen Mexicaanse muziekverleden gaan graven en hebben we geëxperimenteerd met genres als danzon, chachacha en mambo. Omdat die genres dus tot ons eigen cultuurpatrimonium behoren, moesten we in feite niet meer doen dan onze ouders en grootouders raadplegen en de platen die zij nog hadden liggen even lenen. Natuurlijk hebben we met die muziek opnieuw ons eigen ding gedaan."
Uit jullie repertoire spreekt een ware fascinatie voor verdwenen beschavingen als die van de Maya's, de Inca's en de Azteken, maar ook voor het bovennatuurlijke.
Gabriel Lopez: "Dat is eigenlijk gegroeid uit onze samenwerking met Dr. Alderete, die mateloos geboeid is door het rare en buitengewone. Na een tijdje kregen wij het virus ook te pakken en ondertussen verslinden we allemaal boeken en documentaires over dat soort onderwerpen. Op Sendero Mistico focusten we daarbij nog vooral op de cultuur van de Maya's en Inca's, maar voor Mambo Cosmico hebben we onze horizonten verbreed en zijn we de oceaan overgestoken om ook de mythologieën van het Oude Egypte en Mesopotamië te verkennen."
De opener op Sendero Mistico kreeg La Patrona als titel. Is dat een verwijzing naar de Mexicaanse Santa Muerte cultus?
Dario Maldonado: "Inderdaad, de titel laat zich vertalen als "de bazin" en veel Mexicanen geloven dat die "bazin" de dood is. De aanhangers van de Santa Muerte cultus hebben de dood gepersonifieerd in een vrouwelijke heilige genaamd Nuestra Señora de la Santa Muerte."
Een katholiek symbool dat alomtegenwoordig is in Mexico is dat van la Virgen de Guadalupe of Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe. Moeten we Santa Muerte dan zien als een soort tegencultuur?
Gabriel Lopez: "Zeker, het is als de B-kant van een plaat, maar belangrijker is dat het een creatie is van het volk, de gewone man die gebukt ging onder de zware morele druk van de Katholieke Kerk. Dat is meteen ook de reden waarom Nuestra Señora de la Santa Muerte vereerd wordt door het roken van sigaren en het consumeren van alcohol, dingen die de Katholieke Kerk ten zeerste afkeurt."
In de tracklist van Sendero Mistico is ook het nummer Alfonso Graña terug te vinden. Wie was hij precies?
Gabriel Lopez: "Alfonso Graña was een negentiende-eeuwse Spaanse avonturier die, samen met een vriend, verloren liep in het Peruviaanse deel van het Amazonewoud. Het duo werd gevonden door leden van de Shuar stam, gekend door hun voormalige praktijk van gekrompen hoofden of tsantsa. Zijn vriend werd hoogstwaarschijnlijk vermoord, maar omdat de dochter van het stamhoofd een oogje op hem had mocht Alfonso blijven leven. Toen datzelfde stamhoofd uiteindelijk het loodje legde, werd Graña zelfs leider van de Shuar en kroonde hij zichzelf tot Alfonso I, koning van Amazonië. Het was gewoon één van de fascinerende verhalen waar we in onze zoektocht op stootten en we besloten dan maar om een nummer aan de man op te dragen."
Nog eentje om af te ronden… Hebben jullie nooit overwogen om populaire Mexicaanse genres als mariachi of ranchera naar een ander niveau te tillen?
Gabriel Lopez: "Niet echt, al doen wel iets gelijkaardigs met Twin Tones, een ander project waarin we actief zijn en waarmee we wel een repertoire van mariachimuziek, invloeden uit rock, spaghettiwesterns en ranchera brengen. Persoonlijk ben ik echter van mening dat er al genoeg ander bands met iets gelijkaardigs bezig zijn en dus focus ik liever op wat we doen met Sonido Gallo Negro. Wij klinken even exotisch in Mexico als in de rest van de wereld en dat willen we graag zo houden!"
Gabriel Lopez (gitaar/orgel): "In het Mexicaanse occultisme, santeria en de zwarte magie speelt de zwarte haan een belangrijke rol in verschillende rituelen. Wij vonden het een mooi symbool voor de wat magische, mysterieuze psychedelische tropenritmes die wij brengen.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Israel Martinez (bas): "Zeven bandleden wonen al hun hele leven in Mexico-City, en de twee anderen (Jorge 'Dr. Alderete' Alderete - theremin/visuele effecten, Lucio de los Santos - fluit/bongo's, red.) zijn Argentijnse expats die ondertussen ook al een hele poos in Mexico-City verblijven."
De genres waar jullie je inspiratie uit putten - mambo, chicha, huayno, cumbia - zijn niet onmiddellijk de populairste muziekstijlen in Mexico, waar genres als mariachi, ranchera en norteño nog steeds de grote publiekstrekkers zijn. Wat trok jullie precies in deze muziek aan?
Dario Maldonado (gitaar): "In Mexico is er ondertussen een grote mambo-revival gaande. Het is een populaire subcultuur geworden. Maar je hebt ook nog steeds de traditionele mambo en danzon; zo is er in Mexico-City een plein waar bejaarden nog elke zondag samenkomen om er de mambo en de danzon te dansen (Plaza de la Ciudadela, red.). Cumbia hoor je dan weer bijna overal uit de luidsprekers schallen, op straat, maar ook in taxi's en bussen. Met Sonido Gallo Negro proberen we die oude muziek in een nieuw jasje te steken door er iets nieuws en origineels mee te doen."
Is dat ook de reden waarom jullie voor instrumenten en effecten als de Theremin, het Farfisa orgel en de Fuzzbox kiezen?
