Antilliaanse feesten 2006

Het festivalweer lijkt uit ons land vertrokken te zijn. Hopelijk zit ik er flagrant naast, maar afgelopen weekend hebben de Antilliaanse feesten toch hun deel nattigheid mogen verwerken. Er viel vrijdagavond weinig blauw te bespeuren boven de Blauwbossen in Hoogstraten en het groen was er al evenmin — die moest plaats ruimen voor slijk en modder. Desondanks vonden alle latino's, latino-lovers en andere dansgrage warmbloedigen uit de lage landen de weg naar de Antilliaanse feesten. Op het programma wederom een muzikale greep uit het immer borrelende Caraïbische bassin met welklinkende genres als kaseko, cumbia, bouyon, salsa, soca, zouglou, reggaeton en compas.

Het werd weer een avondje concert-hoppen tussen drie tenten maar dat bleek niet zo eenvoudig te zijn. Ondanks de mooi uitgelijnde line-up liepen de concerten aardig in elkaar over en wat vertraging hier en daar werkt ook niet echt bevorderlijk. Maar niet getreurd: we hebben weer veel bekends en onbekends mogen horen, zien en smaken!

Het begon in de Cahier Club stage waar Triple Kay volgens het programma "een opzwepende mix van frans-creoolse cadence en engelstalige bouyon-soca" zou moeten brengen. Weinig overtuigend, die mannen uit Dominica. Meer sfeer en animo in de Joker stage waar iedereen heupwiegend op de kadans van de cumbia een stevige scheut "puro sabor Colombiano" tot zich nam. Los Corraleros zijn een stel grappig uitgedoste Columbianen die — laat u niet vangen door hun voorkomen — sinds '70 een legendarisch cumbia-instituut vormen. Hit-schuw zijn ze allerminst en toverden dan ook probleemloos een accordeon-versie van La camisa negra van Juanes uit hun mouw.

Tijd voor de grote namen van de avond. Willie Colon, de Puertoricaans-Amerikaanse levende salsa legende die ooit zijn muzikale uitspattingen bij het roemruchte Fania label kwijt kon, zorgde voor een degelijke hap salsa in de TMS stage. Oerdegelijk, dat wel — talent te over onder zijn muzikanten — maar de grote tent op dreef krijgen met de handen in de zakken (letterlijk) is slechts weinigen gegeven.

De rappende Cubanen van Orishas hebben dankzij de air-play op de nationale zenders heel wat bekendheid bijeen gesprokkeld, met een overvolle Joker stage als logisch gevolg. Twee rappers, een zanger en een trompettist deden wat van ze verwacht werden en hun mengsel van hip-hop en de betere Cubaanse klanken bracht de kou trotserende festivalgangers in beweging, én klommen spontaan op de "tussentoog" voor het podium om hun danskunsten ten tonele te spreiden — vlak in het gezichtsveld van de rest van de tent .

Hoogtijd voor wat afrikaanse klanken tussen de opgestapelde voorraad latino acts. Wat krijg je als je het jengelend gitaartje uit de soukous haalt en vervangt door vier stevige zangers? Zouglou, zo blijkt. Magic System zijn de Ivooriaanse rotten in het genre en veroverden het westelijk halfrond (vooral Frankrijk) met singles als Premier Gaou in 1998 (geremixed door Bob Sinclar) en vorig jaar nog met Bouger bouger. Bijzonder dansbaar, aanstekelijk én sympathiek — alleen hadden ze wat last van het gevaar van het genre en de variatie ontbrak wat.

Voor ik de barre tocht huiswaarts inzette nog even snel gaan piepen bij Issac Delgado die met zijn energieke salsa de fervente dansers uit de Palacio de la Salsa wist te lokken. DJ Chen sloot de Cahier Club stage af en kerfde zijn naalden in de reggaeton-platen ter bevordering van het betere benen- en heupwerk...

reacties