WOMAD coverage
De moeder van alle wereldmuziekfestivals is enkele weken geleden weer neergestreken aan de oevers van de Thames. De plat de résistance dan toch. Het 25 jaar oude WOMAD dat begon als een ambitieus idee van Peter Gabriel tussen de koeien van het landelijke Shepton Mallet is ondertussen uitgegroeid tot een veelkleurige octopus die zijn tentakels uitstrekt over 20 landen (voor wie in de buurt zou zijn: Signapore, Korea en de Canarische eilanden staan nog op het programma). Het epicentrum is al enige tijd verhuisd naar Reading nabij London en was daar te bewonderen van 28 tot 30 juli. Zelf waren we er niet bij, daarvoor was er net iets teveel te beleven in andere delen van de wereld. De BBC wel, en je kan een massa foto's bewonderen op hun website. Ook de live coverage, alles samen meer dan 7 uur, is te beluisteren op de website. Maar (voorlopig?) nog geen mooi uitgeknipt lijstje van de verschillende artiesten, zoals ze dat vorige jaren wel deden, buiten een verdwaalde Batucada Sound Machine. Maar voorlopig kunnen we ons even zoet houden met het videomateriaal van WOMAD zelf.
Hoogtepunten van de voorbije jaren, dat wel, maar er zitten een paar hele leuke tussen. Mijn favorieten? Vergeet zeker niet te kijken naar Oumou Sangaré, een van de weinige vrouwelijke vertolkers van de machtige desert blues waarvan we allemaal op zijn minst Ali Farka Touré, Habib Koité en Salif Keita kennen. Ooit nog op tour aan de zijde van Femi Kuti trouwens.Ook Jimmy Cliff aan het werk zien is altijd feest. Zeker voor wie graag eens een klassieker meebrult, wat in het wereldmuziekgenre niet zo voor de hand ligt. De reggaeleggende stond vorig weekend trouwens op het Chapelle Festival aan de andere kant van de taalgrens.
Tenslotte krijg je Ozomatli drie keer voorgeschoteld. Geschifte Latin-hiphop-rock uit LA of Beastie Boys met flamencogitaar (en scratch table gelukkig ook). Voor wie het zich zou herinneren: in 2001 speelden ze op Couleur Café de pannen van het dak.