Gabriel Lopez: "Ja, we benaderen die genres waarover we het net hadden vanuit het standpunt van een psychedelische rockband uit de jaren zestig of zeventig van de vorige eeuw. Traditioneel werd die muziek gespeeld door grote orkesten, maar wij brengen diezelfde genres met de line-up van een rockband en dat is op zijn minst een interessant experiment. Wij zijn er zelf in ieder geval wild van!"
Naast jullie muziek speelt ook het visuele een belangrijke rol. Daarvoor werken jullie samen met een zekere Dr. Alderete. Wat kan je ons over hem vertellen?
Israel Martinez: "Dr. Alderete is onze grafische ontwerper en hij bespeelt ook de Theremin. Tijdens onze liveshows gebruikt hij Tagtool, een soort grafische software die hem in staat stelt om live tekeningen te maken, ze te projecteren op een groot scherm en er een hoop effecten aan toe te voegen."
Gabriel Lopez: "Het is als een extra instrument in de band, alleen niet auditief, maar visueel; noem het gerust muzikale graffiti als je wil. Omdat hij ook werkelijk als muzikant deel uitmaakt van de band, voelt hij perfect aan welke richting wij uit willen. Hij komt niet altijd mee op tournee, maar dan gebruiken we gewoon visualisaties die hij tijdens één van onze vorige concerten creëerde."
Sendero Mistico was jullie eerste internationale album, maar Cumbia Salvaje, het langspelerdebuut van Sonido Gallo Negro, dateert al uit 2011. Is jullie sound ondertussen flink geëvolueerd?
Gabriel Lopez: "Ja, absoluut, op Cumbia Salvaje en Sendero Mistico focusten we nog voornamelijk op genres als de Peruviaanse cumbia of chicha, huayno en cumbia amazonica, maar voor ons nieuwe album, Mambo Cosmico zijn we in ons eigen Mexicaanse muziekverleden gaan graven en hebben we geëxperimenteerd met genres als danzon, chachacha en mambo. Omdat die genres dus tot ons eigen cultuurpatrimonium behoren, moesten we in feite niet meer doen dan onze ouders en grootouders raadplegen en de platen die zij nog hadden liggen even lenen. Natuurlijk hebben we met die muziek opnieuw ons eigen ding gedaan."
Uit jullie repertoire spreekt een ware fascinatie voor verdwenen beschavingen als die van de Maya's, de Inca's en de Azteken, maar ook voor het bovennatuurlijke.
Gabriel Lopez: "Dat is eigenlijk gegroeid uit onze samenwerking met Dr. Alderete, die mateloos geboeid is door het rare en buitengewone. Na een tijdje kregen wij het virus ook te pakken en ondertussen verslinden we allemaal boeken en documentaires over dat soort onderwerpen. Op Sendero Mistico focusten we daarbij nog vooral op de cultuur van de Maya's en Inca's, maar voor Mambo Cosmico hebben we onze horizonten verbreed en zijn we de oceaan overgestoken om ook de mythologieën van het Oude Egypte en Mesopotamië te verkennen."
De opener op Sendero Mistico kreeg La Patrona als titel. Is dat een verwijzing naar de Mexicaanse Santa Muerte cultus?
Dario Maldonado: "Inderdaad, de titel laat zich vertalen als "de bazin" en veel Mexicanen geloven dat die "bazin" de dood is. De aanhangers van de Santa Muerte cultus hebben de dood gepersonifieerd in een vrouwelijke heilige genaamd Nuestra Señora de la Santa Muerte."
Een katholiek symbool dat alomtegenwoordig is in Mexico is dat van la Virgen de Guadalupe of Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe. Moeten we Santa Muerte dan zien als een soort tegencultuur?
Gabriel Lopez: "Zeker, het is als de B-kant van een plaat, maar belangrijker is dat het een creatie is van het volk, de gewone man die gebukt ging onder de zware morele druk van de Katholieke Kerk. Dat is meteen ook de reden waarom Nuestra Señora de la Santa Muerte vereerd wordt door het roken van sigaren en het consumeren van alcohol, dingen die de Katholieke Kerk ten zeerste afkeurt."
In de tracklist van Sendero Mistico is ook het nummer Alfonso Graña terug te vinden. Wie was hij precies?
Gabriel Lopez: "Alfonso Graña was een negentiende-eeuwse Spaanse avonturier die, samen met een vriend, verloren liep in het Peruviaanse deel van het Amazonewoud. Het duo werd gevonden door leden van de Shuar stam, gekend door hun voormalige praktijk van gekrompen hoofden of tsantsa. Zijn vriend werd hoogstwaarschijnlijk vermoord, maar omdat de dochter van het stamhoofd een oogje op hem had mocht Alfonso blijven leven. Toen datzelfde stamhoofd uiteindelijk het loodje legde, werd Graña zelfs leider van de Shuar en kroonde hij zichzelf tot Alfonso I, koning van Amazonië. Het was gewoon één van de fascinerende verhalen waar we in onze zoektocht op stootten en we besloten dan maar om een nummer aan de man op te dragen."
Nog eentje om af te ronden… Hebben jullie nooit overwogen om populaire Mexicaanse genres als mariachi of ranchera naar een ander niveau te tillen?
Gabriel Lopez: "Niet echt, al doen wel iets gelijkaardigs met Twin Tones, een ander project waarin we actief zijn en waarmee we wel een repertoire van mariachimuziek, invloeden uit rock, spaghettiwesterns en ranchera brengen. Persoonlijk ben ik echter van mening dat er al genoeg ander bands met iets gelijkaardigs bezig zijn en dus focus ik liever op wat we doen met Sonido Gallo Negro. Wij klinken even exotisch in Mexico als in de rest van de wereld en dat willen we graag zo houden!"