Diogal - Roadside
Diogal is een naar Frankrijk uitgeweken Senegalese singer-songwriter en geluidstechnicus die zijn teksten in het Wolof brengt over een mix van ritmes uit zijn thuisland (de djembé en talking drum in Nopp) en westerse singer-songwriter pop, nu-folk en klassieke muziek (opener Retiou en Wote, waarin de cello van Chris White een prominente rol kreeg toebedeeld, doen denken aan de samenwerkingen van Ballaké Sissoko en Vincent Segal). Met deze Roadside wilde Diogal zijn meevoelen uitdrukken met: "…the many people left by the roadside. Wars, poverty and exclusion… between peoples, but also within the same society, or in the same family, injustice is often the fruit of individualism. We tend to always want more and stay insatiable. Humanity and the entire planet suffer. Let us rediscover the human values of benevolence, mutual help, sharing and cooperation. Let us learn to live together, take care of one another and open our eyes to all the positive things that life on Earth offers us.". De inhoud van de nummers op Roadside reflecteert diezelfde boodschap. Zo roept Diogal in Fiire op om niet jaloers te zijn op het bezit van anderen, en in het verlengde van dat nummer ligt dan weer Yene, waarin hij ons aanspoort om anderen steeds het beste toe te wensen. Fale gaat dan weer over zelf actief meewerken aan een betere wereld, om uiteindelijk, zoals in Wote, in harmonie met elkaar samen te kunnen leven. De enige uitzondering in de tracklist is afsluiter Hommage À Ali Farka Touré, een eerbetoon aan de grootmeester van de woestijnblues. De intieme nummers op 'Roadside' klinken haast als een klaterend beekje en maken van dit album de perfecte soundtrack voor een zonnige zondagochtend.www.diogal.fr | www.budamusique.com | www.xmd.nl